Егоров Борис Николаевич (авиаконструктор)

Википедия — ирекле энциклопедия мәғлүмәте
Егоров Борис Николаевич (авиаконструктор)
рус. Борис Николаевич Егоров
Рәсем
Зат ир-ат
Гражданлыҡ  СССР
Тыуған көнө 18 декабрь 1902({{padleft:1902|4|0}}-{{padleft:12|2|0}}-{{padleft:18|2|0}})[1]
Тыуған урыны Мәскәү, Рәсәй империяһы[1]
Вафат булған көнө 1960
Һөнәр төрө математик
Эшмәкәрлек төрө аэродинамика[d] һәм лётные испытания[d]
Эш урыны Профессор Н.Е. Жуковский исемендәге Үҙәк аэрогидродинамика институты[d]
М. М. Громов исемендәге Осош-тикшеренеү институты[d]
Уҡыу йорто МДУ-ның механика-математика факультеты[d]
Ғилми дәрәжә техник фәндәр кандидаты[d][2]
Маҡтаулы исемдәре һәм башҡа бүләктәре
Сталин премияһы Ҡыҙыл Йондоҙ ордены Хеҙмәт Ҡыҙыл Байраҡ ордены
Тасуирлау биттәре pamyat-naroda.ru/heroes/…
 Егоров Борис Николаевич (авиаконструктор) Викимилектә

Борис Николаевич Егоров (1902—1960) — авиация техникаһын һынау һәм осоу тикшеренеүҙәре теорияһы һәм практикаһы өлкәһендә ғалим, 1941 йылда Осоу-тикшеренеү институтын ойоштороуҙа ҡатнаша, Сталин премияһы лауреаты (1947)[3][4]

Биографияһы[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

Үҫмер йылдары[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

Белеме: гимназия (тамамланмаған), эшселәр факультеты, М. В. Ломоносов исемендәге Мәскәү дәүләт университетының механика-математика факультеты, һәм уның янындағы аспирантура.

Инженер һәм ғилми эшмәкәрлеге[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

Үҙәк аэрогидродинамика институтның осоу-һынау секцияһында эшләй, унда төрлө самолеттарҙың осоу сифаттарын сағыштырыу өсөн һынау һөҙөмтәләрен стандарт шарттар менән ҡайтанан иҫәпләү методикаһын эшләй[3].

Хәрби эвакуация осоронда институттың Новосибирск бүлексәһен етәкләй[5]. 1945 йылдың майынан — 9-сы лаборатория начальнигы, һауа винттарын һәм винт ҡанатлы осоусы аппараттарҙы һынау һәм тикшеренеүҙәр менән шөғөлләнә[5].


А. М. Тайц һәм Филин А. И. менән бергә 1940-сы йылдар уртаһына поршенле двигателдәр һәм үҙгәреүсән аҙымлы винттар менән йыһазландырылған самолеттарҙың төп осоу характеристикаларын билдәләү ысулдарын эшләй һәм практикала һынай[6].

Ватан самолеттары һәм вертолеттарының тәжрибә өлгөләрен һынауҙы ойоштороуҙа мөһим роль уйнай[7]:

Һуғыштан һуң авиация үҫешенең боролошло осоронда фәнни етәкселектең роле бик мөһим була. 1947 йылдан 1952 йылға тиклем Осоу-тикшеренеү институтында был эш башында эксперименталь самолёттарҙы һынау комплексы тора. Егоров Борис Николаевич уның начальнигы, ә Квитко Иван Никитович уның урынбаҫары була. Ул ваҡытта эксперименталь конструкторлыҡ бюроһының осоу станциялары көсһөҙ була, белгестәрҙең методик әҙерлеге етмәй, кәрәкле ҡорамалдар булмай — уны Осоу-тикшеренеү институтынан алып торалар. Ә бөтә тәжрибә самолёттарын һынау программалары бергә була...[7]

1950-се йылдарҙа вертолеттарҙың осоу һынауҙары ысулдарын эшләүгә булышлыҡ итә, шул иҫәптән осоуҙың максималь һәм минималь тиҙлеген һәм вертолеттың иң отошло тиҙ күтәрелеүсәнлеген бирелгән һауа температураһына килтереү ысулын эшләй[6]. .

Техник фәндәр кандидаты (1945), ғилми дәрәжәһе эштәр йыйылмаһы буйынса бирелә[4].

Ғаиләһе[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

1931 йылда өйләнгән, ҡатыны — Птицына Татьяна Константиновна.

Ҡыҙы Киреева (Егорова) Елена Борисовна, 1939 йылда Мәскәүҙә тыуған, Н. К. Крупская исемендәге Мәскәү өлкәһе педагогия институтын. тамамлай, СССР Дәүләт стандартының Бөтә Рәсәй метрология хеҙмәте ғилми-тикшеренеү институтында эшләй.

Борис Николаевич Бугаев Егоровтың ике туған ҡустыһы һәм тулы аҙашы, ул Андрей Белый псевдонимы аҫтында билдәле.

Маҡтаулы исемдәре һәм бүләктәре[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

Библиография[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

Иҫкәрмәләр[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

  1. 1,0 1,1 Егоров Борис Николаевич : Год рождения 18.12.1902
  2. ЕГОРОВ Борис Николаевич кандидат технических наук // АО "Летно-исследовательский институт имени М. М. Громова", 1941-2021. История ЛИИ в лицах (урыҫ) / под ред. Е. Ю. ПушкарскийЖуковский: ЛИИ, 2021. — С. 38. — 447 с. — ISBN 978-5-6046769-0-5
  3. 3,0 3,1 Государственный научный центр Российской Федерации Летно-исследовательский институт им. М.М. Громова : хронология событий / Составители: В.В. Цыплаков, Т.А. Горелова, В.А. Амирьянц. — Жуковский: Лётно-исследовательский институт имени М. М. Громова, 2016. — 447 с. — 1500 экз. — ISBN 978-5-902525-85-1.
  4. 4,0 4,1 Сорок шесть лауреатов Сталинской премии из ЛИИ — Еженедельник "Жуковские вести", 28 июля 2017 года. www.zhukvesti.ru. Дата обращения: 27 июль 2018. Архивировано из оригинала 27 июль 2018 года. 2018 йыл 27 июль архивланған.
  5. 5,0 5,1 А. А. Симонов. Страницы истории Лётно-исследовательского института (1941-1946). — Москва: Буки Веди, 2016. — 112 с. — 150 экз. — ISBN 978-5-4465-1243-0.
  6. 6,0 6,1 Лётные исследования и испытания. Фрагменты истории и современное состояние : Научно-технический сборник / Ред. коллегия: К. К. Васильченко (пред.), А. М. Знаменская, М. Д. Клячко, Ю. Е. Махонькин, А. Д. Миронов, М. И. Хейфец. — Москва: Машиностроение, 1993. — 496 с. — ISBN 5-217-02059-8.
  7. 7,0 7,1 Амирьянц Г.А. Летчики-испытатели. Сергей Анохин со товарищи. — Москва: Машиностроение, 2001. — 157 с. — ISBN 5-217-03081-X.