Аракишвили Димитрий Игнатьевич

Википедия — ирекле энциклопедия мәғлүмәте
Аракишвили Димитрий Игнатьевич
груз. დიმიტრი ეგნატეს ძე არაყიშვილი
Рәсем
Зат ир-ат[1][2]
Гражданлыҡ  Рәсәй империяһы
 СССР
Тыуған көнө 23 февраль (7 март) 1873[2]
Тыуған урыны Владикавказ, Рәсәй империяһы[3]
Вафат булған көнө 13 август 1953({{padleft:1953|4|0}}-{{padleft:8|2|0}}-{{padleft:13|2|0}})[3][2][4] (80 йәш)
Вафат булған урыны Тбилиси, Грузия ССР-ы[d], СССР[3]
Ерләнгән урыны Дидубийский пантеон[d]
Һөнәр төрө музыка белгесе, композитор, музыка педагогы, музыкальный этнограф, кинокомпозитор
Ғилми дәрәжә сәнғәт фәндәре докторы[d]
Ойошма ағзаһы СССР Композиторҙар союзы[d]
Маҡтаулы исемдәре һәм башҡа бүләктәре
 Аракишвили Димитрий Игнатьевич Викимилектә

Аракишвили Димитрий Игнатевич (Аракчиев) (грузин: დიმიტტეგტ괢괔 ს ძე არრყიშვილი; 23 февраль1873 — 13 август 1953) — совет грузин композиторы, педагог һәм йәмәғәт эшмәкәре. Грузин ССР-ының халыҡ артисы (1926). Беренсе дәрәжә Сталин премияһы лауреаты (1950). Грузин ССР-ы Фәндәр академияһының мөхбир ағзаһы (1950)[5].

Биографияһы[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

Мәскәү филармонияһының музыка-драма училищеһында (1901) һәм Мәскәү археология институтында (1918) белем алған. 1908 йылда «Музыка һәм тормош» журналына нигеҙ һала. Мәскәү халыҡ консерваторияһын ойоштороуҙа ҡатнаша. Грузин халыҡ музыкаһын йыя һәм пропагандалай. Профессиональ сәхнәлә ҡуйылған тәүге грузин операһын — «Шота Руставели тураһында хикәйәт» (1919), «Тормош-шатлыҡ» операһын («Динара», 1927; ике операһы ла Палиашвили исемендәге Опера һәм балет театрында ҡуйыла), «Джургай ҡалҡаны» кинофильмына һәм һәм башҡа музыкаль әҫәрҙәрҙе яҙа. Музыкаль фольклор буйынса хеҙмәттәр авторы. Педагогик эшен 1902 йылдан алып алып алып бара; 1918 йылдан — Тбилиси консерваторияһы профессоры. Сәнғәт ғилеме докторы (1943). Грузин ССР-ы ФА-ның тулы хоҡуҡлы ағзаһы (1950).

Опера өлкәһендә ижады[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

«Шота Руставели тураһында легенда» операһы — тәүге грузин милли операларының береһе. Был ваҡытта грузин сәхнәһендә итальян операһы өҫтөнлөк иткән була. Милли опера 1918—1919 йылдарҙа сәхнәлә ҙур алға китеш кисерә: 1918 йылда Тифлис театры сәхнәһендә Р. Гогниашвилиҙың «Кристине» операһы, 1919 йылда З. П. Палиашвилиҙың «Абесалом һәм Этери», Аракишвилиҙың «Шота Руставели тураһында легенда» операһы ҡуйыла (беренсе милли камера һәм лирик опера була). Опера режиссер А. Цуцунава тарафынан ҡуйыла, шулай уҡ ул операны 1947 йылда ҡабаттан ҡуя. Премьера спектакленең дирижеры — С. А. Столерман. Тәүге ҡуйыуҙа билдәле грузин йырсылары Сохадзе, Екатерина Тарасовна (Нино), О. Бахуташвили-Шульгина (Гульчина), В. Сараджишвили (Шота), А И. Инашвили (Абдул Ғәрәп) ҡатнаша.

Был операны 1923 йылда З. П. Палиашвили исемендәге Тбилиси опера һәм балет театрында рус һәм грузин сәхнәһенең мәшһүр режиссёры К. А. Марджанишвилиҙың режиссер С. Ахметели менән бергә ҡуйыуы театр тормошонда ҙур ваҡиға булып тора. Был операның артабанғы ҡуйылыштарында балетмейстер һәм бейеүсе И. И. Сухишвили (1930), балерина Н. Ш. Рамишвили, дирижёр Е. С. Микеладзе, йырсылар Е. А. Гостенина (Русудана) һәм Г. И. Венадзе (Абдул Араб) ҡатнаша.

«Динара» («Тормош — шатлыҡ») операһы совет осоронда В. Л. Гунианың либреттоһы буйынса ижад ителә (1924). Опера З. П. Палиашвили исемендәге Опера һәм балет театрында 1927 йылда К. А. Марджанишвили тарафынан дирижер И. П. Палиашвили ҡатнашлығында ҡуйыла[6].

Маҡтаулы исемдәре һәм башҡа бүләктәре[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

Иҫкәрмәләр[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

Әҙәбиәт[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

  • Театральная энциклопедия