Аффикс
Аффикс (лат. affixus — ялғанған) — морфологик деривация (һүҙ үҙгәреше һәм һүҙьяһалыш) процестарында һүҙ тамырына ҡушылыусы ярҙамсы морфема.
Ҡағиҙә
[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]Агглютинатив төҙөлөшлө (Агглютинатив телдәр) тел булараҡ башҡорт телендә типик бер мәғәнәлелек, аффикс тамырға ҡарата урынлашыуының билдәле тәртибе күҙәтелә (Агглютинация). Аффикс шулай уҡ сингармонизмға бәйле өндәрҙең үҙгәреүе хас, мәҫәлән, ‑лар/ ‑ләр: «бала‑ лар» — «кеше‑ ләр»; ‑һы/ ‑һе: «баҡса‑һы» — «күрше‑һе» һ.б. Функциональ классификация буйынса яһалма һүҙ барлыҡҡа килтереү өсөн ҡулланылған һүҙ яһаусы, мәҫәлән, «таш» — «таш‑лы», «таш‑сы», «таш‑сыҡ», һәм һүҙҙең грамматик формаһын барлыҡҡа килтереү өсөн ҡулланылған форма яһаусы, мәҫәлән, «ат» — «ат‑тар», «ат‑ тар‑ыбыҙ», «ат‑ тар‑ыбыҙ‑ҙың», аффикстарына бүленә.