Залыгин Сергей Павлович

Википедия — ирекле энциклопедия мәғлүмәте
Залыгин Сергей Павлович
Зат ир-ат
Гражданлыҡ  Рәсәй империяһы
 СССР
 Рәсәй
Тыуған көнө 23 ноябрь (6 декабрь) 1913[1] или 6 декабрь 1913({{padleft:1913|4|0}}-{{padleft:12|2|0}}-{{padleft:6|2|0}})[2]
Тыуған урыны Сухаревка, Стәрлетамаҡ өйәҙе, Өфө губернаһы, Рәсәй империяһы[1]
Вафат булған көнө 19 апрель 2000({{padleft:2000|4|0}}-{{padleft:4|2|0}}-{{padleft:19|2|0}})[3][2] (86 йәш)
Вафат булған урыны Мәскәү, Рәсәй
Ерләнгән урыны Троекуров зыяраты[d]
Яҙма әҫәрҙәр теле урыҫ теле
Һөнәр төрө яҙыусы, инженер, журналист
Эш урыны П. А. Столыпин исемендәге Омск дәүләт аграр университеты
Биләгән вазифаһы баш мөхәррир[d]
Уҡыу йорто П. А. Столыпин исемендәге Омск дәүләт аграр университеты
Ойошма ағзаһы СССР Яҙыусылар союзы һәм Рәсәй Фәндәр академияһы
Жанр роман, повесть[d], хикәйә һәм публицистика[d]
Маҡтаулы исемдәре һәм башҡа бүләктәре
СССР дәүләт премияһы Ленин ордены Социалистик Хеҙмәт Геройы Хеҙмәт Ҡыҙыл Байраҡ ордены Халыҡтар Дуҫлығы ордены
 Залыгин Сергей Павлович Викимилектә

Залыгин Сергей Павлович (23 ноябрь 1913 йыл — 19 апрель 2000 йыл) — рус совет яҙыусыһы. 1986—1998 йылдарҙа «Новый мир» журналының баш мөхәррире. Рәсәй Фәндәр Академияһы академигы (1991), ауыл хужалығы фәндәре кандидаты (1948). Социалистик Хеҙмәт Геройы (1988). СССР-ҙың Дәүләт премияһы (1968), Рәсәй Федерацияһы Президентының әҙәбиәт һәм сәнғәт өлкәһендәге премияһы (2000) лауреаты

Биографияһы[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

  • Сергей Павлович Залыгин 1913 йылдың 23 ноябрендә Өфө губернаһы Стәрлетамаҡ өйәҙе[4] Сухаревский ҡасабаһында тыуған.
  • 1939 йылда Омск ауыл хужалығы институтын тамамлай. 1948 йылда «ауыл хужалығы фәндәре кандидаты» ғилми дәрәжәһенә диссертация яҡлай.
  • 1970 йылдан алып Мәскәүҙә йәшәй: М. Горький исемендәге Әҙәбиәт институтында уҡыта.
  • 1986—1998 йылдарҙа «Новый мир» журналының баш мөхәррире. СССР һәм РСФСР Яҙыусылар союзы идараһы секретары.

Ижады[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

«Тоҙло япраҡ һуты» («Соленая падь»; 1967), «Комиссия» (1975), «Дауылдан һуң» («После бури»; 1985) роман-хроникалары революциянан һуңғы Себерҙең нығыныу этаптарына арналған. «Экологик роман» («Экологический роман», 1993), «Һайлау ирке» («Свобода выбора»; 1996) романдарында, «Фамилиялаштар» («Однофамильцы»; 1995) повесында совет осоронан һуңғы ысынбарлыҡ үҙенең социаль-психологик типтары һәм йәмғиәт коллизиялары менән һүрәтләнә. Рус яҙыусылары ижадына арналған әҙәбиәт ғилеме буйынса эштәр авторы.

Маҡтаулы исемдәре һәм башҡа бүләктәре[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

  • Социалистик Хеҙмәт Геройы (1988);
  • СССР Дәүләт премияһы лауреаты (1968);
  • Рәсәй Федерацияһы Президентының әҙәбиәт һәм сәнғәт өлкәһендәге премияһы лауреаты (2000);
  • Ленин ордены (1971);
  • Хеҙмәт Ҡыҙыл Байраҡ ордены (1964);
  • Халыҡтар Дуҫлығы ордены.

Иҫкәрмәләр[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

Сығанаҡтар[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

Һылтанмалар[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]