Аплаксин Андрей Петрович

Аплаксин Андрей Петрович
	Аплаксин Андрей Петрович
Зат	ир-ат
Гражданлыҡ	Рәсәй империяһы
Тыуған көнө	10 (22) июнь 1879
Тыуған урыны	Санкт-Петербург, Рәсәй империяһы
Вафат булған көнө	21 декабрь 1931 (52 йәш)
Вафат булған урыны	Санкт-Петербург, РСФСР, СССР
Ерләнгән урыны	Смоленск православие зыяраты[d]
Һөнәр төрө	архитектор, реставратор
Уҡыу йорто	Институт гражданских инженеров[d]
	Аплаксин Андрей Петрович Викимилектә

Аплаксин Андрей Петрович (10 [22] июнь 1879, Санкт-Петербург — 21 декабрь 1931, Ленинград) — рус архитекторы, граждандар инженеры, рәссам, археолог, реставратор, рус архитектураһы тарихсыһы, әҙәбиәтсе.

Биографияһы

1898—1904 йылдарҙа Граждандар инженерҙары институтында уҡый. 1906 йылда Павловка хәрби училищеһын тамамлай. Гвардия подпоручигы дәрәжәһендә запасҡа китә.

Санкт-Петербург дини консисторияһында эшләй (1900 йылдарҙа).

Санкт-Петербург епархияһы архитекторы (1906—1914 йй.). Санкт-Петербургтағы Сампсониевск һәм Ҡазан соборҙарын реставрациялаған.

1914—1928 — хәрби хеҙмәттә. Мәскәүҙә эшләй, хәрби һәм тимер юл төҙөү менән шөғөлләнә.

1928—1931 йылдарҙа — Ғилми институтының педагогика уҡытыусыһы,

1930 йылдың авгусынан алып 1931 йылдың декабренә тиклем — «Экспортлес» акционерҙар йәмғиәтенең баш инженеры.

Ленинградта Смоленск зыяратында ерләнә(1-я юл, уч. 135).

Төҙөлөштәр һәм проекттар

Санкт-Петербург — Петроград

Оло Сампсониевск проспекты, № 53 — Кашин Сретенский монастыры ихатаһы. 1907—1909, Анна Кашинская сиркәүе.
Оло Сампсониевск проспекты, № 39а, № 41, ихата — «Юбилей» йорт, Сампсониевск соборы эргәһендә сиркәү һәм сторожка, 1908—1909, Н. Е. Лансер ҡатнашлығында
Чкалов проспекты, № 23 — Ленин урамы, № 43 — Новгород губернаһында ағас сирекәү менән Ягодинский Введенский ҡатын-ҡыҙҙар монастыры. 1910—1911 (Һаҡланған).
Петроград яғының Кесе проспекты, № 69/Подрезов урамы, № 14 — Ҡазан Вышневолоцк монастырь ихатаһының Ҡазан сиркәүе. 1910—1912. (Яңыртылған).
Расстанный үтеп йөрөү урыны, № 7а — Волков зыяратында Успение сиркәүе. 1910—1913 йыл (Һаҡланған).
Роменский урамы, № 12. Мәскәү митрополиты Петр сиркәүе менән — Творожковский Изге Троица ҡатын-ҡыҙҙар монастыры ихатаһы, 1911—1913 йыл
Воронеж урамы, № 110 — Пекин православие дини миссияһы ихатаһының Ҡазан сиркәүе, 1911—1913 йыл (Һаҡланған).
Введенский урамы, № 9 — Введениский сиркәүенең килем йорто. 1912—1913
10-сы Красноармейская урамы (Измайлов полкының 10-сы ротаһы), № 19 — Благовещен ҡатын-ҡыҙҙар монастырының Бежецкий ихатаһы. 1913—1915 йыл (Яңыртылған).
Троица майҙанында Изге Троица соборы. 1915 й.; ябыҡ конкурс.
Петроград-Охта вокзалы (конкурс; 1-се премия)

Сампсониевский соборы янында сиркәү
Изге Анна Кашинская сиркәүе
Петр Митрополит сиркәүе
Ҡазан сиркәүе
Волково зыяратында Успение Богородица сиркәүе.
Пекин дини миссияһының Ҡазан сиркәүе

Санкт-Петербург — Петроград губернаһы

Вычелобок. Лужский өйәҙе. Покрова Богородица сиркәүе. 1907—1909 йылдар
Яңы Островно (Теплые ключи, Маркизовское, Сергиев полигон). Лужский өйәҙе. Спас Прелбражение сиркәүе. 1907—1909 йылдар
Ленинград өлкәһе. Лодейнопольский районы, Оять станцияһы. Введено-Оять монастыры: Богоявление Господня ғибәҙәтханаһы (1908—1910 йылдар; һаҡланмаған)
Дибуны. Петр һәм Павел сиркәүе. 1912—1914 йылдар
Сиверский, Петербурго-Варшава тимер юлы станцияһы, Царскосельский өйәҙе. Спас-Преображенск сиркәүе. 1912—-1914 йылдар
Гвоздно. Где өйәҙе. Дамиан һәм Косьма сиркәүе. 1909—1912 йылдар
Моцкий погост (хәҙер — Мда ауылы). Гдов өйәҙе. Георгий Победоносец сиркәүе. 1910 йылғы проект, 1914 йылда проенкт редакцияһы^[1].
Иҫке Ладога. Николай монастыры.
Дубки — Н. В. Сазиков имениеһы, Мәскәү -Виндаво-Рыбинск тимер юлынгың Батецкая станцияһы янында. Изге Рух Сиркәүе. Һаҡламаған.
Ивангород. Николай Илецк монастырының ихатаһы. 1913—1915 йылдар. Һаҡланмаған.
Усть-Ижорала Александр Невский сиркәүенең причт йорто.

Реставрациялау һәм тикшеренеүҙәр эштәре

Ҡазан соборы. 1911 йыл
Сампсониевск соборы. 1908—1909 йылдар
Пантелеймоновск сиркәүе. 1912 йыл, Г. А. Косяков менән бергә
Шапки ауылында Покров Богородица сиркәүе. 1911—1914 йылдар
Ямбургта Изге Екатерина соборы

А.П. Аплаксиндың баҫма эштәре

Сампсоновский собор в С.-Петербурге. 1709—1909. СПб.: т-во Р. Голике и А. Вильборга. 1909 г.
Казанский собор. Историческое исследование о соборе и его описание. СПб. 1911 г.
Русское церковное искусство и его современные задачи. Доклад, прочит. 8-го января 1911 г. на IV Съезде русских зодчих в присутствии его имп. высочества вел. кн. Петра Николаевича. СПб. 1911 г.

Иҫкәрмәләр

↑ Церковь вмч. Георгия Победоносца в с. Мда.

Әҙәбиәт

Зодчие Санкт-Петербурга. XIX — начало XX века / сост. В. Г. Исаченко; ред. Ю. Артемьева, С. Прохватилова. — СПб.: Лениздат, 1998. — 1070 с. — ISBN 5-289-01586-8.
Слёзкин А. В. Произведения архитектора А. П. Аплаксина в контексте храмостроения неорусского стиля // Архитектурное наследство. Выпуск 50.. — М.: URSS, 2009 г.. — С. 362-379.
Творчество добра. Петербургский архитектор Андрей Петрович Аплаксин (1879—1931). Фишер М. СПб.: ТО «Балтийская звезда». 2013 г.
Белоножкин А. Е. Санкт-Петербургский епархиальный архитектор А. П. Аплаксин: жизнь и творчество (кандидатская диссертация). СПб., 2006. (см. автореферат)
Белоножкин А. Е. Санкт-Петербургский епархиальный архитектор А. П. Аплаксин. — СПб: Невский мир, Лики России, 2013 — 384 с. — ISBN 978-5-9905233-1-9 (Невский мир), ISBN 978-5-87417-444-6 (Лики России)

Һылтанмалар

[1] Церковь вмч. Георгия Победоносца в с. Мда.

[1]