Радиоалғыс

Википедия — ирекле энциклопедия мәғлүмәте
Детекторлы приёмник, 1914 г.
Радио тыңлағыс 1922 йыл
Радиовещательный приёмник 1931 года, оформленный в «кафедральном» стиле
Автомобильный приёмник 1940-х гг.
Авиационный связной приёмник времён Второй мировой войны
Морской пеленгационный приёмник времен Второй мировой войны
Настольный приёмник, 1961 г.
Устройство типичного карманного приёмника 1960-х гг.
Карманный всеволновый радиоприёмник, 1990-е гг.
Современный связной приёмник
Приёмник системы радиоуправления (внизу) с аккумуляторной батареей и исполнительным механизмом — рулевой машинкой.

Радиоалғыс — радиосигналды (артабан — сигналды) ҡабул итеү, көсәйтеү һәм ундағы мәғлүмәтте файҙаланыуы уңайлы булған төргә әйләндереү өсөн ҡоролма[1].

Юғары йышлыҡ трактынан (бирелгән йышлыҡтағы сигналды айыра һәм көсәйтә), детекторҙан (түбән йышлыҡтағы сигналды формалаштыра), түбән йышлыҡ көсәйткесенән, электр энергияһы сығанағынан тора. Тәғәйенләнеше буйынса професиональ (радиоэлемтә, радиолокация, радионавигация һ.б.) һәм көнкүреш (радиотапшырыу сигналдарын ҡабул итеү өсөн); эшләү принцибы буйынмаса – тура көсәйтеүсе, супергетеродинлы һәм детекторлы булараҡ айырыла.

Иҫкәрмәләр[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

  1. ГОСТ 24375-80. Радиосвязь. Термины и определения.

Һылтанмалар[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

Ҡалып:Радиоприёмник