Эстәлеккә күсергә

Рюриковичтар

Википедия — ирекле энциклопедия мәғлүмәте
Рюриковичтар
Герб
Нигеҙләү датаһы 862
Рәсем
Нигеҙләүсе Рюрик[d]
Донъя ҡитғаһы Европа
Телгә алынған хеҙмәттәр Повесть временных лет[d] һәм Рюриковичи (документальный цикл)[d]
Ғәмәлдән сыҡҡан дата 1598
 Рюриковичтар Викимилектә

Рюриковичтар — кенәз, бөйөк кенәз, һуңыраҡ шулай уҡ батша (Рәсәйҙә) һәм король (Галицкий-Волынь ерҙәрендә) булған Рюриктың — йылъяҙмалар буйынса Боронғо Рустең беренсе кенәзенең вариҫтары. Ваҡыт үтеү менән ырыу күп тармаҡтарға бүлгеләнә. Киев Русенең һәм уның тарҡалыуынан һуң барлыҡҡа килгән рус кенәзлектәренең күпселек хакимдары Рюриковичтар була.

Тармаҡ вәкилдәренең береһе (Ростислав Михайлович вариҫтары) Венгрия-Хорватия короллегендә биләмә хакимдары була, айырым вәкилдәре Бөйөк Литва кенәзлегендә (Шварн) идара итә һәм Болгар батшалығында (Ростислав Михайлович) үҙ власын иғлан итә, Грузия батшалығы (Юрий Андреевич Боголюбский), Австрия герцоглығы һәм Штирия герцоглығы (Роман Данилович) хакимдаштары була, шулай уҡ, Бөйөк Пермь кенәзлеге һәм Моравия кенәзлеге хакимдары булыуҙары ла ихтимал. Рюриковичтарҙан иң һуңғы монарх батша Федор Иоаннович I һәм Василий Шуйский була.

Рюриковичтар ырыуының тармаҡланыуы

[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

Ырыуҙың тармаҡланыу башы

[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]
Тышҡы видеофайлдар
Рюриковичи и их уделы (862—1350)

Барлыҡ Рюриковичтарҙың уртаҡ ата-бабалары булып ярымлегендар Рюрик үҙе[1], уның улы Игорь Рюрикович (ҡатыны, княгиня Ольга менән) һәм ейәне Владимир Святославич тора.

944 йылғы Рус-Византия договорында кенәз Игорҙең туғандары - Игорь һәм Акун, Рюриктың ҡыҙынан һәм улынан тыуған балалар иҫкә алына; әммә ғәмәлдә Рюриковичтарҙың тармаҡланыуы Владимира Святославичтан һәм, бигерәк тә, Ярослав Мудрыйҙан башлана. Был урындағы биләмә династияланы формалаштырыу процесын, феодаль тарҡалыу барлыҡҡа килеүҙе һәм уның үҫешен тыуҙыра. Быға тиклем ырыу берҙәмлеген һаҡлап килгән була.

  1. Иоакимовская летопись упоминает также его жену Ефанду Урманскую, однако данная летопись известна только в публикации выдержек В. Н. Татищевым, и достоверность её сведений вызывает у историков серьезные сомнения.