Эстәлеккә күсергә

Рәжетдинов Зөфәр Зәғәфуран улы

Википедия — ирекле энциклопедия мәғлүмәте
Рәжетдинов Зөфәр Зәғәфуран улы
Зат ир-ат
Гражданлыҡ  СССР
 Рәсәй
Тыуған көнө 14 май 1926({{padleft:1926|4|0}}-{{padleft:5|2|0}}-{{padleft:14|2|0}})
Тыуған урыны Таймый ауылы, Мәсәғүт кантоны, Башҡорт АССР-ы, РСФСР, СССР
Вафат булған көнө 15 апрель 2020({{padleft:2020|4|0}}-{{padleft:4|2|0}}-{{padleft:15|2|0}}) (93 йәш)
Һөнәр төрө хәрби хеҙмәткәр
Һуғыш/алыш Икенсе бөтә донъя һуғышы
Маҡтаулы исемдәре һәм башҡа бүләктәре
Ҡыҙыл Йондоҙ ордены Ватан һуғышы ордены

Рәжетдинов Зөфәр Зәғәфуран улы (рус. Ражетдинов (Рожетдинов) Зуфар Загафуранович; 14 май 1926 йыл15 апрель 2020 йыл) — Бөйөк Ватан һуғышы яугиры. Ҡыҙыл Йондоҙ ордены кавалеры[1].

Зөфәр Зәғәфуран улы Рәжетдинов 1927 йылдың 14 майында Башҡорт АССР-ының Мәсәғүт кантоны (хәҙерге Башҡортостан Республикаһы Салауат районы) Таймый ауылында тыуған.

Хеҙмәт юлын 1943 йылда СССР Эске эштәр министрлығының Эске ғәскәрҙәре хеҙмәткәре сифатында башлай. Бөйөк Ватан һуғышында ҡатнаша, ҡаты яранан һуң икенсе төркөм инвалиды булып ҡала.

Хәрбилек юлын һайлаған егет 1950 йылда Һарытау хәрби училищеһын тамамлай һәм эске ғәскәрҙәр сафында хеҙмәтен дауам итә.

1963—1983 йылдарҙа айырыуса мөһим объекттарҙы һаҡлаусы часть командиры урынбаҫары һәм командиры, эске хеҙмәт полковнигы була.

1983 йылда полковник дәрәжәһендә хаҡлы ялға сыға[2][3].

Маҡтаулы исемдәре һәм бүләктәре

[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

Зөфәр Зәғәфуран улы Рәжетдинов Ҡыҙыл Йондоҙ, II дәрәжә Ватан һуғышы ордендары менән бүләкләнгән. Шулай уҡ «Хәрби хеҙмәттәре өсөн», «Йәмәғәт тәртибен һаҡлауҙағы фиҙакәр хеҙмәте өсөн», Жуков миҙалдары бар[4].

Өйләнгән. Ғаиләлә бер ул һәм бер ҡыҙ тәрбиәләп үҫтергәндәр. Улдары Олег атаһы юлын һайлаған: инженер ғәскәрҙәрендә хеҙмәт иткән, ҡыҙҙары Светлана ла Эске эштәр министрлығында медицина-санитария өлкәһендә эшләй[5]

Рәжетдинов Зөфәр Зәғәфуран улы 2020 йылдың 15 апрелендә вафат булған. Сергиевский зыяратында ерләнгән[6].

  • Земля салаватская, земля батыра. / Автор-составитель: Сабирьянова С. Г. — Уфа: АН РБ, Гилем, 2010. — 400 с.  (рус.) (Тикшерелеү көнө: 14 май 2021)