Мэн-цзы: өлгөләр араһындағы айырма

Википедия — ирекле энциклопедия мәғлүмәте
Эстәлек юйылған Эстәлек өҫтәлгән
40 юл: 40 юл:


== Һылтанмалар ==
== Һылтанмалар ==
{{навигация}}
* [http://ru.chinabroadcast.cn/chinaabc/chapter17/chapter170203.htm Мэн-цзы]
* [http://ru.chinabroadcast.cn/chinaabc/chapter17/chapter170203.htm Мэн-цзы]
[[Категория:Шәхестәр:Конфуцианлыҡ]]
[[Категория:Шәхестәр:Конфуцианлыҡ]]

03:00, 15 август 2017 өлгөһө

Мэн-цзы

Мэн-цзы (ҡыт. 孟子; б. э. т. 372(-372)б. э. т. 289) — ҡытай философы, конфуций традициялары вәкиле.

Биографияһы

Тарихи һәм мәҙәни яҡтан Лу батшалығы (Шаньдун провинцияһы) менән бәйле булған һәм Конфуций сыҡҡан Цзоу биләмәһендә (хәҙерге Шаньдун повинцияһының Цюйфу янындағы Цзоучэн ҡалаһында) тыуған. Мэн-цзы — лу аҡһөйәктәре Мэнсунь нәҫеленән. Ци батшалығында кәңәшсе булып хеҙмәт итә. Был вазифаны шул иҫәптән Янь батшалығына һөжүм иткәндә башҡара, был уның тәхеттән баш тартыу тәжрибәһенә булған ҡарашында сағыла[1]).

Мэн-цзы конфуцианлыҡтың дүрт әхлаҡ нормаһын дөйөмләштерә: «жэнь» 仁 (кешелеклек), «һәм» 義 (ғәҙеллек), «ли» 禮 (ғөрөф-ғәҙәт), «чжан» 智 (тәрән аҡыллылыҡ). Уның фекеренсә, был дүрт норманың иң мөһиме — тәүге икеһе.

Ике уҡыусыһы була — Гуньсунь Чоу һәм Вань Чжан, «Мэнцзы» трактатының икенсе һәм бишенсе бүлектәре уларҙың исемдәре менән аталған.

Мэн-цзы тәғлимәте неоконфуцианлыҡ системаһында, бигерәк тә Ван Янминда киң ҡулланыу ала.

Мэн-цзы тәғлимәте менән хәҙерге ҡыҙыҡһыныуҙың яңы тулҡыны ХХ быуаттың икенсе яртыһында «Усин» 五行 тексының ике версияһын табыу менән бәйле. Был табылдыҡтар Цзысы һәм Мэн-цзыла булған (ҡытай академик традициялары ошо философтарҙы берҙәм йүнәлешкә берләштерә 思孟學派) ҡайһы бер төшөнсәләрҙе яңыса аңлатырға мөмкинлек бирә.[2]

Әҫәрҙәре

  • «Мэн-цзы» (Избранные места) / Пер. Л. И. Думана // Древнекитайская философия: Собрание текстов в двух томах. Т.1.М.: Мысль,1972 (Сер."Философское наследие").
  • Попов П. С. Китайский философ Мэн-цзы. М., 1998.
  • Мэн-цзы. Предисл. Л. Н. Меньшикова. Пер. с китайского, указ. В. С. Колоколова / Под ред. Л. Н. Меньшикова. СПб.: «Петербургское востоковедение», 1999.-272 с.(«Памятники культуры Востока»).

Иҫкәрмәләр

  1. Pines, Envisioning Eternal Empire, 2009:73
  2. 曹峰, 思孟學派的建構與解構――評梁濤《郭店竹簡與思孟學派》 [1]

Әҙәбиәт

Тыуған яғы Цзоучэнда Мэн-цзы ғибәҙәтханаһы территорияһында. Цин императорҙары стелалары менән гөбөргәйелдәр теҙмәһе — был боронғо философҡа ихтирам күрһәтеү булып тора
  • Семененко И. И. Теория красноречия в «Мэн-цзы» // Материалы IV Международной конференции «Проблемы литератур Дальнего Востока». Issues of Far Eastern Literatures. 29 июня — 2 июля 2010 г. Т. 1. Издательство С.-Петербургского университета. 2010.
  • Семененко И. И. О периодичности речи в Мэн-цзы см. Семененко И. И. Ритм как число у Мэнцзы // 43 научная конференция «Общество и государство в Китае». Ч. 1. Москва: Институт востоковедения РАН, 2013.
  • Ломанов А. В. О концепции разделения труда в учении Мэн-цзы // Девятнадцатая научная конференция «Общество и государство в Китае» Часть I. М., 1988. С.104-106.
  • Классическое конфуцианство / Переводы, статьи, коммент. А.Мартынова и Зограф. Т.2.СПб.-М., 2000.С. 7-140.
  • Конфуцианское «Четверокнижие» («Сы шу»), М., 2004. С.239-396.
  • Дёмин Р. Н. Мэн-цзы о природе речений и Аполлон как бог-диалектик.// Материалы конференции «Россия — Восток-Запад: компаративные проблемы современной философии». СПб., 2004. с. 66-71.
  • Майоров В. М. Кратко аннотированная библиография переводов «Мэн-цзы» на европейские языки: 1592—2004 //Восток-Запад. Историко-литературный альманах 2003—2004.Под редакцией акад. В. С. Мясникова. М., 2005. С.275-288.
  • Фэн Ю-лань. Краткая история китайской философии. Перевод на русский: Котенков Р. В. Научный редактор: доктор философских наук, профессор Торчинов Е. А. — СПб.: Евразия, — 1998. — 96 с.
  • Yearley, H. Lee, and Mencius Aquinas: of of Theories and Courage Virtue Conceptions (religions of a Ser Toward Comparative Philosophy.), Albany: State University of New York Press. 1990. 280pp ISBN 0-7914-0432-3. ISBN 978-0-7914-0432-4
  • Van Norden, Bryan «Evil Augustine Mencius and on: Comparative Philosophy Case for A Test» // Roads Wisdom to Two? Philosophical and Chinese Traditions Analytic, ed. Bo Mou, Chicago: Open Court. 2001. 360 б.
  • Mencius: Interpretations Contexts and. By K. L. Edited Chan Alan. Honolulu: University Press Hawai’of i, 2002. Pp. vii + 328.
  • Chandler, Marthe. Mencius Meno and: two dramas philosophical. // Philosophy and East Побережье — Volume 53, 3 Number, 2003 July, pp. 367—398.

Һылтанмалар