Святогорский Изге Успенский монастыры (Пушкинские Горы)
| Святогорский Изге Успенский монастыры | |
| Нигеҙләү датаһы | 1569 |
|---|---|
 | |
| Дәүләт |
 Рәсәй |
| Административ-территориаль берәмек | Пушкин Тауҙары |
| Епархия | Псковская епархия[d] һәм Великолукская епархия[d] |
| Мираҫ статусы | объект культурного наследия России федерального значения[d] |
| Рәсми сайт | svyatogorsky.org |
| |
 | |
 | |
 Святогорский Изге Успенский монастыры (Пушкинские Горы) Викимилектә | |
Святогорский Изге-Успенский монастыры — Рәсәй Федерацияһының Псков өлкәһе православие ирҙәр монастыры. Монастырь Пушкинские Горы ҡасабаһында тора. Монастырҙың төп изге ҡомартҡыһы — Богородица Одигитрияның иконаһы. Риүәйәттәр буйынса, ул яҡынса 1566 йылда көтөүсе Тимофей тарафынан Воронич (хәҙерге А. С. Пушкин музей-ҡурсаулығы составындағы Воронич ҡаласығы) ҡалаһы янындағы убаларҙың береһендә табылған.
Тарих
[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]1569 йылда монастырь батша Иван Грозный әмере буйынса Рус батшалығы сиктәрендәге форпост сифатында нигеҙләнә. Синичий (артабан Изге ) тауҙағы Богородицаның «Умиление» һәм «Одигитрия» иконалары хөрмәтенә төҙөлә[1]. Псков наместниғы кенәз Юрий Токмаков сиркәүгә нигеҙ һала. XVI быуат аҙағында сиркәү польша короле Стефан баторийҙың ғәскәре тарафынан ныҡ зыян күрә.
XVI быуатта монастырь янында Тоболенец слободаһы барлыҡҡа килә (исеме яҡындағы күл исеменән алынған), XVIII быуат башында Святые Горы (Изге Тау тип атала, ә 1925 йылдан алып — Пушкинские Горы).
Xviii быуатта монастырь оборона әһәмиәтен юғалта. Монастырь эргәһендә йыл һайын йәрминкәләр үткәрелгән, уларға бик күп сауҙагәрҙәр һәм ябай халыҡ йәлеп ителгән. Святогорский монастырында киң билдәле урыҫ шағиры Александр Пушкин ерләнгән (Ганнибал-Пушкиндар кәшәнәһендә ерләнгән 1837 йылда)[2]. Монастырь синод бойороғо менән 1899 йылдың 19 мартында шағирҙың тыуыуына йөҙ йыл тулыу хөрмәтенә өсөнсө кластан икенсе класлы монастырь тип үҙгәртелә класс монастыры штаты[1].
1924 йылда большевиктар тарафынан Святогорский ирҙәр монастыры ябыла.
Бөйөк Ватан һуғышында монастырь биналарының ҡайһы берҙәре емерелә.
1949 йылда монастырь ҡоролмалары өлөштәре тергеҙелә һәм 1992 йылға тиклем А. С. Пушкиндың Дәүләт мемориаль музей-ҡурсаулығының административ һәм экспозициялар өлөшө итеп файҙаланыла.
1992 йылда Святогорский Изге Успенский монастыры (Пушкинские Горы) Рус православие сиркәүенә кире ҡайтарыла. 2007 йылда монастырҙа барлығы 28 монах йәшәй.
Святогорский Изге Успенский монастыры (Пушкинские Горы) А. С. Пушкиндың Дәүләт музей-ҡурсаулығы составында һаҡлана.
Монастырь башлыҡтары һәм руханиҙары
[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]
Иҫкәрмә
[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]- ↑ 1,0 1,1 Святогорский Успенский мужской второклассный монастырь Псковской епархии.
- ↑ Святогорский-Успенский мужской монастырь // Брокгауз һәм Ефрондың энциклопедик һүҙлеге: 86 томда (82 т. һәм 4 өҫтәмә том). — СПб., 1890—1907. (рус.)
- ↑ Псково-Святогорский мужской монастырь в честь Успения Пресвятой Богородицы в посёлке Пушкинские Горы Великолукской епархии.
- ↑ Шереметевский В. В. Геннадий (архимандрит) // Русский биографический словарь : в 25 томах. — СПб.—М., 1896—1918.
- ↑ Руководство Святогорского монастыря незаконно вырубило деревья на холме, где расположена могила Пушкина — митрополит Тихон. Игумен монастыря освобожден от должности. Интерфакс-Религии (13 декабрь 2019). Дата обращения: 14 декабрь 2019. 2019 йыл 19 декабрь архивланған.
- ↑ Журналы заседания Священного синода от 11 марта 2020 года, Журнал № 26. Patriarchia.ru (11 март 2020). Дата обращения: 12 март 2020.
Әҙәбиәт
[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]- Святогорский-Успенский мужской монастырь // Брокгауз һәм Ефрондың энциклопедик һүҙлеге: 86 томда (82 т. һәм 4 өҫтәмә том). — СПб., 1890—1907. (рус.)
- Сойкин П. П. Святогорский Успенский монастырь в Опочецком уезде // Православные русские обители: Полное иллюстрированное описание православных русских монастырей в Российской Империи и на Афоне. — СПб.: Воскресение, 1994. — С. 174-176. — 712 с. — 20 000 экз. — ISBN 5-88335-001-1.
- Бозырев В. С. По Пушкинскому заповеднику. — Изд. 5-е. — М.: Профиздат, 1977. — 160, [32] с. — 50 000 экз.