Заһитов Ғазый Ҡазыхан улы

Википедия — ирекле энциклопедия мәғлүмәте
Заһитов Ғазый Ҡазыхан улы
Тыуған ваҡыты

20 август 1921({{padleft:1921|4|0}}-{{padleft:8|2|0}}-{{padleft:20|2|0}})

Тыуған урыны

Башҡорт АССР-ы[1] Янағош ауылы

Үлгән ваҡыты

23 август 1953({{padleft:1953|4|0}}-{{padleft:8|2|0}}-{{padleft:23|2|0}}) (32 йәш)

Вафат урыны

Башҡорт АССР-ы Мишкә районы Янағош ауылы

Хеҙмәт иткән урыны

Совет Социалистик Республикалар Союзы СССР

Хеҙмәт итеү йылдары

19401945

Хәрби звание

өлкән сержант

Хәрби алыш/һуғыш

Бөйөк Ватан һуғышы

Наградалар һәм премиялар
Ҡыҙыл Байраҡ ордены
Дан ордены
Дан ордены
Дан ордены
Дан ордены
«Батырлыҡ өсөн» миҙалы «Хәрби хеҙмәттәре өсөн» миҙалы
Отставкала

колхоз рәйесе; Уръяҙы МТС-ы механигы

Заһитов Ғазый Ҡазыхан улы (20 август 1921 йыл23 август 1953 йыл) — Бөйөк Ватан һуғышында ҡатнашҡан яугир, артиллерия бригадаһы разведчигы, өлкән сержант.

1945 йылдың 30 апрелендә 22 сәғәт 40 минутта гвардия капитаны Владимир Николаевич Маков командалығында беренселәрҙән булып Берлинда Рейхстаг бинаһына Ҡыҙыл байраҡ ҡаҙай[2][3][4]. Шунда Заһитовтың күкрәгенән дошман пуляһы үтәнән-үтә сыға, әммә ул алышыуын дауам итә[5][2][3]

Биографияһы[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

Вид на западный фасад Рейхстага, 1926 г. Над центральным входом видна скульптурная группа «Германия», на которой штурмовая группа Макова в 22:40 30 апреля 1945 года водрузила красный флаг.

Ғазый Ҡазыхан улы Заһитов 1921 йылдың 20 авгусында Башҡорт АССР-ы Янағош ауылында[1] тыуа. Татар[6]. РККА сафына 1940 йылдың 19 октябрендә саҡырыла. Уның хәрби юлы Берлинғаса барып етә: сержант Заһитов 3-сө удар армияның 79-сы уҡсылар корпусы 136-сы армия пушка артиллерия бригадаһының разведкаһында хеҙмәт итә.

1945 йылдың 27 апрелендә корпус составында Рейхстагты алыу һәм уға Ҡыҙыл Байраҡ ҡаҙау өсөн капитан В. Н. Маков етәкселегендә 25 ирекмәндән торған штурм төркөмө төҙөлә. Төркөм капитан С. А. Неустроев батальоны менән берлектә эш итә. 28 апрель кисенә ғәскәр Моабит районы яғынан Шпрее йылғаһы аша Мольтке күперенән (хәҙер Вилли-Брандт-штрассе) рейхстагтың төньяҡ-көнбайыш яғына сыға. Заһитов В. Н. Маков төркөмөндәге өлкән сержанттар Михаил Петрович Минин, Александр Филиппович Лисименко, сержант Алексей Петрович Бобров менән рейхстаг бинаһына инә. Дошман күҙенә салынмай ғына улар ябыҡ ишекте таба һәм уны бүрәнә менән бәреп аса. Сарҙаҡҡа менеп, тәҙрә аша бина фронтонының көнбайыш (парад) фронтоны түбәһенә менеп, Еңеү алиһәһе скульптураһының тажындағы тишеккә байраҡты беркетә[3][7].

М. П. Минин вспоминал:

« Впереди бежал Гия Загитов, который предусмотрительно захватил с собой фонарик. Им-то он и освещал путь по полуразрушенной лестнице. Все выходящие на неё коридоры мы забрасывали гранатами и прочесывали автоматными очередями…

Перед самым чердаком я на ходу запасся «древком», сорвав со стены полутораметровую тонкостенную трубку.

Достигнув просторного чердака, мы столкнулись с проблемой: как выбраться на крышу. И снова выручил Г. Загитов, высветив фонариком грузовую лебедку и две массивные, уходящие куда-то наверх цепи. По звеньям этой цепи через слуховое окно мы выбрались на крышу над западным фронтоном здания. И здесь у еле различимой в темноте башни Загитов и я стали прикреплять Красное знамя. Вдруг на фоне огненного зарева от разорвавшегося на крыше снаряда Лисименко заметил наш дневной ориентир — скульптурную группу: бронзового коня и огромную фигуру женщины в короне. Сразу же решили, что лучше установить знамя там.

Ребята подсадили меня на круп вздрагивающего от разрывов снарядов и мин коня, и я закрепил знамя в короне бронзовой великанши…

Засекли время. Было 22 часа 40 минут по местному времени.[8][9]

»

Төркөм Байраҡты 1 май таңына, иртәнге бишкә тиклем һаҡлай, һуңынан генерал Семен Никофорович Переверткин бойороғо буйынса Рейхстагты ҡалдыра[10][11].

136-сы артиллерия бригадаһы командованиеһы 1945 йылдың 1 майында тотош төркөмдө юғары хөкүмәт наградаһына — Советтар Союзы Геройы исеменә тәҡдим итә. Әммә 1945 йылдың 18 майында улар Ҡыҙыл Байраҡ ордены менән наградлана[3][12].

Һуғыштан һуң Ғазый Заһитов Башҡортостанға, тыуған ауылына ҡайта. Колхоз рәйесе, машина-трактор станцияһында механик булып эшләй[5]. Бик күп орден, шул иҫәптән Ҡыҙыл Байраҡ ордены, һәм миҙалдар менән наградлана.

1953 йылдың 23 авгусында автоһәләкәттә һәләк була[8].

Иғтибарға лайыҡ дәлил[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

1992 йылда СССР Халыҡ депутаттары съезының Даими Президиумы рәйесе итеп һайланған Сажи Умалатова 1997 йылда Г. Ҡ. Заһитовтың туғандарына Советтар Союзы Геройының Алтын Йондоҙон тапшыра, әммә был ваҡытҡа награда дәүләт статусын юғалтҡан була.

Маҡтаулы исемдәре һәм башҡа бүләктәре[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

  • Ҡыҙыл Байраҡ ордены (18.05.1945)[13][14]
  • II дәрәжә Дан ордены (19.05.1945)[15]
  • III дәрәжә Дан ордены (05.08.1944)[16]
  • «Батырлыҡ өсөн» миҙалы (1943)
  • «Хәрби хеҙмәттәре өсөн» миҙалы (1943)

Хәтер[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

Иҫкәрмәләр[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

  1. 1,0 1,1 Хәҙерге Башҡортостан Республикаһы Мишкә районы
  2. 2,0 2,1 ЦАМО, ф. 136 АПАБр., оп. 1, д. 1, л. 1, 9, 12
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 Егоров и Кантария были не первыми // Аргументы и факты : газета. — 2003. — № 19 (1176) от 7 мая.
  4. Лев Корсунский. Сколько знамен у победы? // Русский базар : газета. — New York, 2002. — № 19 (315).
  5. 5,0 5,1 Дементьев, 2007
  6. Өҙөмтә хатаһы: <ref> тамғаһы дөрөҫ түгел; pn44531363 төшөрмәләре өсөн текст юҡ
  7. Мизеркин С. Неизвестные факты из истории Знамени Победы. Радио «Голос России» (5 май 2009). Архивировано 6 июнь 2012 года. 2016 йыл 3 март архивланған.
  8. 8,0 8,1 Ямской, 2006
  9. Статья:Знамя № 5
  10. Сапрыков, 2008, с. 29
  11. Минин, 2001, с. 221-223
  12. Николай Ямской. Знамя № 5. Рейхстаг бравшие, без вести пропавшие // Литературная газета : газета. — 2001. — № 19-20 (5833) 16-20 мая. Архивировано из первоисточника 21 декабрь 2012.
  13. Бүләкләү ҡағыҙы «Халыҡ батырлығы» мәғлүмәт электрон базаһында
  14. Был представлен к званию Героя Советского Союза.
  15. Бүләкләү ҡағыҙы «Халыҡ батырлығы» мәғлүмәт электрон базаһында
  16. Бүләкләү ҡағыҙы «Халыҡ батырлығы» мәғлүмәт электрон базаһында
  17. В райцентре Мишкинского района открыли памятник славному сыну Башкортостана Гази Загитову. ИА «Башинформ», 20 августа 2021 года (рус.) (Тикшерелеү көнө: 20 август 2021)

Әҙәбиәт[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

Мәҡәләләр[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

  • Кто поднял знамя над рейхстагом: Ошибочное донесение долгие пять десятилетий мешало назвать имена подлинных героев ночного штурма // Псковская правда. — 1995. — 10 июня. — С. 2.
  • Герасимова, Т. Герои, о которых умолчали / Т. Герасимова // Островские вести. — 2003. — 21 июня. — С. 2. — О встрече молодых воинов частей гарнизона Острова — 3 с Героем Советского Союза Михаилом Петровичем Мининым, который рассказал о своем участии в операции по взятию Рейхстага в 1945 году.
  • Абросимов, А. Михаил Минин: «Мы воевали не за награды» / А. Абросимов // Аргументы и факты. — 2004. — Май (№ 18). — С. 2. — (АиФ. -Северо-Запад ; № 18).
  • Павлова, Л. К чему ведут перемены? / Л. Павлова // Стерх. — 2005. — 1 июня (#42). — С. 3. — О ходатайстве депутата обл. Собрания П. Николаева о присвоении звания Героев России участникам Великой Отечественной войны, которые под руководством Владимира Макова установили первое знамя на рейхстаге. Среди них живущий в Пскове Михаил Минин.

Һылтанмалар[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]