Эстәлеккә күсергә

Станционный (Ҡырым)

Википедия — ирекле энциклопедия мәғлүмәте
Станционный
Рәсем
Дәүләт  Украина
 Рәсәй[1]
Административ-территориаль берәмек Белинское сельское поселение[d][1]
Сәғәт бүлкәте UTC+2:00[d] һәм UTC+3:00[d]
Ойошма ағзаһы Белинское сельское поселение[d]
Халыҡ һаны 129 кеше (2001)[2],
136 кеше (2014)[3]
Почта индексы 98224
Карта
 Станционный Викимилектә

Станционный (1948 йылға тиклем Ташлыяр разъезы; укр. Станційне, ҡырымтат. Stantsionnoye, Станционное — ауыл. Ҡырым Республикаһының Ленин районында Белинский ауыл биләмәһе составына инә (Украинаның административ-территориаль бүленеше буйынса — Ҡырым Автономиялы Республикаһының Белинский ауыл советы).

Халҡы

[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

2001 йылғы Бөтә Украина халыҡ иҫәбен иҫәбен алыуҙа туған телдә һөйләшеүселәрҙең түбәндәгесә таралыуы күрһәтелә[4].

Теле Процент
рус 76.74
украина 14.73
татарҙар 6.2

Халыҡ һаны динамикаһы

[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

Хәҙерге торошо

[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

2017 йылда Станционныйҙа Вокзал[10] һәм Степная урамдары була; 2009 йылда ауыл Советы мәғлүмәттәре буйынса, ауыл 50,7 гектар майҙанды биләй, унда 39 ихатала 178 кеше йәшәй[11].

Географияһы

[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

Станционный райондың төньяғында һәм Керчь ярымутрауында, Глубокая[12] йырынының үрге ағымында[13], Парпач һыртында урынлашҡан. Ленино район үҙәгенән төньяҡ-көнсығышҡа ҡарай яҡынса 27 километрҙа (шоссе буйлап)[14] урынлашҡан, ауыл үҙәге диңгеҙ кимәленән 55 метр[15] бейеклектә, ауылда Пресноводная тимер юл станцияһы урынлашҡан (Владиславовка — Керчь линияһында). Транспорт бәйләнеше «Украина — Джанка — Феодосия — Керчь сиге» шоссеһынан алып Алтынға[16] тиклем (украина классификацияһы буйынса — 35Н-338[17]) С-0-10831 төбәк автомобиль юлы буйлап тормошҡа ашырыла.

Тарихы

[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

Владиславовка — Керчь линияһының 59 саҡрымында разъезд 1899—1901 йылдарҙа[18] тармаҡты төҙөгәндә барлыҡҡа килә. 1926 йылдың 17 декабрендәге Бөтә Союз халыҡ иҫәбен алыу мәғлүмәттәре буйынса Ҡырым АССР-ы тораҡ пункттары исемлегендә тәүге тапҡыр ауыл осрай, уға ярашлы Керчь өйәҙенең Ташлыяр разъезында (59 км), Яңы Николаевский ауыл советы, 3 йорт була, шуларҙың 2-һе крәҫтиән, халыҡ һаны 12 кеше тәшкил итә, шул иҫәптән 6 урыҫ һәм 6 украин[19]. ВЦИК-тың «Ҡырым АССР-ы райондары селтәрен үҙгәртеп ҡороу тураһында»[20] 30 октябрҙәге указы менән, 1930 (башҡа мәғлүмәттәр буйынса, 1931 йылдың 15 сентябрендә[21]) Керчь районы бөтөрөлә һәм ауыл Ленин районы составына индерелә, ә 1935 йылда Маяҡ-Салын районы[22] барлыҡҡа килә (1944 йылдың 14 декабрендә Приморье[23] тип үҙгәртелә) — яңы район составына инә. 1939 йылғы Бөтә Союз халыҡ иҫәбен алыу мәғлүмәттәре буйынса, ауылда 315 кеше йәшәгән[24].

Ҡырымды фашистарҙан азат иткәндән һуң, 1944 йылдың 12 авгусында «Ҡырым өлкәләренә колхозсыларҙы күсереү тураһында»[25] ГОКО-6372c ҡарары ҡабул ителә һәм шул уҡ йылдың сентябрендә районға Тамбов өлкәһенән 204 ғаиләнән торған беренсе күскенселәр килә, ә 1950-се йылдар башында Украинаның төрлө төбәктәренән күскенселәрҙең икенсе тулҡыны килә[26]. 1946 йылдың 25 июненән РСФСР-ҙың Крымск өлкәһе составында Ташлыяр разъезы[27]. РСФСР Юғары Советы Президиумының 1948 йылдың 18 майындағы указы менән Ташлыяр разъезы Станционный разъезы тип үҙгәртелә[28]. 1954 йылдың 26 апрелендә Ырымбур өлкәһе РСФСР составынан УССР составына тапшырыла[29]. Новониколаев ауыл советы составына индереү ваҡыты әлегә билдәләнмәгән: 1960 йылдың 15 июнендә ауыл уның составына индерелгән[30]. УССР Юғары Советы Президиумының 1962 йылдың 30 декабрендәге «Ҡырым өлкәһе ауыл биләмәләрен берләштереү тураһында» Указы менән Приморье районы бөтөрөлә һәм ауыл ҡабаттан Ленинскийға ҡушыла[31][32]. 1968 йылға Станционный Белинск ауыл советы составында. 1989 йылғы халыҡ иҫәбен алыу мәғлүмәттәре буйынса, ауылда 202 кеше йәшәгән[33]. 1991 йылдың 12 февраленән тергеҙелгән Ҡырым АССР-ындағы ауыл[34], 1992 йылдың 26 февралендә Автономиялы Ҡырым Республикаһы тип үҙгәртелә[35]. 2014 йылдың 21 мартынан алып Рәсәй Хөкүмәте составында[36].

Иҫкәрмәләр

[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]
  1. ↑ 1,0 1,1 ОКТМО. 179/2016. Крымский ФО
  2. ↑ Украина. Перепись населения 2001 года
  3. ↑ Перепись населения 2014 года. Численность населения Крымского федерального округа, городских округов, муниципальных районов, городских и сельских поселений (урыҫ)
  4. ↑ Розподіл населення за рідною мовою, Автономна Республіка Крим (укр.). Державна служба статистики України. Дата обращения: 5 апрель 2017. Архивировано 26 июнь 2013 года. 2016 йыл 6 март архивланған.
  5. ↑ Өҙөмтә хатаһы: <ref> тамғаһы дөрөҫ түгел; Коллектив төшөрмәләре өсөн текст юҡ
  6. ↑ 6,0 6,1 Өҙөмтә хатаһы: <ref> тамғаһы дөрөҫ түгел; Музафаров төшөрмәләре өсөн текст юҡ
  7. ↑ с Станційне Автономна Республіка Крим, Ленінський район (укр.). Верховна Рада України. Дата обращения: 11 ноябрь 2015.
  8. ↑ Города и села Украины, 2009, Белинский сельсовет
  9. ↑ Численность населения Крымского федерального округа, городских округов, муниципальных районов, городских и сельских поселений. Федеральная служба государственной статистики. Дата обращения: 6 сентябрь 2017. 2015 йыл 24 сентябрь архивланған.
  10. ↑ Крым, Ленинский район, Станционное. КЛАДР РФ. Дата обращения: 31 август 2017.
  11. ↑ Города и села Украины, 2009
  12. ↑ Керченский полуостров. Географический словарь // Научный сборник Керченского заповедника. Выпуск 4. — Симферополь: Бизнес-Информ, 2014. — С. 443—586. — 640 с. — 300 экз. — ISBN 978-966-648-378-5.
  13. ↑ Подробная карта генштаба РККА Керченского полуострова. ЭтоМесто.ru. Дата обращения: 16 октябрь 2017.
  14. ↑ Маршрут Ленино — Станционное. Довезуха РФ. Дата обращения: 19 сентябрь 2017. 2017 йыл 5 октябрь архивланған.
  15. ↑ Прогноз погоды в с. Станционное (Крым). Weather.in.ua. Дата обращения: 11 ноябрь 2015.
  16. ↑ Об утверждении критериев отнесения автомобильных дорог общего пользования… Республики Крым. Правительство Республики Крым (11 март 2015). Дата обращения: 4 октябрь 2017. Архивировано из оригинала 27 ғинуар 2018 года. 2018 йыл 27 ғинуар архивланған.
  17. ↑ Перечень автомобильных дорог общего пользования местного значения Автономной Республики Крым. Совет министров Автономной Республики Крым (2012). Дата обращения: 4 октябрь 2017.
  18. ↑ Уваровский сельсовет // Города и села Украины. Автономная Республика Крым. Город Севастополь. Историко-краеведческие очерки. — Слава Севастополя, 2009.
  19. ↑ Коллектив авторов (Крымское ЦСУ). Список населенных пунктов Крымской АССР по всесоюзной переписи 17 декабря 1926 года. — Симферополь: Крымское центральное статистическое управление., 1927. — С. 104, 105. — 219 с.
  20. ↑ Постановление ВЦИК РСФСР от 30.10.1930 о реорганизации сети районов Крымской АССР.
  21. ↑ Административно-территориальное деление Крыма. Дата обращения: 27 апрель 2013. Архивировано из оригинала 4 май 2013 года. 2013 йыл 4 май архивланған.
  22. ↑ Административно-территориальное деление Крыма. Дата обращения: 27 апрель 2013. Архивировано из оригинала 4 май 2013 года. 2013 йыл 4 май архивланған.
  23. ↑ Указ Президиума Верховного Совета РСФСР от 14 декабря 1944 года № 621/6 «О переименовании районов и районных центров Крымской АССР»
  24. ↑ Книга:Крымскотатарская энциклопедия|2
  25. ↑ Постановление ГКО от 12 августа 1944 года № ГКО-6372с «О переселении колхозников в районы Крыма»
  26. ↑ Сеитова Эльвина Изетовна Трудовая миграция в Крым (1944–1976) // Ученые записки Казанского университета. Серия Гуманитарные науки : журнал. — 2013. — Т. 155. — № 3—1. — С. 173—183. — ISSN 2541-7738.
  27. ↑ Закон РСФСР от 25.06.1946 Об упразднении Чечено-Ингушской АССР и о преобразовании Крымской АССР в Крымскую область
  28. ↑ Указ Президиума Верховного Совета РСФСР от 18.05.1948 о переименовании населённых пунктов Крымской области
  29. ↑ Закон СССР от 26.04.1954 О передаче Крымской области из состава РСФСР в состав Украинской ССР
  30. ↑ Книга:Справочник административно-территориального деления Крымской области на 15 июня 1960 года|40
  31. ↑ Гржибовская, 1999, Из Указа Президиума Верховного Совета Украинской ССР О внесении изменений в административное районирование Украинской ССР по Крымской области, стр. 440
  32. ↑ Ефимов С.А., Шевчук А.Г., Селезнёва О.А. Административно-территориальное деление Крыма второй половины XX века: опыт реконструкции. Стр. 44. — Таврический национальный университет имени В. И. Вернадского, 2007. — Т. 20. Архивированная копия. Дата обращения: 15 декабрь 2015. Архивировано из оригинала 24 сентябрь 2015 года. 2015 йыл 24 сентябрь архивланған.
  33. ↑ Книга:Крымскотатарская энциклопедия|2
  34. ↑ О восстановлении Крымской Автономной Советской Социалистической Республики. Народный фронт «Севастополь-Крым-Россия». Дата обращения: 24 март 2018.
  35. ↑ Закон Крымской АССР от 26 февраля 1992 года № 19-1 «О Республике Крым как официальном названии демократического государства Крым». Ведомости Верховного Совета Крыма, 1992 г., № 5, ст. 194 (1992). Архивировано 27 ғинуар 2016 года.
  36. ↑ Федеральный закон Российской Федерации от 21 марта 2014 года № 6-ФКЗ «О принятии в Российскую Федерацию Республики Крым и образовании в составе Российской Федерации новых субъектов — Республики Крым и города федерального значения Севастополя»

Әҙәбиәт

[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

Һылтанмалар

[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]
«https://ba.wikipedia.org/w/index.php?title=Станционный_(Ҡырым)&oldid=1196271» битенән алынған