Эстәлеккә күсергә

Гольдгор Давид Семёнович

Википедия — ирекле энциклопедия мәғлүмәте
Давид Семёнович Гольдгор
Төп мәғлүмәт
Ил

Совет Социалистик Республикалар Союзы СССР

Тыуған көнө

25 октябрь 1912({{padleft:1912|4|0}}-{{padleft:10|2|0}}-{{padleft:25|2|0}})

Тыуған урыны

Санкт-Петербург,
Российская империя

Вафат көнө

12 июль 1982({{padleft:1982|4|0}}-{{padleft:7|2|0}}-{{padleft:12|2|0}}) (69 йәш)

Вафат урыны

Ленинград, РСФСР, СССР

Хеҙмәттәре һәм ҡаҙаныштары
Белем алған

Ленинградский инженерно-строительный институт

Работал в городах

Ленинград

Мөһим төҙөлөштәре

станция метро Нарвская
гостиница «Москва»
Невский мемориал («Журавли»)

Наградалары
«Почёт Билдәһе» ордены
«Ленинград оборонаһы өсөн» миҙалы
«Ленинград оборонаһы өсөн» миҙалы
Ҡалып:Заслуженный архитектор РСФСР
-

Гольдгор Давид Семенович (19121982) — совет архитекторы, рәссам-графигы. РСФСР-ҙың атҡаҙанған архитекторы[1].

1912 йылдың 25 октябрендә[2] Гольдгор Давид Семенович Санкт-Петербургта[3] (башҡа мәғлүмәттәр буйынса Минскиҙа) тыуған.

Д. С. Гольдгор ЛИСИ -ҙы 1934 йылда тамамлаған . Хеҙмәт эшмәкәрлеген «Ленпроект» институтында башлап ебәргән[4]. Е. А. Левинсон һәм И. И. Фомин оҫтаханаһында эшләй, Эксперименталь медицина институты биналарының проекттары өҫтөндә эшләүҙә ҡатнаша[5].

1941 йылдың 4 июлендә «Ленпроект»тың башҡа хеҙмәткәрҙәре менән бергә Бөйөк Ватан һуғышы фронтына китә. Алты кешенән торған төркөмдә Б. Н. Журавлев һәм Л. С. Косвен менән бергә халыҡ ополчениеһының 2-се дивизияһының беренсе уҡсылар полкына ебәрелә[6]. Д. С. Гольдгор сапер булып хеҙмәт итә[7], Гатчина районы өсөн барған хәрби операцияларҙа полк составында ҡатнаша [8]. Ҡаланы блокаданан азат иткәндән һуң , уны төҙөкләндереүҙә ҡатнаша[9]. Ленинградта еңеүселәрҙе ҡаршы алыу өсөн төҙөлгән тәүге ваҡытлы триумф аркаларын проектлай. «Ленинградты обороналаған өсөн» миҙалы менән бүләкләнгән[2].

Һуғыш тамамланғандан һуң, № 5 «Ленпроект» оҫтаханаһында эшләй[5], 1953 йылда уның етәксеһе була[3] (1968 йылға тиклем Е. А. левинсон менән берлектә).

1950 йылда уның проекты буйынсаСуворов проспектындағы 62-се йорт төҙөлә (ул торлаҡ һәм административ өлөштәрҙән тора), «Нарва» метро станцияһы (1955, А. В. Васильев һәм С. Б. Сперанский менән авторҙашлыҡта), Выборгтағы тимер юл вокзалы (шул уҡ авторҙаштары менән). 1957-1960 йылдарҙа уның проекты буйынса ҡаланың Седов һәм Иванов урамдарында эре панелле торлаҡ йорттар төҙөлә[4].

1960-1980 йылдарҙа Гольдгор оҫтаханаһы Щемиловка, Купчин, Неваның Уң яры (Володарский күпере янындағы майҙанда) «йоҡо» райондарындағы йорттарҙы проектлай һәм төҙөй[3].

1967-1977 йылдарҙа Синоп яр буйы, Александр Невский майҙаны ("Мәскәү" ҡунаҡханаһы, АТС), Политик ағартыу йорто бинаһы (1974) һәм Ленинград өлкә советының халыҡ депутаттары бинаһы (1975-1981), Шпалер урамындағы «Сәскә» павильоны, «Торналар» Нева мемориалы, Шпалер урамының таҡ яғындағы ҡаралтыларҙы реконструкциялау һәм төҙөү, крематорий комплексы[3], Тула урамындағы универсам бирнаһы һәм башҡа эре проекттарҙы эшләй[5].

Д. С. Гольдгор 1982 йылдың 12 июнендә 70-се йәшендә вафат була. Большеохтинский зыяратында ерләнгән[3][5].

Ҡатыны — рәссам һәм архитектор Ушакова Екатерина Константиновна[5].

  1. Вестник. «Зодчий. 21 век» — информационно-аналитический журнал Часть 1. Май 2015 года
  2. 2,0 2,1 Гольдгор Давид Семенович :: Память народа
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 В. Г. Исаченко. Энциклопедия Санкт-Петербурга. Гольдгор Д. С. (1912—1982), арх. 2020 йыл 5 декабрь архивланған.
  4. 4,0 4,1 Санкт-Петербург, ХХ-ХХI век: Что? Где? Когда?: сборник. 2008 — С. 130
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Гольдгор Давид Семенович (1912—1982)
  6. Подвиг века: Художники, скульпторы архитекторы, искусствоведы в годы Великой Отечественной войны и блокады Ленинграда. Лениздат, 1969. — С. 310
  7. Валерий Исаченко ВСПОМНИМ ИХ ПОИМЕННО… 2021 йыл 26 февраль архивланған. // журнал «Ардис». № 1(44) 2010 год
  8. Арон Абрамович. В решающей войне: участие и роль евреев СССР в войне против нацизма. — 1999. — С. 282
  9. Еврейский Петербург
  • А. В. Шприц Давид Гольдгор. // Зодчие Санкт-Петербурга. XX век / сост. В. Г. Исаченко; ред. Ю. Артемьев, С. Прохватилов.  — СПб.: Лениздат, 2000.  — 720 с. — ISBN 5-289-01928-6.