Эстәлеккә күсергә

Бильжо Андрей Георгиевич

Википедия — ирекле энциклопедия мәғлүмәте
Бильжо Андрей Георгиевич
рус. Андрей Георгиевич Бильжо
Рәсем
Зат ир-ат
Гражданлыҡ  СССР
 Рәсәй
Тыуған көнө 26 июнь 1953({{padleft:1953|4|0}}-{{padleft:6|2|0}}-{{padleft:26|2|0}}) (71 йәш)
Тыуған урыны Мәскәү, СССР
Балалары Бильжо, Антон Андреевич[d]
Туған тел урыҫ теле
Һөнәр төрө табип, мәҙәниәт хеҙмәткәре, психиатр, editorial cartoonist
Уҡыу йорто Н. И. Пирогов исемендәге Рәсәй милли тикшеренеү медицина университеты
Ғилми дәрәжә медицина фәндәре кандидаты[d]
Жанр карикатура[d]
Маҡтаулы исемдәре һәм башҡа бүләктәре
Авторлыҡ хоҡуҡтары статусы эштәре авторлыҡ хоҡуҡтары менән яҡланған[d]
Авторҙың Викимилектәге ҡалыбы Andrew Bilzho
 Бильжо Андрей Георгиевич Викимилектә
Андрей Бильжо Улан-Удэла. 2012 йыл сентябрь
(аудио)
(аудио)
Запись голоса А.Г. Бильжо
noicon
Из интервью «Эхо Москвы»
29 апреля 2012
Помощь по воспроизведению

Андрей Георгиевич Бильжо (26 июнь 1953 йыл, Мәскәү, РСФСР, СССР) — Рәсәй рәссам-карикатурасыһы, рәссам, юморист. Һөнәре буйынса табип-психиатр. Шулай уҡ китапҡа иллюстрациялар эшләү, авторлыҡ китабы, анимация, интерьер дизайны өлкәһендә эшләй. «Магазин» журналының баш рәссамы. Рәсәй рәссамдар союзы һәм Рәсәй дизайнерҙар союзы ағзаһы[1]. График дизайн академияһы академигы. Рәсәй художество академияһының почетлы ағзаһы[2], ресторатор, «Петрович» ресторан-клубына нигеҙ һалыусы, эшҡыуар, Мәскәүҙә һәм башҡа ҡалаларҙа ресторандар селтәре концепцияһы авторы.

Биографияһы

[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

1953 йылдың 26 июнендә Мәскәүҙә тыуған. Атаһы — урыҫ, әсәһе — йәһүд. Уның атаһы Георгий Викторович Бильжо инженер була. Әсәһе, Розина Александра Абрамовна, эшсе йәштәр мәктәбендә физика уҡыта, артабан урта мәктәптә уҡытыу эштәре буйынса директор урынбаҫары булып эшләй. В. И. Ленин исемендәге Пионерҙар һарайы ҡарамағындағы Мәскәү художество мәктәбендә уҡый. 1976 йылда 2-се Мәскәү медицина институтын «психиатрия» һөнәре буйынса тамамлай. Уҡыу ваҡытында карикатура һәм графика менән мауыға башлай. Институтты тамамлағандан һуң һыу транспорты гигиенаһының ғилми-тикшеренеү институтында ғилми хеҙмәткәр булып эшләй, һуңынан бер нисә йыл төрлө караптарҙа карап табибы булып эшләй. Ординатураны тамамлай, үҫмерҙәр шизофренияһы проблемалары буйынса диссертация яҡлай, медицина фәндәре кандидаты була. Ун йыл дауамында төрлө психиатрия дауаханаларында һәм СССР Медицина фәндәре академияһының психиатрия институтында психиатр булып эшләй.

Бала сағында уҡ һүрәт төшөрөү менән мауыға башлай. Тәүҙә графика менән шөғөлләнә. 1975 йылдан «Московский комсомолец», «Литературная газета», «Собеседник» һәм башҡа ваҡытлы матбуғатта карикатурасы булараҡ баҫыла башлай. 1989 йылдан һынлы сәнғәт менән шөғөлләнә.

Ун биш йыл «Коммерсантъ» нәшриәтендә төп рәссам-карикатурасы булып эшләй. Нәҡ ошо ваҡытта уның билдәле «Петрович» персонажы барлыҡҡа килә, уның арҡаһында Бильжо рәссам-карикатурасы булараҡ билдәлелек ала.

1996 йылдан телевидениела эшләй. Леонид Якубовичтың РТР-ҙағы «Аҙна анализдары» программаһының сценарисы була. Виктор Шендеровичтың «Итого» (НТВ һәм ТВ-6) каналының телепрограммаһында ҡатнашып, айырыуса ҙур популярлыҡ яулай, унда «Н ҡалаһының бәләкәй психиатрия дауаханаһында» үҙенең эшенән тарихтар һөйләүсе табип-мейе белгесе булараҡ сығыш яһай. Һуңыраҡ Шендеровичтың тағы бер «Бесплатный сыр» (ТВС) программаһында ҡатнаша, унда ҡулдан төшөрөлгән «Петрович» йәнһүрәте күрһәтелә. Бынан тыш, Петрович тураһында Бильжо үҙе ижад иткән анимацион сериал ORT һәм NTV каналдары аша күрһәтелә[3].. Шулай уҡ китап иллюстрацияһы, автор китабы, анимация, интерьер дизайны өлкәһендә эшләй. 15 йылдан ашыу «Известия» гәзитендә эшләй, унда автор рубрикаһын алып бара һәм аҙна һайын үҙенең яңы карикатураларын баҫтырып сығара. 2005 йылдан гәзиттең төп рәссамы. Гәзитте 2010 йылдың йәйендә, мөхәррирҙәр уның карикатураларын баҫтырыуҙан баш тартҡандан һуң ҡалдыра[4]. «Саквояж СВ» журналының колумнисы була. Төрлө реклама агентлыҡтары менән хеҙмәттәшлек итә. 2007 йылда Google интернет селтәрендә Андрей Бильжо һүрәттәре нигеҙендә визуаль реклама кампанияһын башлай. 2007—2008 йылдарҙа 5-се каналда «Әрнеүле һорау» программаһын алып бара.

Рәсәй рәссамдар союзы һәм Рәсәй дизайнерҙар союзы ағзаһы. График дизайн академияһы академигы[1], 1999 йылдан (2007 йылдан — вице-президенты) Рәсәй сәнғәт академияһының почетлы ағзаһы[2]. Бер нисә профессиональ премиялар лауреаты була.

Китаптар авторы булараҡ тәүге тапҡыр 2001 йылда сығыш яһай. Бильжо филологтар Мария Голованивская һәм Анна Левичкина, шулай уҡ график дизайнер Ирина Тарханова менән бергә балаларҙы «Алфавит» уҡырға өйрәтеү өсөн иллюстрациялы китап-әлифба әҙерләй һәм сығара.

2010 йылда АСТ нәшриәтендә уның «Заметки пассажира. 24 вагона с комментариями и рисунками автора» китабы баҫылып сыға. Унда рәссамдың «Саквояж СВ» журналы өсөн яҙған һәм иллюстрациялаған тарихтары тупланған. Бильжо үҙе әйтеүенсә, был китапта «[…] һүрәт төшөрөү һәләтенең өсөнсө вариантын күрһәтә. Был китапта уны танырға мөмкинлек биргән карикатуралар күпкә аҙыраҡ»[5].

2020 йылда Эксмо нәшриәтендә «Андрей Бильчжоның иллюстрациялары менән интеллектуаль хулиганлыҡ» сериалында яңы китабы сыға. Был юмористик хикәйәләр йыйынтығы, уның нигеҙен урыҫ халыҡ һәм сит ил әкиәттәренең хәҙерге заманға ҡарата интерпретацияланған сюжеттары тәшкил итә.

2020 йылдың сентябрендә «Белоруссияла ҡаршылыҡтар» акцияһын хуплау хатына ҡул ҡуя[6].

Тәнҡит

[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

2016 йылдың декабрендә Бильжо үҙенең баҫмаһы менән ыҙғыш тыуҙыра, унда ул, белеме буйынса психиатр булараҡ, П. П. Кащенко исемендәге дауахана архивында ауырыу тарихын уҡыуын һәм Зоя Космодемянская шизофрения менән яфаланған тигән һығымтаға килеүен, ә уның үлем алдындағы батырлығы ул киткән мутизм менән кататоник ступор менән аңлатыла тип белдерә. Хәрби тарихсы Александр Дюков билдәләүенсә, Бильжоның белдереүе рәнйеткес кенә түгел, ә ялған: Космодемянская бер ҡасан да Кащенко госпиталендә дауаланмаған, ә уның берҙән-бер ауырыу тарихы Боткин госпитале менән бәйле, унда архивтар 25 йылдан да артыҡ һаҡланмай, шуға күрә Бильжо бер нисек тә был документтарҙы ала алмаған[7][8][9][10][11][12][13].

Бизнес

[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

«Петрович» клуб-ресторандар идеяһы авторы. Беренсе рестораны Мәскәүҙә 1997 йылда асыла, һуңынан Бильжо үҙенең партнерҙары менән Прагала һәм Киевта ошондай уҡ учреждениелар аса. 2007 йылда Санкт-Петербургта «Петрович» барлыҡҡа килә. «Петрович» — рус һәм совет аш-һыуы буйынса махсуслашҡан, бина 1970-се йылдар стилендә биҙәлгән, инеү клуб карталары буйынса[14]. «Петрович» ресторан булараҡ ҡына түгел, ә бай һәм ижади кешеләр өсөн тәғәйенләнгән кисәләр һәм күргәҙмә-акциялар программаһы менән клуб булараҡ та үҙен күрһәтә. Бильжо үҙе аңлатыуынса: «Яйлап, кемдең аҡсаһы бар һәм хис-тойғолар һәләтен юғалтмаған, Мәскәүҙә ниндәйҙер мәҙәниәт запасы һәм ниндәйҙер интеллекты булған кешенең барырға урыны юҡлығын аңлай башланы. Байлыҡ ғәжәпләндереүҙән туҡтаны. […] „Петрович“ — рәссамдар, шағирҙар, реклама биреүселәр, ижад менән шөғөлләнеүсе кешеләр клубы[…] Бында төрлө анализлаусылар эшләй, был ресторан, күргәҙмә майҙаны һәм сәхнә берекмәһе»[15].

2000 йылдың майында Мәскәүҙең «Петрович» ресторан-клубында яңы зал асыла, ул «Сәйәхәтсе Петрович» исемен ала. Зал, үҙ концепцияһы һәм аш-һыуы менән, ахыр сиктә айырым ресторанға әүерелә[16]. Андрей Бильжо шулай уҡ Мәскәүҙә «Майор Пронин» клуб-ресторан-тирын аса[17].

2009 йылда Андрей Бильжо, «Покровское» идара итеүсе компанияһы һәм Vesco Group, ҡала яны күсемһеҙ милек баҙарында Петрович образын ҡулланырға ҡарар итә. Тула өлкәһенең Заокский районындағы Симферополь шоссеһында 140 йорт хужалығы өсөн «Петрович» дача ҡасабаһы төҙөлә башлай. Проект уңышҡа өлгәшкән осраҡта «Петрович» брендын ҡулланып оҡшаш ауылдар селтәрен үҫтереү планлаштырыла[18][19].

Ғаиләһе

[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]
  • Әсәһе яғынан олатаһы — Абрам Григорьевич Розин (1896, Мозырь — 1937 йылдың 25 декабрендә атып үлтерелә)[20] Бунд ағзаһы, СССР Урман сәнәғәте халыҡ комиссариатының «Изолит» Краснокама заводы директоры була. Өләсәһе, Зельда Израилевна Гинзбург-Розина (1896, Речица — ?), тышҡы сауҙа халыҡ комиссары референты булып эшләй, 1938 йылда тыуған илгә хыянатсы ғаилә ағзаһы сифатында холоҡ төҙәтеү-хеҙмәт лагерына 8 йылға хөкөм ителә, һуңғараҡ Төмәндә һөргөндә була[21].
  • Атаһы яғынан олатаһы — Виктор Осипович Билжо (шулай уҡ Виктор Иосифович Бильжо һәм Виктор-Станислав Билжо; 1884 йыл 5 март, Санкт-Петербург — 4 март 1938, атып үлтерелә), католик динен тота, Петроград дәүләт билдәләрен (Гознак) әҙерләү фабрикаһының Мәскәү бүлексәһендә баш технолог булып эшләй, «Печатные машины для высокой, плоскостной и глубокой печати» дәреслеге авторы (Мәскәү—Ленинград: Гизлегпром, 1935)[22][23]. Өләсәһе — Антонина Игнатьевна Билжо.
  • Улы Антон Бильжо (1978) — сценарист һәм режиссер.

Маҡтаулы исемдәре һәм бүләктәре

[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]
  • 1980 — «Московский комсомолец» гәзитенең йыл лауреаты.
  • 1982 — «Комсомольская правда» гәзитенең йыл лауреаты.
  • 1989 —"Карикатураларҙа һәм фотографияларҙа сатира" Халыҡ-ара күргәҙмәһенең Гран-приһы
  • 1991 —"Алтын бумала" күргәҙмә-конкурсында беренсе приз (Мәскәү)
  • 1994 — Йылдың иң яҡшы карикатурасыһына «Алтын Остап» премияһы (Мәскәү
  • 1994 — Иң яҡшы матбуғат рәссамына «Алтын Гонг» премияһы (Мәскәү)
  • 1997 — Дизайн һәм интерьер халыҡ-ара күргәҙмә-конкурсында өсөнсө премия (Мәскәү)
  • 2000 — Анимацион кинофестивалдә (Таруса) «Ҡасандыр Петрович» йәнһүрәттәр серияһы өсөн «Петровичҡа мәҙәни күренеш булараҡ» махсус диплом.
  • 2000 — ТЭФИ Милли телевизион премияһы (Мәскәү, В. Шендерович менән бергә)[24]
  • 2003 — FID-expo күргәҙмә-конкурсында «Дизайн мастеры» дипломы (Мәскәү)
  • 2003 —"Дизайнды үҫтереүгә индергән өлөшө өсөн" Рәсәй дизайнерҙар союзы дипломы.

Күргәҙмәләре

[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

Рәсәйҙә, Германияла, Бельгияла, Голландияла, Италияла, АҠШ-та тиҫтәләгән күргәҙмәлә , шул иҫәптән Мәскәүҙә (1993, 1994, 2003, 2005, 2012, 2013), Пермдә (2010), Брюсселдә (1989), Берлинда (1991), Дюссельдорфта (1995) шәхси күргәҙмәләрҙә ҡатнаша. Улар араһында Крокин галереяһында «Происшествия» (Мәскәү, 2007), «Петрович и не только» (Пермь дәүләт художество музейы, 2010), «Это не всё» (Мультимедиа Арт Музей, Мәскәү, 2012)[25]"Мои классики. Продолжение" һәм «Роза Азора» (Мәскәү, 2012) «Андрей Бильжо в ММОМА» (Мәскәү, 2013).

Китаптары

[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]
  • Бильжо А., Голованивская М., Левычкина А., Тарханова И. Азбуквы. — М.: Вагриус, 2001. — 104 с. — ISBN 5-264-00494-3.
  • Д. И. Хармс — СТО: Альбом графики. — М.: Запасный выход, 2005..
  • Еда: 40 историй про Еду. — М.: Изд. дом Мещерякова, 2006. — 40 с. — ISBN 5-91045-013-1.
  • Анамнез. Правда о Петровиче. — М.: Гаятри, 2007. — 319 с. — ISBN 978-5-9689-0092-0.
  • Заметки пассажира: 24 вагона с комментариями и рисунками автора. — М.: Corpus; Астрель, 2010. — 348 с. — ISBN 978-5-271-27176-2.
  • Мои классики: книга для тех, кто учится чему-нибудь: неучебное пособие. — М.: Астрель, 2011. — 421 с. — ISBN 978-5-271-34423-7.
  • Истории про еду с рисунками и рецептами автора. — М.: Манн, Иванов и Фербер, 2013. — 120 с. — ISBN 978-5-91657-876-8.
  • Заметки авиапассажира. — М.: Манн, Иванов и Фербер, 2013. — 464 с. — ISBN 978-5-91657-877-5.
  • Моя Венеция. — М.: Новое литературное обозрение, 2013. — 360 с. — ISBN 978-5-4448-0063-8.[26]; Эксмо, 2020. — 224 с., с илл. автора. — (Интеллектуальное хулиганство с иллюстрациями Андрея Бильжо).

Иҫкәрмәләр

[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]
  1. ↑ 1,0 1,1 Академики / Бильжо Андрей Георгиевич 2013 йыл 27 декабрь архивланған.
  2. ↑ 2,0 2,1 Российская академия художеств / Члены Академии / Б 2021 йыл 24 июнь архивланған.
  3. ↑ Выбирайте "Собачью жизнь". Sostav.ru (5 март 2004).
  4. ↑ NEWSru.com: «„Мозговед“ Бильжо со скандалом покинул „Известия“, где работал более 15 лет». 2.07.2010
  5. ↑ Юлия Коваль-Молодцова: «Андрей Бильжо: „В интернете люди слышат только себя“» 2010 йыл 3 сентябрь архивланған.. OZON.ru, август 2010
  6. ↑ Юлия Коваль-Молодцова: «Андрей Бильжо: „В интернете люди слышат только себя“» 2010 йыл 3 сентябрь архивланған.. OZON.ru, август 2010
  7. ↑ Диагноз недели с доктором Бильжо: Мединский никакой не историк, а 29-й панфиловец и есть. The Insider (9 декабрь 2016). Дата обращения: 15 февраль 2019.
  8. ↑ ЗОЯ, БИЛЬЖО И ВОЙНА СПРАВОК // Ридус.
  9. ↑ Андрей Сидорчик. Диагноз доктора Бильжо. Чем болела Зоя Космодемьянская? www.aif.ru. Дата обращения: 9 март 2018.
  10. ↑ Бильжо заявил, что в его статье не говорится ничего плохого о трагедии Космодемьянской. Он лишь хотел показать, что в войне участвовали и взрослые, и девочки, и душевнобольные. www.vz.ru (19 декабрь 2016). Дата обращения: 31 декабрь 2016.
  11. ↑ Бильжо ответил на критику из-за колонки о шизофрении Зои Космодемьянской. Lenta.ru. Дата обращения: 15 февраль 2019.
  12. ↑ Ведомости. «Бессмертный полк России» пожаловался в прокуратуру на статью Бильжо о Зое Космодемьянской. www.vedomosti.ru (16 декабрь 2016). Дата обращения: 15 февраль 2019.
  13. ↑ Наталья Горяйнова. Где закон, защищающий защитников Родины?, REGNUM (28 ғинуар 2017).
  14. ↑ «Газета. СПб»: «На Тамбовской улице откроется ресторан „Петрович“» 2008 йыл 10 февраль архивланған. 20.11.2007
  15. ↑ «Тот самый Петрович» 2009 йыл 30 апрель архивланған.
  16. ↑ Time Out: «Петрович Путешественник» 2013 йыл 28 декабрь архивланған.
  17. ↑ Анна Тюрина: «Последнее дело „Майора Пронина“» 2012 йыл 7 июль архивланған.. «Ваш досуг»
  18. ↑ Новости недвижимости от NEWSru.com: «Карикатурист Бильжо создаёт сеть загородных посёлков с Петровичем». 25.08.2009 г.
  19. ↑ «Коттеджный посёлок „Петрович на даче“» 2016 йыл 14 март архивланған.
  20. ↑ Абрам Григорьевич Розин
  21. ↑ Материалы общества «Мемориал»
  22. ↑ Расстрелян в Порильлаге 2016 йыл 19 сентябрь архивланған.
  23. ↑ Андрей Бильжо «История моего деда» 2016 йыл 15 август архивланған.
  24. ↑ Андрей Бильжо, биография, книги, фото, карикатуры. mktravelclub.ru. 2018 йыл 11 февраль архивланған.
  25. ↑ Это не всё
  26. ↑ НЛОbooks: Андрей Бильжо. Моя Венеция 2013 йыл 27 декабрь архивланған.

Һылтанмалар

[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]
q: Бильжо Андрей Георгиевич Викиөҙөмтәлә
commons: Бильжо Андрей Георгиевич Викимилектә
n: Бильжо Андрей Георгиевич Викияңылыҡтарҙа
«https://ba.wikipedia.org/w/index.php?title=Бильжо_Андрей_Георгиевич&oldid=1277582» битенән алынған