Алёшин Самуил Иосифович

Алёшин Самуил Иосифович
	Алёшин Самуил Иосифович
Заты	ир-ат
Гражданлығы	Рәсәй империяһы; СССР; Рәсәй
Хеҙмәт итеүе	СССР
Тыуған көнө	8 (21) июль 1913
Тыуған урыны	Замбрув[d], Замбрувский повят[d], Подляское воеводство[d], Польша
Вафат булған көнө	27 февраль 2008 (94 йәш)
Вафат булған урыны	Мәскәү ҡалаһы, Рәсәй
Ерләнгән урыны	Востряково зыяраты[d]
Яҙма әҫәрҙәр теле	урыҫ теле
Һөнәр төрө	яҙыусы, драматург, сатирик
Эшмәкәрлек төрө	әҙәбиәт
Эш урыны	Юғары сценаристар һәм режиссерҙар курсы[d]
Уҡыу йорто	Военная академия бронетанковых войск[d]
Ғилми дәрәжә	техник фәндәр кандидаты[d]
Һуғыш/алыш	Бөйөк Ватан һуғышы
Ойошма ағзаһы	СССР Яҙыусылар союзы
Маҡтаулы исемдәре һәм башҡа бүләктәре

Википедияла Алёшин фамилиялы башҡа кешеләр тураһында мәҡәләләр бар.

Самуил Иосифович Алёшин (ысын фамилияһы — Котляр; 8 [21] июля 1913, Замбрув, Поляк батшалығы, Рәсәй империяһы — 27 февраль 2008, Москва, Рәсәй) — рус совет яҙыусыһы һәм драматургы, сатирик, мемуарҙар яҙыусы.

Биографияһы[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]

Самуил Алёшин Поляк батшалығының (хәҙерге Польша) Замбрув ҡалаһында табип Иосиф Абрамович (1879-1927) һәм уҡытыусы Клара Самойловна (1880-1956) Котлярҙарҙың ғаиләһендә тыуған .

1935 йылда Ҡыҙыл Армияның Хәрби механизациялау һәм моторизация академияһының сәнәғәт факультетын тамамлай, конструкторлыҡ бюроһында эшләй. Бөйөк Ватан һуғышында Сталинград фронтында танк ғәскәрҙәре инженеры булып хеҙмәт итә.

СССР Яҙыусылар союзы ағзаһы (1954).

Юғары сценарист һәм режиссерҙар курстарындың сценарий бүлексәһендә «кинодраматург оҫталығы» буйынса лекциялар уҡый^[3].

Мәскәүҙә Востряковский зыяратында ерләнгән^[4].

Ҡатыны — Любарская Зоя Алексеевна (1915-1989).

Бүләктәре[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]

2 Хеҙмәт Ҡыҙыл Байраҡ ордены (шул иҫәптән 28.10.1967)
Халыҡтар дуҫлығы ордены (22.08.1986)
миҙалдар

Ижады[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]

С Алешиндың иң билдәле пьесаларының береһе — «Все остается людям», ул 1959 йылда пушкин исемендәге Ленинград драма театрында ҡуйыла. 1963 йылда был пьеса буйынса шул исемдәге фильм төшөрөлә. Төп ролде спектаклдә һәм был фильмда уйнаусы Николай Черкасовҡа 1964 йылда Ленин премияһы бирелә.

«Тогда в Севилье» пьесаһында (1948) драматург Дон Жуан тураһында легенданың үҙенсәлекле версияһын бирә. ошо әҫәре буйынса Вахтангов театрында фильм-спектакль булдырыла, төп ролдә — С. Переладова.

«Палата» (1962) пбесаһында драматург никах, үлемгә ҡараш, шулай уҡ сәйәси опекатураһындағы мәсьәләләрҙе күтәреп сыға. «Дипломат» (1967) пьесаһында Алешин беренсе совет дәүләте йылдарына мөрәжәғәт итә, ул заманда йәшәгән М. Литвиновтың Копенгагендағы эшмәкәрлеген һүрәтләй. «Другая» (1968) пбесаһында Алешин ир-ат менән ике ҡатын-ҡыҙҙың проблемаларын һәм был шәхси тормош мәсьәләһенә йәмәғәтселектең ҡыҫылышын. Быларҙан тыш Алешиндың «Баҫҡыстар» (1976), «... Если» (1978) , «Тема с вариациями» (1979) һәм «Весь я не умру» (1989) пьесалары ла бар. һуңғыһында ул Михаил Булгаков һәм Сталиндың осрашыуы тураһындәа бәйән итә.

Алешиндың драматургияһына, В. Казак яҙыуынса «Конфликт байлығы, хәрәкәт интенсивлығы, композицияның аныҡлығы хас...». (В. Казак)

Әҫәрҙәре[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]

Драматургия[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]

Директор: Пьеса (1951).
Человек из Стратфорда (1954)
Одна: Драма (1956).
Всё остаётся людям
Каждому свое (1962; сюжет был использован в фильме «Жаворонок», 1964)
Палата: Драма (1962).
Мефистофель (1963)
Главная роль: Драма (1964).
Дипломат: Драма (1967)
Другая (1968)
Лестница (1976)
Если… (1978)
Тема с вариациями: Пьеса (1979)
Восемнадцатый верблюд: Комедия. (1982)
Следствие показало: Пьеса. (1984)
Весь я не умру (1989)
Тогда в Севилье (1948)

Мемуарҙар[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]

Встречи на грешной земле: воспоминания (2001)
Очередные встречи на грешной земле и другое (2002)
Дела театральные и другое (2004)

Баҫылған йыйынтыҡтары[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]

Пьесы. — М., 1958.
Пьесы. — М., 1962.
Шесть пьес. — М., 1968.
Пьесы. — М., 1972.
Если…и др.: Пьесы. — М., 1968.

Билдәле постановкалары[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]

1959 — «Всё остаётся людям». Ленинградский театр драмы им. Пушкина. Роли исполняли: Дронов — Н. Черкасов, Вязьмин — П. Крымов, Морозов — И. Горбачёв
1963 — «Палата» Большой драматический театр им. М. Горького. Постановка Г. А. Товстоногова и Е. А. Лебедева. Художник В. Л. Степанов; композитор Я. И. Вайсбурд. Премьера состоялась 15 февраля

Экранлаштырыу[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]

1963 — Всё остаётся людям
1978 — Тогда в Севилье

Иҫкәрмә[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]

↑ https://aleph.nkp.cz/F/?func=find-c&local_base=aut&ccl_term=ica=jn20000600121
↑ Алёшин Самуил Иосифович // Большая советская энциклопедия (урыҫ): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
↑ Сценарное отделение // Высшие курсы сценаристов и режиссёров
↑ Могила С. И. Котляра (Алёшина)

Әҙәбиәт[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]

Казак В. Лексикон русской литературы XX века = Lexikon der russischen Literatur ab 1917 / [пер. с нем.]. — М. : РИК «Культура», 1996. — XVIII, 491, [1] с. — 5000 экз. — ISBN 5-8334-0019-8.

Һылтанмалар[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]

Биография С. И. Алёшина в энциклопедии «Кругосвет»
Алёшин С. И. Встречи на грешной земле. — М.: Захаров, 2001. — 368 с. — (Биографии и мемуары). — ISBN 5-8159-0146-6.

[_fdc612cff4d32681-1] ttps://aleph.nkp.cz/F/?func=find-c&local_base=aut&ccl_term=ica=jn20000600121

[_2545a70a90d48295-2] Алёшин Самуил Иосифович // Большая советская энциклопедия (урыҫ): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.

[3] Сценарное отделение // Высшие курсы сценаристов и режиссёров

[4] Могила С. И. Котляра (Алёшина)

[1]

[2]

[3]

[4]