Гловацкая Екатерина Ивановна

Википедия — ирекле энциклопедия мәғлүмәте
Гловацкая Екатерина Ивановна
Рәсем
Заты ҡатын-ҡыҙ
Гражданлығы  СССР
 Украина
Тыуған көнө 27 сентябрь 1921({{padleft:1921|4|0}}-{{padleft:9|2|0}}-{{padleft:27|2|0}})
Тыуған урыны Ахтырка[d], Харьковская губерния[d], Украина Совет Социалистик Республикаһы
Вафат булған көнө 4 ғинуар 2001({{padleft:2001|4|0}}-{{padleft:1|2|0}}-{{padleft:4|2|0}}) (79 йәш)
Вафат булған урыны Киев, Украина
Яҙма әҫәрҙәр теле украин теле
Һөнәр төрө яҙыусы
Эш урыны Киевский национальный университет культуры и искусств[d]
Уҡыу йорто Тарас Шевченко исемендәге Киев милли университеты
Ғилми дәрәжә филология фәндәре кандидаты[d]

Екатерина Ивановна Глова́цкая (укр. Катерина Іванівна Гловацька; 1921 йылдың 27 сентябре, Ахтырка (хәҙер Украина, Сумы өлкәһе) — 2001 йылдың 24 ғинуары, Киев) — совет һәм украин яҙыусыһы һәм тәржемәсеһе. Филология фәндәре кандидаты (1959 йылдан). Украина Яҙыусылар союзы ағзаһы (1984).

Биографияһы[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]

1945 йылда Киев университетының[1] филология факультетын тамамлай. Украин радиоһында мөхәррир (1945—1952), 1957—1970 йылдарҙа — «Веселка» нәшриәтендә, һуңынан, 1970—1982 йылдарҙа — Киев мәҙәниәт институтында өлкән уҡытыусы һәм доцент булып эшләй.

Ижады[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]

Антик темаларға яҙылған («Боронғо грек мифтары», 1977; «Ҡанатлы ат», 1983) китаптары, балалар өсөн Гомерҙың «Одиссея» (1969) һәм «Илиада»һы (1974) тәржемәләре, рус яҙыусылары һәм рус әҙәбиәте тураһындағы мәҡәләләр авторы.

Г. Вайзенборндың «Ҡон ҡайтарыусы» (1964), Э. М. Ремарктың «Көнбайыш фронтта үҙгәреш юҡ» (1986), Г. Канттың «Тамаша залы» (1987) романдарын, Ф. Дюрренматтың «Судья һәм уның йәлләде. Вәғәҙә. Авария» повестар йыйынтығын (1970), Б. Келлермандың «Үлем бейеүе» (1990), К. Брукнерҙың «Алтын фирғәүен» (1973), Э Кестнерҙың «Эмиль һәм детективтар» (1978) повестарын немец теленән һәм шулай уҡ поляк яҙыусыларының бер нисә әҫәрен тәржемә итә.

Иҫкәрмәләр[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]

Әҙәбиәт[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]

  • Шанін Ю. Антична квадрига «Веселки» // Всесвіт. 1984. № 6;
  • Доценко Р. Боги і герої, а над усе — люди // Вітчизна. 1985. № 2.
  • Рыхло П. Казна неувядающей красоты. В кн.: Литература. Дети. Время. К., 1985.
  1. Жадько В. О. Гловацька Катерина Іванівна // У пам’яті Києва: Довідник-посібник. — К.: Фенікс, 2007. — С. 193.