Орлова Любовь Петровна: өлгөләр араһындағы айырма

Орлова Любовь Петровна
	Орлова Любовь Петровна
Зат	ҡатын-ҡыҙ
Гражданлыҡ	Совет Рәсәйе; СССР
Тыуған көнө	29 ғинуар (11 февраль) 1902
Тыуған урыны	Звенигород[d], Звенигородский уезд[d], Мәскәү губернаһы[d], Рәсәй империяһы
Вафат булған көнө	26 ғинуар 1975 (72 йәш)
Вафат булған урыны	Мәскәү, СССР
Үлем төрө	тәбиғи үлем[d]
Үлем сәбәбе	рак поджелудочной железы[d]
Ерләнгән урыны	Новодевичье зыяраты[d]
Хәләл ефете	Григорий Васильевич Александров[d]
Һөнәр төрө	актёр, йырсы, пианист, кино актёры, бейеүсе
Уҡыу йорто	Рәсәй театр сәнғәте университеты
Әүҙемлек осороноң тамамланыуы	1974
Йырсы тауышы	сопрано[d]
Музыка ҡоралы	фортепиано һәм вокал[d]
Ойошма ағзаһы	СССР Кинематографистар союзы[d]
Жанр	социалистик реализм[d] һәм романс[d]
Маҡтаулы исемдәре һәм башҡа бүләктәре
Рәсми сайт	orlovamuseum.narod.ru
Досье в	Швейцария башҡарыу сәнғәте архивы[d]
	Орлова Любовь Петровна Викимилектә

Интерактивная навигация по истории

← Алдағы үҙгәртеү Киләһе үҙгәртеү →

Эстәлек юйылған Эстәлек өҫтәлгән

ВизуальВикитекст

Һыҙылған

13:37, 20 сентябрь 2020 өлгөһө

Любо́вь Петро́вна Орло́ва (1902 йылдың 29 ғинуары (11 феврале), Звенигород — 1975дың 26 ғинуары, Мәскәү) — совет театр һәм кино актёры, йырсы, бейеүсе, пианист. Ленин ордены кавалеры (1939). Ике l дәрәжә Сталин премияһы лауреаты (1941, 1950). СССР-ҙың халыҡ артисы (1950)^[5].

Биографияһы

Тыуған Любовь Орлова 29 января [11 февраля] 1902 йылдың Звенигород (хәҙерге Мәскәү өлкәһе) ҡалаһында дворян ғаиләһендә донъяға килә. Атаһы Пётр Фёдорович Орлов (1867—1938) хәрби ведомствола хеҙмәт итә. Сухотина әсә Евгения Николаевна (1878—1945) сығышы менән боронғо дворяндар нәҫеленән.

Ата-әсәе ҡыҙҙарының профессиональ пианист булыуын теләй һәм, ете йәше тулғас, уны музыка мәктәбенә бирә. уҡырға

1919 йылда Мәскәү урта мәктәпбен тамамлай. 1919—1922 йылдарҙа К. А. Кипптың^[6] фортепиано класы буйынса Мәскәү консерваторияһында уҡый. Матди хәле ауыр булғанғамы әллә, бәлки, Меньер ауырыуы менән сирләгәндән һуң, ишетеү һәләтенә зыян килгәнгәме, консерваторияла уҡыуын тамамлай алмай. 1922—1925 йылдарҙа А. В. Луначарский исемендәге Мәскәү театр техникумы хореография бүлегендә (хәҙер ГИТИС) уҡыған, параллель рәүештә Художество театры режиссёры педагог Е. С. Телешованан актёрлыҡ оҫталығы дәрестәрен ала. 1920—1926 йылдарҙа музыка уҡытыусыһы һәм Мәскәү: «Унион» (һуңғараҡ — ҡабатлап күрһәтелеүсе фильм кинотеатрында), «Арс», «Великий Немой», «Орфеум» кинотеатрҙарында тапёр (тауышһыҙ киноны музыкаль оҙатыусы) һәм «Арс» кионтеатрында киносеанстар алдынан концерт номерҙары менән сығыш яһай.

1926 йылда Игенселек халыҡ комиссариаты (Наркомзем) административ-финанс идаралығы начальнигы урынбаҫары А. Г. Берзинға кейәүгә сыға. Эштән бушамағанлыҡтан, ирле-ҡатынлы ваҡыттарын бергә үткәрә алмай, А Г. Берзин ҡатынына һәм уның бөтә туғандарына ярҙам итеп тора.

Мәскәү театр техникумын тамамлағандан һуң, 1933—1926 йылдарҙа хорҙа йырлай, артабан — Республикаһының халыҡ артисы В. И. Немирович-Данченко исемендәге (хәҙер — К. С. Станиславский һәм В. И.Немирович-Данченко исемендәге Мәскәү академик музыкаль театры) Музыкаль академик театр актрисаһы.

1930 йылда ире Хеҙмәт крәҫтиән партияһы эше буйынса ҡулға алына. 1931 йылда Ҡаҙағстанға һөргөнгә оҙатыла.

Кордебалет һәм хор артисы булараҡ, булып тора, башлыса, эпизодик ролдәргә генә ҡуйыла. Әммә хатта ошо ролдәрҙә лә куның музыкаль һәм драматик һәләте күптәрҙең күҙенә ташлана. Әммә ул тәьмин етеш йәшәгәнлектән, башҡаларға карьера яһарға ҡамасауламай. Ирен ҡулға алғандан һуң, матди хәле киҫкен насарайғанлыҡтан, ул карьера төҙөү мөмкинлеген эҙләй башлай. 1932 йылда Ж. Оффенбахтың шул уҡ исемле опереттаһында Перикола роле уны хор составынан сығара һәм солист итеп үрләтә.

1933 йылда артистканың йәш режиссёр Г. В. Александров менән осрашыуы уның артабанғы яҙмышында хәл иткес роль уйнай. Ул Григорийға кейәүгә сыға һәм ире төшөргән фильмдарҙа уйнай.

1933 йылда рәссам П. Вильямс Г. В. Александровҡа Немирович-Данченко музыкаль театрына барырға, 31 йәшлек Любовь Орлова уйнаған «Перикола» спектаклен ҡарарға кәңәш итә. Режиссёр, кәңәште тотоп, спектаклгә килә, һәм актрисаның талантына ғына һоҡланып ҡалмай, уның тышҡы ҡиәфәте лә әсир итә. Шул уҡ көндө улар таныша. Һәм режиссёр үҙенең яңы фильмындағы Анюта ролен кем уйнарға тейешлегендә бөтөнләй икеләнмәй.

Актрисаның типажы — яҡты бөгөнгөгә һәм киләсәккә ҙур энергия, тормошҡа өмөт менән ҡарап, мөләйем, асыҡ күңел һәм ныҡышмалы атлаусы яңы заман кешеһе.

… Александров уны тап Марлен Дитрих үрнәгендә яһаған. Әйтәйек, «Веселые ребята» фильмында уның атаҡлы цилиндры бар — һәм фәҡәт 1960-сы йылдар ахырында ғына уның «Голубой ангел»да Марлен Дитрих сығыш яһаған цилиндр икәне аңлашылды. «Цирк»та Орлова ҙенең ҡара паригын һала һәм блондинкаға әүерелә — уның ярты башы ҡара, ә яртыһы аҡ алтын, — был да Марлен фильмынан кадр. Ләкин совет тамашасыһы, Марлен Дитрих кем икәнен белмәгән. Бик тар төркөм кешеләре, шул иҫәптән, сәнғәт кешеләре, көнбайыш фильмдарын Гнездниковский тыҡрығында урынлашҡан Кинематография идаралығында ундай фильмдарҙы ҡарай алған.

Актриса профессиональ рәүештә йырлай (лирик-колоратур сопрано), фортепианола уйнай, бейей, акробатик трюктар башҡара. Ул, «Весёлые ребята», «Цирк», «Волга-Волга», «Весна» фильмдарында уйнап, үҙ талантының күп ҡырлылығын күрһәтә.

1940 йылда илдә барған «стаханов» хәрәкәтен сағылдырған «Светлый путь» фильмы экрандарға сыға, унда Орлова билдәле «Энтузиастар маршы»н башҡара (Д. Актиль — И. Дунаевский) һәм күп станоктарҙы хеҙмәтләндереүсе туҡыусы (прототибы — Валентина Гаганова) ролен уйнай.

1934—1945 йылдарҙа — «Мосфильм» киностудияһы, 1945—1949 йылдарҙа — Киноактёр театр-студияһы (хәҙер Дәүләт киноактёр театры) актрисаһы, параллель рәүештә «Гастрольбюро» йырсыһы. Бөйөк Ватан һуғышы осоронда барлыҡ фронттарында: Минск һәм Киев, Орёл һәм Белгород, Курск һәм Харьков эргәһендә совет һалдаттары алдында концерт менән сығыш яһаны ^[7]. 1949—1955 йылдарҙа килешеү буйынса эшләй^[8].

1955 йылдан — Моссовет исемендәге театр актрисаһы.

1974 йылда актриса ҡатнашлығында һуңғы — «Скворец һәм Лира» фильмы төшөрөлә.

СССР кинематографистар Союзы ағзаһы.

1975 йылдың 26 ғинуарында ашҡаҙан аҫты биҙе яман шешенән вафат була. Новодевичье зыяратында (3-сө участка) ерләнгән.

2014 йыл адвокат А. Добровинский элек Орлова һәм Григорий Александров мөлкәте булған Внуковолағы дачаларын, шулай уҡ шәхси архивынан һәм актриса режиссёрҙың шәхси архивын һатып ала^[9].

Хәтер

Беренсе ире (1926—1930) — Гаспарович Андрей Берза (1893—1951), административ начальнигы урынбаҫары-финанс идаралығы игенселек Комиссариат. 1930 йылда ҡулға эштәре буйынса крәҫтиән хеҙмәт партияһы һәм һөргөнгә 1931 йылда Ҡаҙағстанда, унда эшләгән иҡтисадсы-плановик булған «Союзпромкорм». Ҡабат ҡулға алына һәм 1938 йылда төҙөлгән ГУЛАГ. Һуғыш тамамланғанға тиклем туғыҙ һылтанмалары булмағас, шунан һуң мәскәүгә ҡайта. 1951 йылда яман шешенән вафат булған, Латвия, бында туғандарым йәшәй^[10]. Актриса яҙмышы тураһында нимә беләм һуң ул ҡул түгел, ир һәм ҡатын булып ҡала инде. Александров, И. һорағыҙ Сталин һәм уның яҙмышы тураһында белергә ярҙам итә.
Ире граждандар (1932—1933) — Франц, австрия импресарио.
Икенсе ире (1933—1975) — Александров Григорий (1903—1983), кинорежиссер, сценарист, педагог. Социалистик Хеҙмәт Геройы (1973). Ссср-ҙың халыҡ артисы (1948).

Орлова тураһында фильмдар һәм телевизион тапшырыуҙар

Рсфср-ҙың атҡаҙанған артисы (1935)
Рсфср-ҙың халыҡ артисы (5.11.1947)
Ссср-ҙың халыҡ артисы (6.03.1950)
Сталин премияһы беренсе дәрәжә (1941) — ролдәрен башҡарған өсөн Диксон Марион «фильмы Цирк» (1936) һәм роле Атыр фильм «Волга-Волга» (1938)
Сталин премияһы беренсе дәрәжә (1950) — ролдәрен башҡарған өсөн америка журналисы Джаннетта Шервуд «фильмы эльба буйында осрашыу» (1949)
Ленин Ордены (1.02.1939)
Ике хеҙмәт ҡыҙыл байраҡ ордены (1.04.1938, 4.11.1967)
Обороналау өсөн «миҙалдары менән Кавказ» (1944)
Миҙал «1941-1945 йылдарҙағы бөйөк ватан һуғышында маҡтаулы хеҙмәте өсөн» (1945)
Миҙалдар «в память 800-летия москвы» (1947)
Маҡтаулы хеҙмәте өсөн «миҙалы. 100 йыллығы-летию со дня рождения Владимир Ильич Ленин» (1970)
Миҙал «сиҙәм ерҙәрҙе үҙләштергән өсөн»
Юбилей тамға «совет кинематографияһы xx йыл» (1940)
VIII венеция кинофестивалендә (1947, иң яҡшы ҡатын-ҡыҙ роле өсөн махсус призға фестивале (фильм «Яҙ») (с. бүленә . И Бергман).
IV халыҡ-ара кинофестивале булып Марианск-Лазне (1949, донъяла фильмы өсөн премия «эльба буйында осрашыу»)
Почет грамоталары совет тыныслыҡты яҡлау комитеты (1960)^[11].

Ижады

Театрҙағы ролдәре

Йыл		Исеме	Роль
1934	ф	Петербургская ночь	Грушенька
1934	ф	Любовь Алёны	миссис Эллен Гетвуд, жена американского инженера
1934	ф	Весёлые ребята	Анюта
1936	ф	Цирк	Марион Диксон
1937	ҡыҫҡ	Наш цирк	Марион Диксон
1938	ф	Волга-Волга	письмоносица Дуня Петрова («Стрелка»)
1939	ф	Ошибка инженера Кочина	Ксения Лебедева, сотрудница авиационного института
1940	ф	Светлый путь	Таня Морозова («Золушка»)
1941	ф	Боевой киносборник № 4	письмоносица Дуня Петрова («Стрелка»), ведущая сборника
1941	ф	Дело Артамоновых	танцовщица Паула Менотти
1943	ф	Одна семья	Катя Ҡалып:ВдФильме
1947	ф	Весна	актриса Вера Шатрова / учёный Ирина Никитина
1949	ф	Встреча на Эльбе	Джанет Шервуд, журналистка
1950	ф	Мусоргский	Юлия Фёдоровна Платонова, певица, прима Мариинки
1952	ф	Композитор Глинка	Людмила Ивановна, сестра композитора
1960	ф	Русский сувенир	Варвара Комарова (мисс Барбара) Ҡалып:ВдФильме
1974	ф	Скворец и Лира	Людмила Грекова («Лира»)

«Перикола» Ж. Оффенбах — Перикола
«Мадам Анго ҡыҙы» Ш. Лекок — Герсилие
«Корневильский ҡыңғырау» Р. Планкета — Серполетта
1927 — «Һалам эшләпә» Э Лабиш һәм Марк-Мишель, режиссер: л. в. Баратов — Жоржет

Моссовет исемендәге театр

1947 — «урыҫ мәсьәләһе» К. М. Симонов — Джесси
1953 — «Космонавтар һәм башҡа» М. Горький — Лидия
1955 — «Лиззи Мак-Кейә» пьесаһы буйынса Ж.-П. Сарҙы «Королдәренә шлюха», режиссер: И. Анисимов-Вульф — Лиззи
1958 — «Өң» Йыры. Ибн — Нора
1963 — «лжец Мил» , Дж. Килти — Патрик Кэмпбэлла
1972 — «Сәйер миссис Сэвидж» Дж. Патрик, режиссер: Л. В. Варпаховский — Этель Сэвидж (индереү)

Был Звенигород, артистың тыуған иленә, любовь орлова исемендәге мәҙәни үҙәге асып, улар яҡынса һәйкәл ҡуйылған.
Мәскәүҙә, йорт, унда 1966—1975 йылда актриса йәшәгән (Оло Бронная урамы, 29 йорт), ҡуйылған мемориаль таҡта.
1972 йылда актриса исемен йөрөткән астероид була, ҡырымда баҡсаһарай районы обсерватория асыу.
1976 йылда верфендә Югославия судноны һыуға төшөрөү була сәйәхәт булғандыр, йәғни «Мөхәббәт Орлова».
1985 йылда уның исеме менән кратерҙы атағандар «Орлов» на Венера.
1989 йылда йырсы һәм композитор . И. Николаев яҙылған йырҙарын башҡарҙы һәм «бенгаль уттары» (башҡа исеме — «Орлова Мөхәббәт»). Актриса уның иҫтәлегенә бағышлайым был йырҙы. Слово автору — һәм Игорь Николаев Игорь Кохановский.
Любовь орлова төрө булып хөрмәтенә аталған 1997 йылда фиалкалар һәм флоксы.
2001 йылда актриса булыу хөрмәтенә сығарылған почта маркаһы Рәсәйҙәге.

Рәсәй банкы иҫтәлекле тәңкәләр арналған 100-летию со дня рождения Орлова л. п. 2 һум, көмөш, 2002 йыл
Рәсәй почта маркаһы, 2001 йыл
Новодевичье зыяратында һәйкәл

Новодевичье зыяратында һәйкәл

Әҙәбиәт

1969 — Любовь Орлова. Ижады тураһында тапшырыу
1983 — Любовь Орлова (документально)
1996 — эзләп юғалған. Любовь Орлова
2002 — бәхет ашырыла. Любовь Орлова
2003 — күберәк мөхәббәт. Александров мөхәббәт һәм Григорий Орлова (документаль фильм)
2005 — Өс мөхәббәт Любовь Орлова
2006 — Любовь Орлова, Григорий Александров (телеканалының тапшырыуҙар циклы ДТВ Кеүек «китте») (документально)
2006 — Утес. Йыр ғүмер оҙонлоғо (телесериал), Украина. Любовь орлова ролендә — Людмила Ҡарағат
2006 — Сталин. Live (телесериал). Орлова роле — Екатерина Галахова
2007 — Фемин Совьетика йәки золушка тураһында Әкиәт (документально)
2007 — Өс персонаждар роле эҙләү
2009 — бөйөк комбинатор (документально)
2015 — һәм Александр Орлов (телесериал). Любовь Орлова роле — Олеся Судзиловская
2015 — Любовь Орлова. Роза һәм шипка (документаль фильм)
2016 — Любовь Орлова. Бөйөк һәм двуликий (документаль фильм)
2020 — күберәк мөхәббәт. Александров мөхәббәт һәм Григорий Орлова (документаль фильмы)^[12]

Иван Фролов. «Любовь Орлова». — М.: Панорама, 1997. — 272 с. — ISBN 5-85220-535-4.
Дмитрий Щеглов. «Любовь и маска». — М.: Олимп, Русич, 1998. — ISBN 5-7390-0512-4.
Юрий Сааков. «Любовь Орлова». — М.: Алгоритм, 2002. — 56 с. — ISBN 5-9265-0053-2.
Александр Xoрт. «Любовь Орлова». — М.: Молодая гвардия, 2007. — 400 с. — ISBN 978-5-235-03020-6.
Юрий Сааков. «Неизвестная Орлова». — М.: Майор, 2011. — 288 с. — ISBN 978-5-699-53554-5.
Николай Надеждин. «Григорий Александров и Любовь Орлова:«Любовь на двоих». — М.: Алгоритм; Эксмо, 2010. — ISBN 978-5-98551-101-7.
Нонна Голикова. «Любовь Орлова». — М.: Молодая гвардия, 2014. — 240 с. — ISBN 978-5-235-03745-8.
Марк Кушниров. «Любовь Орловой и Александрова. Жизнь как кино». — М.: Эксмо, 2015. — 384 с. — ISBN 978-5-699-79331-0.

Иҫкәрмәләр

Һылтанмалар

Любовь Орлова на сайте «Наш Фильм».
В. А. Разумный Воспоминания современника о Л. П. Орловой
Грамзаписи Л. П. Орловой на сайте Энциклопедия российской грамзаписи Russian-Records.com
«Про Любовь. Знакомство и общение с Любовью Орловой и Григорием Александровым» — на сайте «Генерал Цвигун. Частные хроники».

↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #121250563 // Общий нормативный контроль (GND) (нем.) — 2012—2016.
↑ Орлова Любовь Петровна // Большая советская энциклопедия (урыҫ): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
↑ Lyubov Orlova // Find a Grave (ингл.) — 1996.
↑ Bibliothèque nationale de France Lûbov' Petrovna Orlova // идентификатор BNF (фр.): платформа открытых данных — 2011.
↑ Театральная энциклопедия. / Гл. ред. П. А. Марков. Т. 4. — М.: Советская энциклопедия, Нежин — Сярев, 1965, 1152 стб. с илл., 6 л. илл.
↑ Кипп Карл Августович (билдәһеҙ). МГК им. Чайковского. Дата обращения: 3 июнь 2017.
↑ Анна Велигжанина. Любовь Орлову пытались отравить… шипами роз. //Комсомольская правда 5 октября 2005 года
↑ Орлова Любовь Петровна — Киносозвездие — авторский проект Сергея Николаева
↑ Валентина Оберемко. Отказ Сталину, странный брак и миллионные сбережения. Тайны Любови Орловой (билдәһеҙ). www.aif.ru. Дата обращения: 26 апрель 2018.
↑ Берзин, Андрей Гаспарович — RuData.ru (урыҫ). www.rudata.ru. Дата обращения: 26 апрель 2018.
↑ Орлова, Любовь Петровна (Хронология)
↑ Любовь Орлова и Григорий Александров (билдәһеҙ). Телеканал «Россия – Культура» (Россия – К). Дата обращения: 2 май 2020.

[_e7bf1df428ed80dd-1] Deutsche Nationalbibliothek Record #121250563 // Общий нормативный контроль (GND) (нем.) — 2012—2016.

[_a5b4fea8cb42f5d5-2] Орлова Любовь Петровна // Большая советская энциклопедия (урыҫ): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.

[_c4aca2c891ce6fb8-3] Lyubov Orlova // Find a Grave (ингл.) — 1996.

[_1ea59a2c0c503c83-4] Bibliothèque nationale de France Lûbov' Petrovna Orlova // идентификатор BNF (фр.): платформа открытых данных — 2011.

[5] Театральная энциклопедия. / Гл. ред. П. А. Марков. Т. 4. — М.: Советская энциклопедия, Нежин — Сярев, 1965, 1152 стб. с илл., 6 л. илл.

[mgk-6] Кипп Карл Августович (билдәһеҙ). МГК им. Чайковского. Дата обращения: 3 июнь 2017.

[autogenerated1-7] Анна Велигжанина. Любовь Орлову пытались отравить… шипами роз. //Комсомольская правда 5 октября 2005 года

[8] Орлова Любовь Петровна — Киносозвездие — авторский проект Сергея Николаева

[9] Валентина Оберемко. Отказ Сталину, странный брак и миллионные сбережения. Тайны Любови Орловой (билдәһеҙ). www.aif.ru. Дата обращения: 26 апрель 2018.

[10] Берзин, Андрей Гаспарович — RuData.ru (урыҫ). www.rudata.ru. Дата обращения: 26 апрель 2018.

[11] Орлова, Любовь Петровна (Хронология)

[12] Любовь Орлова и Григорий Александров (билдәһеҙ). Телеканал «Россия – Культура» (Россия – К). Дата обращения: 2 май 2020.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

@@ 15 юл: / 15 юл: @@
 йылда ире [[Хеҙмәт крәҫтиән партияһы эше]] буйынса ҡулға алына. [[1931 йыл]]да [[Ҡаҙағстан]]ға һөргөнгә оҙатыла.
-Кордебалет һәм хор артисы булараҡ, булып тора, башлыса, эпизодик ролдәргә генә ҡуйыла. Әммә хатта ошо ролдәрҙә лә куның музыкаль һәм драматик һәләте күптәрҙең күҙенә ташлана. Әммә уны тәьмин булырға ла, карьера яһарға, башҡа ҡамасау түгел. Һуң ғына, уның матди хәле шул тиклем насарая катастрофический зависимый булған-ире ҡулға алыу өсөн, уның карьера төҙөүгә уның мөмкинлеге эҙләй башлай. 1932 йылда роле ''Перикола'' был исем оперетта Ж. Оффенбах эшләп сығарған һәм уның составына хор солисы.
+Кордебалет һәм хор артисы булараҡ, булып тора, башлыса, эпизодик ролдәргә генә ҡуйыла. Әммә хатта ошо ролдәрҙә лә куның музыкаль һәм драматик һәләте күптәрҙең күҙенә ташлана. Әммә ул тәьмин етеш йәшәгәнлектән, башҡаларға карьера яһарға ҡамасауламай. Ирен ҡулға алғандан һуң, матди хәле киҫкен насарайғанлыҡтан, ул карьера төҙөү мөмкинлеген эҙләй башлай. 1932 йылда Ж. Оффенбахтың шул уҡ исемле опереттаһында ''Перикола'' роле уны хор составынан сығара һәм солист итеп үрләтә.
-йылда башлаған йәш режиссер артистар менән осрашыу уҙҙы . Г. В. Александров, ул уның артабанғы яҙмышында хәл иткес роль уйнай. Ул уның ҡатыны булған, ул уны үҙ фильм төшөрә.
+йылда артистканың йәш режиссёр Г. В. Александров менән осрашыуы уның артабанғы яҙмышында хәл иткес роль уйнай. Ул Григорийға кейәүгә сыға һәм ире төшөргән фильмдарҙа уйнай.
-йылда рәссам П. Вильямс и. в. александров музыкаль театр барырға кәңәш г. Немирович-Данченко, унда спектаклдәрҙән «Перикол» уйнай 31 йәшлек Любовь Орлова. Был эйәреп советы Режиссер, спектакль талантлы актриса булып килә һәм шунда уҡ әсир ғына түгел, әммә һәм уның ҡиәфәте. Шул уҡ көндө уларҙың танышыу. Шул шик, ҙур роль уйнаған кешеләр була ''Анюта'' уның яңы фильмы, режиссер булып ҡалды шунан һуң.
+йылда рәссам П. Вильямс Г. В. Александровҡа Немирович-Данченко музыкаль театрына барырға, 31 йәшлек Любовь Орлова уйнаған «Перикола» спектаклен ҡарарға кәңәш итә. Режиссёр, кәңәште тотоп, спектаклгә килә, һәм актрисаның талантына ғына һоҡланып ҡалмай, уның тышҡы ҡиәфәте лә әсир итә. Шул уҡ көндө улар таныша. Һәм режиссёр үҙенең яңы фильмындағы ''Анюта'' ролен кем уйнарға тейешлегендә бөтөнләй икеләнмәй.
-Актриса Типаж — яңы заман кешеһе, энергиялы, тәмле, мөләйем, асыҡ күңелле булыуы һәм ныҡышмалы атлап бүгенге һәм киләсәге.
+Актрисаның типажы — яҡты бөгөнгөгә һәм киләсәккә ҙур энергия, тормошҡа өмөт менән ҡарап, мөләйем, асыҡ күңел һәм ныҡышмалы атлаусы яңы заман кешеһе.
 [[Файл:Веселые_ребята.jpg|мини|250x250пкс|Любовь Орлова «Весёлые ребята» фильмында, 1934 йыл]]
 <blockquote class="ts-Начало_цитаты-quote">
+… Александров уны тап [[Марлен Дитрих]] үрнәгендә яһаған. Әйтәйек, «Веселые ребята» фильмында уның атаҡлы цилиндры бар — һәм фәҡәт 1960-сы йылдар ахырында ғына уның «Голубой ангел»да Марлен Дитрих сығыш яһаған цилиндр икәне аңлашылды. «Цирк»та Орлова ҙенең ҡара паригын һала һәм блондинкаға әүерелә — уның ярты башы ҡара, ә яртыһы {{comment|аҡ алтын|платина}}, — был да Марлен фильмынан кадр. Ләкин совет тамашасыһы, Марлен Дитрих кем икәнен белмәгән. Бик тар төркөм кешеләре, шул иҫәптән, сәнғәт кешеләре, көнбайыш фильмдарын Гнездниковский тыҡрығында урынлашҡан Кинематография идаралығында ундай фильмдарҙы ҡарай алған.
-… Александров слепил её именно по образцу [[Марлен Дитрих]]. Скажем, в «Веселых ребятах» у неё был знаменитый цилиндр — и только в конце 1960-х годов стало ясно, что это тот самый цилиндр, в каком выступала Марлен Дитрих в «Голубом ангеле». В «Цирке» Орлова снимает свой чёрный парик и остается блондинкой — у неё половина головы чёрная, а половина платиновая, — это тоже кадр из фильма Марлен. Но советский зритель не знал, кто такая Марлен Дитрих. Очень узкий круг людей, в том числе людей искусства, видели западные фильмы, когда их для избранных показывали в Управлении кинематографии в Гнездниковском переулке.
 <templatestyles src="Шаблон:Конец цитаты/styles.css" /></blockquote>
 [[Файл:Ljubow_Orłowa.JPG|мини|320x320пкс|Любовь Орлова «Цирк» фильмында Марион Диксон ролендә (1936)]]
-[[Файл:Lyubov_Orlova_screenshot_from_Volga-Volga_(1938).png|мини|250x250пкс|Орлова Стрелка ролендә «Минең арттан!» фильмы «Волга-Волга». Имеш-мимештәргә ҡарамай, яратҡан фильмы сталиндың һәйкәлен лә йоғонто яһай «[[Ватан-әсә (Волгоград)|тыуған ил-әсә]]<nowiki/>».]]
+[[Файл:Lyubov_Orlova_screenshot_from_Volga-Volga_(1938).png|мини|250x250пкс|Орлова «Волга-Волга» фильмында Стрелка ролендә «Минең арттан!». Имеш-мимештәргә ҡарамай, Сталиндың яратҡан фильмы «[[Ватан-әсә (Волгоград)|тыуған ил-әсә]]» һәйкәленә йоғонто яһамаған.]]
 [[Файл:На_съемках_Боевого_киносборника_№_4_в_августе_1941_года.jpg|справа|мини|250x250пкс|Григорий Александров, Любовь Орлова һәм Виктор Талалихин «Боевой киносборник № 4» төшөргәндә, 1941 йылдың авгусы]]
-Профессиональ Актриса йырлай (лирик-колоратурный сопрано), фортепианола уйнай, бейеүҙәр, акробатик трюктар башҡара. Ул сығышы фильмда төп ролдәрҙе «Күңелле балалар», «Цирк», «Волга-Волга», «Яҙ» талантының күп ҡырлылығын шунда күрһәтерһең үҙеңде.
+Актриса профессиональ рәүештә йырлай (лирик-колоратур сопрано), фортепианола уйнай, бейей, акробатик трюктар башҡара. Ул, «Весёлые ребята», «Цирк», «Волга-Волга», «Весна» фильмдарында уйнап, үҙ талантының күп ҡырлылығын күрһәтә.
-Фильм экранға сыға 1940г йылда «Яҡты юл», сағылдырған «стахановский» хәрәкәте илдәре, унда билдәле башҡарыусылар Орлова «энтузиаст маршы» (Д. Актиль — И. Дунаевский) ролдәрен уйнай һәм ткачиха-многостаночница (прототибы — Валентина Гаганова).
+йылда илдә барған «стаханов» хәрәкәтен сағылдырған «Светлый путь» фильмы экрандарға сыға, унда Орлова билдәле «Энтузиастар маршы»н башҡара (Д. Актиль — И. Дунаевский) һәм күп станоктарҙы хеҙмәтләндереүсе туҡыусы (прототибы — Валентина Гаганова) ролен уйнай.
 [[Файл:Любовь_Орлова_выступает_перед_солдатами_на_фронте.jpeg|мини|250x250пкс|Любовь Орлова фронтта һалдаттар алдында сығыш яһай, 1944 йылда]]
-—1945 йыл була — актриса киностудияһы «Мосфильм», 1945—1949 йылдарҙа — театр-студияһы киноактер (хәҙер киноактер Дәүләт театры), йырсы параллель «Гастрольбюро». Ваҡытында [[Бөйөк Ватан һуғышы|һуғышының]] барлыҡ фронттарында совет һалдаттары алдында концерт менән сығыш яһаны: минск һәм Киев эргәһендә, Орел һәм Белгород, Курск һәм Харьков<ref name="autogenerated1">[http://www.kp.ru/daily/23591.3/45242/ Анна Велигжанина. Любовь Орлову пытались отравить… шипами роз. //Комсомольская правда 5 октября 2005 года]</ref>. 1949—1955 йыл был килешеү буйынса эшләй<ref>[http://kinosozvezdie.ru/actors/orlova/orlova.html Орлова Любовь Петровна — Киносозвездие — авторский проект Сергея Николаева]</ref>.
+—1945 йылдарҙа — «Мосфильм» киностудияһы, 1945—1949 йылдарҙа — Киноактёр театр-студияһы (хәҙер Дәүләт киноактёр театры) актрисаһы, параллель рәүештә «Гастрольбюро» йырсыһы. [[Бөйөк Ватан һуғышы]] осоронда барлыҡ фронттарында: Минск һәм Киев, Орёл һәм Белгород, Курск һәм Харьков эргәһендә совет һалдаттары алдында концерт менән сығыш яһаны <ref name="autogenerated1">[http://www.kp.ru/daily/23591.3/45242/ Анна Велигжанина. Любовь Орлову пытались отравить… шипами роз. //Комсомольская правда 5 октября 2005 года]</ref>. 1949—1955 йылдарҙа килешеү буйынса эшләй<ref>[http://kinosozvezdie.ru/actors/orlova/orlova.html Орлова Любовь Петровна — Киносозвездие — авторский проект Сергея Николаева]</ref>.
-йыл — актриса театры исемен Вампиловтың.
+йылдан — Моссовет исемендәге театр актрисаһы.
-Һуңғы төшөрөлгән фильм ҡатнашасаҡ артистары менән 1974 йылда «Сыйырсыҡҡа һәм Лира».
+йылда актриса ҡатнашлығында һуңғы — «Скворец һәм Лира» фильмы төшөрөлә.
-Ағзалары СССР кинематографистар Союзы.
+СССР кинематографистар Союзы ағзаһы.
-йылдың 26 ғинуарында вафат булып ашҡаҙан аҫты биҙе рагы. Ерләнгән новодевичье зыяратында (участка № 3).
+йылдың 26 ғинуарында ашҡаҙан аҫты биҙе яман шешенән вафат була. Новодевичье зыяратында (3-сө участка) ерләнгән.
-йыл адвокат А. Добровинский дача һатып алған Внуково, элек яратып ҡараған Орлова һәм Григорий Александров, шулай уҡ шәхси архивынан һәм актриса режиссер<ref>{{Cite web|url=http://www.aif.ru/culture/person/1159882|title=Отказ Сталину, странный брак и миллионные сбережения. Тайны Любови Орловой|author=Валентина Оберемко|publisher=www.aif.ru|accessdate=2018-04-26}}</ref>.
+йыл адвокат А. Добровинский элек Орлова һәм Григорий Александров мөлкәте булған Внуковолағы дачаларын, шулай уҡ шәхси архивынан һәм актриса режиссёрҙың шәхси архивын һатып ала<ref>{{Cite web|url=http://www.aif.ru/culture/person/1159882|title=Отказ Сталину, странный брак и миллионные сбережения. Тайны Любови Орловой|author=Валентина Оберемко|publisher=www.aif.ru|accessdate=2018-04-26}}</ref>.
 == Хәтер ==