Эстәлеккә күсергә

Эрот

Википедия — ирекле энциклопедия мәғлүмәте
Эрос
Ἔρως
260пксpx

Мөхәббәт аллаһы

Мифология

Грек

Грексә яҙылышы

Έρως

Латинса яҙылышы

Eros

Башҡа телдәрҙә исеме

Амур, Купидон

Заты

Ир-ат

Шөғөлө

Мөхәббәт аллаһы

Атаһы

Уран

Әсәһе

Афродита

Туғандары

Антерос[d][1], Гимерот[d][1], Потос[d], Нюкта[d], Гея һәм Эреб[d]

Ҡатыны

Психея

Балалары

Волупия

Бәйле персонаждар

Афродита

Йәшәгән дәүере

Мәңгелек

Бәйле төшөнсәләр

Мөхәббәт

Бәйле ваҡиғалар

Гигантомахия

Атрибут

Яныусы факел, ҡормандағы мөхәббәт уҡтары һәм йәйә.

Происхождение

Уран менән Афродитаның улы

Башҡа мәҙәниәттә

Амур, Купидон

 Эрот Викимилектә

Э́рот (Эро́т, Э́рос) (бор. грек. Ἔρως), Аму́р (лат. Amor), Купидо́н (лат. Cupido) — боронғо грек мифологияһында мөхәббәт аллаһы , Афродитаның айырылғыһыҙ юлдашы һәм ярҙамсыһы, Ерҙә тормошто дауам итеү нигеҙе булған яратыуҙың, ҡапма-ҡаршы енескә тартылыуҙың кәүҙәләнеше[2][3].

Эростың сығышына ҡағылған күп варианттар бар:

  • Гесиод буйынса: Хаос[4], Гея һәм Тартар менән бергә тәүге дүрт космогоник эске мөмкинлектең (потенцияның) береһе(А. Ф. Лосев раҫлауынса. [1] 2014 йыл 2 февраль архивланған.): «барлыҡ мәңгелек аллалар араһында иң илаһи — Эрот. Рәхәт ойоу хәленә килтереүсе, ул бөтә аллаларҙың һәм кешеләрҙең күкрәктәрендәге ерҙә тыуған йәндәрен яулап алып, бойһондора һәм барыһын да дөрөҫ фекерләүҙән мәхрүм итә» (урыҫса «между вечными всеми богами прекраснейший — Эрот. Сладкоистомный, у всех он богов и людей земнородную душу в груди покоряет и всех рассужденья лишает») («Теогония», 120—122)(В. В. Вересаев тәржемәһендә).
  • Алкей буйынса: Зефир менән Ириданың улы[5].
  • Сапфо буйынса: Афродита менән Урандың улы[6].
  1. 1,0 1,1 Гесиод Θεογονία — 0700.
  2. Мифы народов мира (энциклопедия). — М., 1991-92. В 2 т. Т.2. — С.668-669,
  3. Любкер Ф. Реальный словарь классических древностей. — М., 2001. В 3 т. Т.1. — С.551-552; нет у Аполлодора и Диодора
  4. Боронғо грек мифологияһында донъя барлыҡҡа килгәнгә тиклемге стихия
  5. Алкей, фр.8 Диль = Плутарх. Об Эроте 20
  6. Схолии к Феокриту. Идиллии XIII 2 // Фрагменты ранних греческих философов. Ч.1. М., 1989. — С. 91