Балашовтар

Википедия — ирекле энциклопедия мәғлүмәте
Н. П. Балашовтың балалары. Маковский портреты (1880)

Балашовтар, һирәгерәк Балашевтар[1] — урыҫ дворяны нәҫелдәре, боярҙар китабында ла, Бәрхәт китапта ла осрамайҙар, әммә үҙҙәренә билдәлелеккә юлды XVII быуатта, нәҫелдәренең вәкилдәре хеҙмәте менән яралар. Сановник А. Д. Балашов, тау заводы хужаһы И. С. Мясниковтың вариҫы менән никахҡа инеүе арҡаһында (1808), Рәсәй империяһында иң бай кешеләр иҫәбенә инә.

Иван Балашов ырыуы[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

XVII быуат аҙағы — XVIII быуат башында воевода Балашов Иван Иванович билдәле. Уның улы, Балашов Дмитрий Иванович, Екатерина II (1786 йылдан алып) осоронда сенатор була; 1726 йылда тыуған, 1736 йылдан алып Шляхта кадет корпусында тәрбиәләнә.

  • Уның улы, Александр Дмитриевич, 1770 йылдың 13 июлендә Мәскәүҙә тыуған, Кронштадтта 1837 йылдың 8 майында вафат булған; башта Петербургта обер-полицмейстер, Петербургтың хәрби губернаторы вазифаһын башҡарыусы (18091810 й.), полиция министры (18101816 й.), ә 18201825 йылдарҙа — Рязань, Тула, Орел, Воронеж һәм Тамбов губерналарының генерал-губернаторы.
    • Уның улы, Петр Александрович (18111845), камергер, фельдмаршал Паскевич ҡыҙына өйләнә.
      • Николай Петрович (1840—1931), алдағының улы, Дәүләт советы ағзаһы, фельдмаршал М. С. Воронцовтың ейәнсәренә өйләнә;
        • Петр Николаевич (18711927) — алдағының улы, йәмәғәт эшмәкәре, III һәм IV дәүләт Думаһы ағзаһы.

Козьма Балашов ырыуы[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

Козьма Балашов, лейб-кампанец, Елизавета Петровна батшалыҡ иткәндә дворянлыҡ ала, әгәр полиция министры менән бер ырыуҙыҡы булһа, башҡа тармаҡ вәкиле.

Иҫкәрмәләр[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

  1. Фамилия, впервые встречающаяся на Русском Севере с конца 15 в., скорее всего, происходит от зафиксированного в северных говорах слова «балашки»: 1. Арх. «глаза»; 2.

Әҙәбиәт[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

  • Руммель В. В., Голубцов В. В. Родословный сборник русских дворянских фамилий. — Т. 1. — С. 105—107.
  • Балашовы // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 86 т. (82 т. и 4 доп.). — СПб., 1890—1907.

Һылтанмалар[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]