Бархин Григорий Борисович
| Бархин Григорий Борисович | |
 | |
| Зат | ир-ат |
|---|---|
| Гражданлыҡ |
 Рәсәй империяһы СССР |
| Тыуған көнө | 20 март 1880[1] |
| Тыуған урыны | Пермь, Рәсәй империяһы[1] |
| Вафат булған көнө | 11 апрель 1969[1] (89 йәш) |
| Вафат булған урыны | Мәскәү, РСФСР, СССР[1] |
| Ерләнгән урыны | Введенское зыяраты[d] |
| Һөнәр төрө | архитектор, университет уҡытыусыһы |
| Эшмәкәрлек төрө | архитектура[2] һәм пространственное планирование[d][2] |
| Эш урыны | Мәскәү архитектура институты (дәүләт академияһы) |
| Уҡыу йорто |
Одесса художество училищеһы[d] Юғары сәнғәт училищеһы |
| Ғилми дәрәжә | архитектура докторы[d] |
| Уҡыусылар | Жуков Яков Николаевич[d] |
| Ойошма ағзаһы | Московское архитектурное общество[d] һәм Союз архитекторов СССР[d] |
| Маҡтаулы исемдәре һәм башҡа бүләктәре |
  |
| Авторлыҡ хоҡуҡтары статусы | эштәре авторлыҡ хоҡуҡтары менән яҡланған[d] |
Бархин Григорий Борисович (20 март 1880 йыл, Пермь — 11 апрель 1969 йыл, Мәскәү) — СССР архитекторы, ҡала планлаштырыусы, архитектура теоретигы, уҡытыусы, Төҙөлөш һәм архитектура академияһының ағза-корреспонденты (1956), РСФСР-ҙың атҡаҙанған фән һәм техника эшмәкәре. Архитекторҙар Борис һәм Михаил Бархиндарҙың атаһы.
Биографияһы
[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]Григорий Борисович (Герш Беркович) Бархин 1880 йылдың 20 мартында Пермдә [3] һөнәрсе-маляр ғаиләһендә тыуған. Бала сағын Байкал аръяғында үткәрә. 1897 йылда Одесса сәнғәт училищеһын тамамлай. Император сәнғәт академияһында Юғары сәнғәт училищеһы курсын тамамлай (1901-1908). «Городское православное кладбище в окрестностях столицы» (05/19/1898) проекты өсөн рәссам исеме ала[4] 4/19/1898) [4].
1909 йылдан Мәскәү архитектура институтында уҡыта, 1930 йылдан - профессор. 1908-1912 йылдарҙа Мәскәүҙә һынлы сәнғәт музейы һәм Бородино күпере төҙөгәндә архитектор Р. И. Клейндың ярҙамсыһы булып эшләй[5].
Мәскәү архитектура йәмғиәте (MAO; 1923-1930 йылдар) эшендә ҡатнаша (1923-1926), «МАО конкурстары» (1923-1926 йылдар) баҫмаһын һ. б. редакциялай. 1932 йылда СССР Архитекторҙар союзын ойоштороусыларҙың береһе була.
1930-сы йылдарҙа Мәскәү ҡала Советының архитектура-планлаштырыу остаханаһын етәкләй[6].
1969 йылдың 11 апрелендә Мәскәүҙә вафат була. Уны Введенский зыяратында ерләйҙәр (25-се участка).
Проекттары һәм биналары
[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]_by_shakko_02.jpg)
- Севастополде төҙөү проекты, СССР, (1943-1946);
- СССР, [Мәскәүҙе реконструкциялау буйынса проектлау эштәре, (1933-1938);
- СССР, Ҡырымда Саҡ районында дауалау йорто (1929);
- «Известия» газетаһы йорто (1925-1927);
- Түбәнге Новгород ҡалаһы янындағы көкөрт һәм азот кислотаһы заводы (1915-1916).
Китаптары
[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]- Рабочий дом и рабочий поселок-сад. — М., 1922.
- Архитектура театра. — М., 1947.
Шулай уҡ ҡарағыҙ
[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]- Конструктивизм в архитектуре Москвы
Иҫкәрмәләр
[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Бархин Григорий Борисович // Большая советская энциклопедия (урыҫ): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
- ↑ 2,0 2,1 Barchin, Grigorij Borisovič // Чешская национальная авторитетная база данных
- ↑ Л. Л. Полевой. Русские евреи. Аналитический справочник. — Нью-Йорк — Портланд, Орегон. — 2010.
- ↑ 4,0 4,1 Справочник Императорской Академии художеств, 1915, с. 291
- ↑ Бархин Григорий Борисович // Москва. Энциклопедический справочник. — М.: Большая Российская Энциклопедия. — 1992.
- ↑ Заварихин С. П., Фалтинский Р. А. Капитал и архитектура: История архитектуры и строительства банковских зданий в России. — Санкт-Петербург: Стройиздат СПб, 1999. — С. 386. — ISBN 5-87897-055-4.
Әҙәбиәт
[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]- Зодчий, педагог, общественный деятель // «Архитектура СССР». — 1960. — № 7.
- Зодчие Москвы времени эклектики, модерна и неоклассицизма (1830-е — 1917 годы): илл. биогр. словарь / Гос. науч.-исслед. музей архитектуры им. А.В.Щусева и др. — 1998.
- С. Н. Кондаков. Юбилейный справочник Императорской Академии художеств. 1764-1914. — 1915.