Руссо йорто
| Руссо йорто | |
 | |
| Дәүләт |
 Рәсәй |
|---|---|
| Административ-территориаль берәмек | Таганрог һәм Фрунзе урамы (Таганрог) |
| Архитектура стиле | Классицизм |
 | |
Руссо йорто — Таганрогта боронғо айырым йорт (Фрунзе урамы, 65).
Архитектура үҙенсәлектәре
[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]Бер ярым ҡатлы йорт. Фасады буйынса — алты тәҙрә.
Тарихы
[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]1870 йылдар аҙағына тиклем йорт сауҙагәр Миоти йорто булған, һуңынан уның ҡатыны Евдокияға ҡараған. 80-се йылдар аҙағында йортто коллеж сәркәтибе ҡатыны Мария Никаноровна Маслакова һатып ала. Ул 1911 йылдың 4 ғинуарында 81 йәшендә бауырҙың яман шешенән вафат була. Уның ире Николай Иванович 1898 йылдың 3 мартында 79 йәштә вафат була. Икеһен дә Успение соборында йыназалайҙар[1].
Йорттоң һуңғы хужалары Лука Егорович, уның ҡатыны һәм Анна Петровна һәм Семен Лукич.Руссо була. Лука Георгиевич (Егорович) 1839 йылдың 16 июлендә Балаклавский бастионының рус рядовойы һәм Марфа Ивановна ғаиләһендә тыуа. Бәлиғ йәшенә еткәс, Троица сиркәүендә дворян Анна Максимовна менән никахлаша[1].
1857 йылдан 1866 йылға тиклем Лука Егорович Руссо ҡала думаһында канцелярия хеҙмәткәре, һуңынан столоначальниктың канцелярия ярҙамсыһы булып хеҙмәт итә. 1873 йылда идаралыҡтың эш башҡарыусыһы ярҙамсыһы итеп тәғәйенләнә. Бөтә эштәрҙе лә шелтәһеҙ алып бара[1].
1917—1918 йылдарҙа йорт эргәһендәге участкала баҡса булдырыла, унда кәрлә ағастар һәм емеш-еләк ағастары, шулай уҡ декоратив үҫемлектәр ултыртыла. Баҡсала груша, алмағас, слива, алыча, өрөк, персиктар үҫә. Роза сәскәләре, зәңгәр шыршы, артыш, туя, ҡырағай виноград, үрмәле «Crimson Rambler» розалар үҫә. Ҡыуаҡлыҡтарҙан сирень, баҡса айыу баланы, сәтләүек, иргә, барбарис, ҡарағат, шулай уҡ тирәк, урман сәтләүеге, амур бәрхәте ултыртыла. Баҡсала бөтәһе 72 бөтә төр сәскә үҫтерелә. Дөйөм ултыртыу майҙаны 330 квадрат сажин (1500 м²) тәшкил итә[1].
Йорттоң билдәле йәшәүселәре
[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]Һылтанмалар
[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]- Дом Руссо на сайте Исторический Таганрог 2017 йыл 4 апрель архивланған.
Сығанаҡтар
[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Гаврюшкин О. П. Мари һәм башҡа Вальяно. — Таганрог: МИКМ, 2001. — 544 б.. — ISBN 5-86746-039-8.
- ↑ Лена казак «һин бармы Хәтерендә ...» // таганрог мәл. Таганрог художество музейы. — 2007. — № 32 — 62 С.
- ↑ Собство. корреспонденты. Йыл кешеһе // Таганрог правда. — 2009. — 6 март.