Андриасов Михаил Андреевич

Википедия — ирекле энциклопедия мәғлүмәте
Михаил Андриасов
Файл:Андриасов.jpg
Исеме:

Андриасов
Михаил Андреевич

Тыуған көнө:

1 август 1914({{padleft:1914|4|0}}-{{padleft:8|2|0}}-{{padleft:1|2|0}})

Тыуған урыны:

Рәсәй империяһы, Миллерово

Вафат булған көнө:

25 апрель 1984({{padleft:1984|4|0}}-{{padleft:4|2|0}}-{{padleft:25|2|0}}) (69 йәш)

Вафат булған урыны:

Дондағы Ростов, РСФСР, СССР

Гражданлығы:

Совет Социалистик Республикалар Союзы СССР

Эшмәкәрлеге:

журналист, яҙыусы

Ижад йылдары:

1925—1984

Йүнәлеше:

социалистик реализм

Жанр:

проза, повесть, хикәйә, очерк, публицистика

Әҫәрҙәре яҙылған тел:

русса

Дебют:

«Ленинские внучата» гәзитендә яҙма (1925)

Наградалары:
«Почёт Билдәһе» ордены  — 1974 «Батырлыҡ өсөн» миҙалы — 1947
«Кавказды обороналаған өсөн» миҙалы
«Кавказды обороналаған өсөн» миҙалы
 Медаль «За победу над Германией в Великой Отечественной войне 1941—1945 гг.»
Ҡултамғаһы:

Ҡултамғаһы

Андриасов Михаил Андреевич (1 август 1914 йыл — 25 апрель 1984 йыл) — рус совет яҙыусыһы, журналист һәм публицист.

Биография[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

Миллерово ҡалаһында әрмән ғаиләһендә тыуған .

Бик иртә яҙа һәм, иң мөһиме, баҫыла башлай: 1925 йылда яҙмалары «Ленинские внучата»[1] гәзитендә сыға. 1932 йылда, 18 йәше тулғас, профессиональ журналистика менән шөғөлләнә, «Большевистская смена», «Молот», «Красный кавалерист», «Красная звезда» гәзиттәре менән хеҙмәттәшлек итә, ә инде киләһе йыл «За индустриализацию» үҙәк гәзитенең штатына Аҙау-Ҡара диңгеҙ крайы буйынса корреспондент булып алына.

1936 йылда Ҡыҙыл Армия сафына алына, унан һуң матбуғатта хеҙмәтен дауам итә[2].

Бөйөк Ватан Һуғышы ваҡытында Андриасов «Боец РККА», фронт гәзитенең, һуңынан "Комсомольская правда"ла махсус хәбәрсе була[3], өлкән лейтенант. 1944 йылда ауыр яралана.

Һуғыштан һуң Одесса хәрби округының «Защитник родины» гәзитендә өлкән әҙәби хеҙмәткәр була[4].

1947 йылда Гукас Мадояндың ҡаһарман батальоны тураһында «Шесть дней» хикәйәһе сыға, ул артабан бик билдәле була һәм күп тапҡыр яңынан баҫтырыла. Һуңынан уның күбеһенсә очерктарҙан торған «Автомат Юры Тарасова», «Господствующая высота», «Легенда о золотом коне», «Придонская быль», «Сын солдата», «Племя отважных», «Штурм ледяного вала», «На донской земле», «Атоммаш зовет», «Молодость наша опаленная» китаптары сыға.

1958 йылда Андриасовты СССР Яҙыусылар союзына ҡабул итәләр.

1984 йылдың 25 апрелендә Дондағы Ростовта вафат була.

Маҡтаулы исемдәре һәм башҡа бүләктәре[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

  • «Почёт Билдәһе» ордены (1974)
  • «Батырлыҡ өсөн» миҙалы (6.11.1947[5])
  • «Кавказды обороналау өсөн» миҙалы
  • «1941-1945 йй. Бөйөк Ватан һуғышында Германияны еңгән өсөн» миҙалы
  • башҡа миҙалдар
  • «Огонек» журналы премияһы (1971)

Китаптары[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

  • Фёдор Токарев / М. Андриасов, В. Ватин. — Ростов н/Д: Ростиздат, 1941. — 63 с. — 5000 экз.
  • Сын Зангезура. — Ереван: Армгиз, 1943. — 23 с. — 5000 экз.
  • Шесть дней: [Документальная повесть о стрелковом батальоне Г. Мадояна]. — Ростов н/Д: Ростиздат, 1947. — 120 с.
  • Вешенские были : [о М. А. Шолохове]. — М.: Современник, 1975. — 191 с. — 10 000 экз.

Әҙәбиәт[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

  • Моложавенко Владимир Семёнович Увольнению в запас не подлежит: Заметки о творческом пути // Дон. — 1982. — № 2. — С. 142—150.

Иҫкәрмәләр[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

  1. ↑ Книга:Писатели Дона 1976|страницы=35
  2. ↑ Книга:Писатели Дона 1986|страницы=46
  3. ↑ Книга:Писатели Советского Дона 1966|страницы=9
  4. ↑ Представление к награждению медалью «За отвагу». ОБД «Подвиг Народа». Дата обращения: 17 февраль 2012. Архивировано 23 июль 2012 года.
  5. ↑ Бүләкләү ҡағыҙы «Халыҡ батырлығы» мәғлүмәт электрон базаһында

Һылтанмалар[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

«https://ba.wikipedia.org/w/index.php?title=Андриасов_Михаил_Андреевич&oldid=899455» битенән алынған