Гуменюк Наталья Петровна

Википедия — ирекле энциклопедия мәғлүмәте
Гуменюк Наталья Петровна
Рәсем
Заты ҡатын-ҡыҙ
Гражданлығы Flag of Ukraine.svg Украина
Тыуған көнө 24 июль 1983({{padleft:1983|4|0}}-{{padleft:7|2|0}}-{{padleft:24|2|0}}) (39 йәш)
Тыуған урыны Биробиджан[d], РСФСР, СССР
Һөнәр төрө журналист, яҙыусы, йәмғиәт эшмәкәре, радиоведущий
Эш урыны Громадское телевидение[d]
Уҡыу йорто Институт журналистики Киевского университета[d]
Университет Эребру[d]
Тарас Шевченко исемендәге Киев милли университеты
Маҡтаулы исемдәре һәм башҡа бүләктәре
Commons-logo.svg Гуменюк Наталья Петровна Викимилектә

Наталья Петровна Гуменюк (укр. Наталія Петрівна Гуменюк; 24 июль 1983({{padleft:1983|4|0}}-{{padleft:7|2|0}}-{{padleft:24|2|0}}) (39 йәш), Биробиджан[d] тыуған ) — украин журналисы, яҙыусы һәм йәмәғәт эшмәкәре. «Громадское телевидение» етәксеһе (2015—2019).

Биографияһы[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]

Наталья Петровна Гуменюк 1983 йылдың 21 июлендә Биробиджанда тыуған[1][2]. Дүрт йәшендә астроном булырға хыяллана, ә туғыҙ йәшендә хәрби конфликттар менән мауыға, гуманитар хеҙмәткәре булырға хыяллана[3].

Тарас Шевченко исемендәге Киев милли университеты (2000—2004) Журналистика институтының Халыҡ-ара журналистика бүлегендә уҡый. Студент йылдарында студенттарҙың «Наше дело» (2002—2004) гәзитенең баш мөхәррире була. 2005 йылдан 2006 йылға тиклем Эребру Университетында халыҡ-ара журналистика магистрына уҡый[4].

«Яңы канал» (2002—2003), «Бишенсе канал» (2003), «ProfiTV» (2004) мәғлүмәт агентлығында, ICTV каналында «Факт» программаһында (2003—2004) журналист булып эшләй. 2005 йылдан 2007 йылға тиклем халыҡ-ара бүлеге етәксеһе, махсус хәбәрсе, «К1» каналында «Бер репортаж» программаһының автор-алып барыусыһы. 2007 йылда «Интер» телеканалында махсус хәбәрсе булып эшләй башлай. 2007 йылдан бер холдингҡа ингән «Интер» һәм «К1» телеканлдарында халыҡ-ара бүлектең етәксеһе була[5]. «Интер» бүлегенең етәксеһе булараҡ 2008 йылдың август айындағы Көньяҡ Осетияла ҡораллы конфликтты яҡтыртыу өсөн яуаплы була. «Интер», редакция материалдары өсөн «Яңылыҡтар» номинацияһында халыҡ-ара «Эмми» премияһына лайыҡ була[6].

Гуменюк 2014 йылда

2009 йылдың декабрендә Гуменюкты «Интер» телеканалы сәбәптәрҙе аңлатмайынса эштән бушата[7]. 2010 йылда Украина Би-би-си хеҙмәте һәм «Профиль» аҙналығы өсөн Көньяҡ-Көнсығыш Азия тураһында материалдар серияһы авторы була. 2010 йылдан 2011 йылға тиклем сит илдәрҙәге украиндар тураһында «Интер» телеканалында «Наши» проектының авторы һәм шеф-редакторы[8][9]. 2010 йылдан бойондороҡһоҙ журналист булараҡ Рейтер, Польша телевидениеһы, Украина Би-би-си хеҙмәте, RTL-4, OpenDemocracy, «Украинская правда» Tochka.net һәм «Профиль» аҙналығы менән хеҙмәттәшлек итә[8]. Ғәрәп яҙы тураһында ваҡиғаларҙы яҡтырта[10]. «Стоп цензуре!» йәмәғәт хәрәкәте эшмәкәрлегендә ҡатнаша[11]. Могилян журналистика мәктәбендә «халыҡ-ара медиасистема» курстарын уҡый[12].

2013 йылда «Громадское телевидение» проектына нигеҙ һалыусыларҙың береһе була. 2014 йылдың февралендә, «Громадское телевидение» телеканалында э эшләү менән бер рәттән «Аристократтар» радиоһында «Интернационал» программаһын алып бара[13]. 2014 йылдың мартында Docudays UA кинофестивале еңеүселәрен бүләкләү тантанаһы алып бара[14]. Украинаның көнсығышында хәрби хәрәкәттәр зонаһында ҡораллы низағ ваҡиғаларын яҡтырта[15]. 2015 йылдың ғинуарында «Громадское телевидение» телеканалында хеҙмәтте етәкләй[16]. 2015 йылдың майында «Громадское телевидение» каналында етәксе Роман Скрыпинды алмаштыра[17]. Гуменюк 2015 йылдың июлендә төшөрлгән Би-би-си «Глобальный вызов» программаһында берҙән-бер ҡатын-ҡыҙ-эксперт була[18].

2015 йылдың йәйендә дәүләттең «Ҡаҙаныштары өсөн» орденынан баш тарта[19][20]. 2016 йылда Docudays UA кинофестиваленең һәм «Честь профессии» журналистар премияһының жюри составына инә[21][22]. «Честь профессии» премияһының жюри ағзалары менән бер рәттән Роман Скрыпиндың булыуы менән бәйле, Наталья Гуменюк протест йөҙөнән конкурстың күҙәтеү совтетынан сығып китә[23].

2019 йылдың 9 ноябрь Владимир Зеленский Гуменюкты Украина Президенты ҡарамағындағы журналистарҙы һәм һүҙ азатлығын яҡлау мәсьәләләре буйынса совет составына индерә[24].

2019 йылдың 20 декабрендә «Громадское телевидение» каналында Гуменюкты етәксеһе вазифаһында Юлия Банкова алмаштыра[25]. Бынан һуң партнерлыҡ буйынса баш мөхәррирҙең урынбаҫары булып эшләй һәм Hromadske International проектын етәкләй. 2020 йылдың февралендә Гуменюк журналист Ангелина Карякина контрактын оҙайтмауы сәбәпле, «Громадское телевилениенан» китеүе тураһында иғлан итә[26].

2020 йылдың май айында «Ижтимағи ҡыҙыҡһыныу журналистикаһы лабораторияһы» проектын төҙөй[27]. 2020 йылдың 2 сентябренән — Украина милли ижтимағи телерадиокомпанияһында стратегик планлаштырыу буйынса яңылыҡтар шеф-редакторы, унда Гуменюкты Ангелина Карякина саҡыра[28].

Абруйы[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]

2017 йылда Гуменюк Res Publica гәзите, Visegrad Fund, Financial Times и Google ойошмаһы төҙөгән New Europe 100 исемлегенә индерелә[29].

2019 йылда «Фокус» аҙналығы төҙөгән «Украинаның 100 иң абруйлы ҡатын-ҡыҙы» исемлегенә индерелә[30].

Маҡтаулы исемдәре һәм бүләктәре[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]

  • Журналистикалағы ҡаҙаныштары өсөн Анатолий Москаленко исемендәге журналистиканы үҫтереү фонды премияһы лауреаты (2009)[31]
  • «Очевидец» нәфис репортаж конкурсында икенсе урын (2013)[32]
  • Best Book Award премияһы лауреаты (2020)[33]
  • Гуменюктың «Потерянный остров» китабы 2020 йылда Украина Пен-клубы версияһы буйынса «юл очерктары һәм репортаждар» номинацияһында иң яҡшы китап тип һанала[34], «Книги года ВВС 2020 — Эссеистика» ҡыҫҡаса исемлегенә[35] һәм украин «Книга года-2020» рейтингына индерелә[36].

Шәхси тормошо[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]

Ире — «Ямғыр» телеканалында эшләүсе Рәсәй журналисы Пётр Рузавин[37]

Китаптары[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]

  • Veni, Vidi, Scripsi: Світ у масштабі українського репортажу (збірник репортажів різних авторів) — Київ: Темпора, 2013.
  • Майдан Тахрір. У пошуках втраченої революції. — Київ: Політична критика. — 2015.
  • Загублений острів. Книга репортажів з окупованого Криму. — Львів: Видавництво Старого Лева 2020.

Иҫкәрмәләр[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]

  1. Відомості про власників (укр.) (18 февраля 2019).
  2. Kauffmann Sylvie. Ukraine: «La question n'est pas la Russie, mais de sortir de l'injustice et de la corruption», Le Monde.fr (26 ғинуар 2014). 10 март 2021 тикшерелгән.
  3. Мусаева – балерина, Станко – археолог, МакГаффи – бармен. Параллельная реальность украинских журналистов.detector.media(6 июня 2015).Дата обращения: 10 марта 2021.
  4. Наталя Гуменюк (укр.).Могилянська школа журналістики.Дата обращения: 10 марта 2021.
  5. Наталя Гуменюк(укр.).Могилянська школа журналістики.Дата обращения: 10 марта 2021.
  6. Баранівська Марина.Наталя Гуменюк: «Кожен з наших героїв – це людина, яка спромоглася на вчинок, не побоялася змінити своє життя» (укр.).detector.media(18 февраля 2011).Дата обращения: 10 марта 2021.
  7. За що звільнили Наталю Гуменюк? (билдәһеҙ) (15 декабрь 2009).
  8. 8,0 8,1 Наталя Гуменюк (билдәһеҙ).
  9. Баранівська Марина. Наталя Гуменюк: «Кожен з наших героїв – це людина, яка спромоглася на вчинок, не побоялася змінити своє життя» (билдәһеҙ). detector.media (18 февраль 2011). Дата обращения: 10 март 2021.
  10. Коркодим Олена.Наталя Гуменюк: «У країнах Арабської весни реалії медіа подібні до наших» (укр.).detector.media(4 декабря 2012).Дата обращения: 10 марта 2021.
  11. Припинити тиск на журналістів, не допустити репресій (билдәһеҙ) (22 май 2010).
  12. Наталя Гуменюк: «У країнах Арабської весни реалії медіа подібні до наших» (билдәһеҙ) (4 декабрь 2012).
  13. До команди радіо «Аристократи» приєдналися Наталія Гуменюк, Влад Фісун, Тіна Берадзе, Василіса Фролова (ОНОВЛЕНО) (укр.). detector.media(9 февраля 2014).Дата обращения: 10 марта 2021.
  14. Переможцем Docudays UA став російський фільм «Останній лімузин» (укр.).detector.media(28 марта 2014). Дата обращения: 10 марта 2021.
  15. Наталка Гуменюк (укр.).Insider(25 сентября 2014).Дата обращения: 10 марта 2021.
  16. У російськомовного проекту «Громадського ТБ» з’явився власний сайт (укр.).detector.media(21 января 2015). Дата обращения: 10 марта 2021.
  17. Романа Скрыпина сместили с поста руководителя «Громадського ТБ». detector.media(27 мая 2015).Дата обращения: 10 марта 2021.
  18. Долженкова Інна.Про експеримент ВВС, прокурорське свавілля та призначення Туки(укр.).ms.detector.media(30 июля 2015).Дата обращения: 10 марта 2021.
  19. Станко, Гуменюк, Задорожний, Левін, Стек відмовилися від президентського ордену «За заслуги» (билдәһеҙ) (5 июнь 2015).
  20. Непотрібні ордени від Президента? (билдәһеҙ) (6 июнь 2015).
  21. Апостолова Лілія. Кінофестиваль Docudays UA–2016 оголосив переможців (ДОПОВНЕНО) (билдәһеҙ) (31 март 2016).
  22. Обрано журі конкурсу професійної журналістики «Честь професії - 2016» (билдәһеҙ) (31 март 2016).
  23. Рингис Анастасия. Дело Скрыпина де-факто и де-юре. Что произошло с “Громадським ТВ”? (билдәһеҙ) (9 июнь 2016).
  24. Президент затвердив склад Ради з питань свободи слова та захисту журналістів (билдәһеҙ) (6 ноябрь 2019).
  25. ГО «Громадське телебачення» очолила Юлія Банкова (билдәһеҙ) (20 декабрь 2019).
  26. Наталя Гуменюк йде з «Громадського» (билдәһеҙ) (3 февраль 2020).
  27. Рябоштан Іра. Наталя Гуменюк стала засновницею та керівницею «Лабораторії журналістики суспільного інтересу» (билдәһеҙ) (6 май 2020).
  28. Наталя Гуменюк стала шеф-редакторкою інформаційного мовлення Суспільного зі стратегічного планування.
  29. Семеро українців увійшли до Топ-100 новаторів Європи, опублікованого Financial Times (билдәһеҙ) (24 ноябрь 2017).
  30. Кумиры и мастера. 100 самых влиятельных женщин.ФОКУС(21 октября 2019).Дата обращения: 10 марта 2021.
  31. Гуменюк – найкраща журналістка 2009 року (билдәһеҙ) (1 март 2010).
  32. Світ під мікроскопом (билдәһеҙ) (14 апрель 2013).
  33. Соколова, Сенцов, Гуменюк та ще низка медійників стали лауреатами премії від Львівського BookForum (билдәһеҙ) (18 сентябрь 2020).
  34. Український ПЕН назвав найкращі українські книжки 2020 року (билдәһеҙ) (28 декабрь 2020).
  35. Оголошено короткі списки претендентів на премію «Книга року ВВС-2020» (билдәһеҙ) (13 ноябрь 2020).
  36. Оголошено короткі списки Всеукраїнського рейтингу «Книжка року-2020» (билдәһеҙ) (13 ғинуар 2021).
  37. Наталя Гуменюк вийшла заміж у Білорусі (укр.). detector.media (14 августа 2017). Дата обращения: 10 марта 2021.

Һылтанмалар[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]