Ара Шираз
| Ара Шираз | |
| әрм. Արա Շիրազ | |
 | |
| Исеме: |
Арамазд Ованесович Карапетян |
|---|---|
| Тыуған: | |
| Тыуған урыны: | |
| Үлгән: | |
| Үлгән урыны: | |
| Гражданлығы: | |
| Жанр: | |
| Наградалары: | |
 Работы | |
Ара Шираз (әрм. Արա Շիրազ), ысын исеме Арамазд Карапетян Ованесов (әрм. Արամազդ Հովհաննեսի Կարապետյան; 8 июнь 1941, Ереван — 18 март 2014 (72 йәш), Ереван) — әрмән рәссам-скульпторы, Әрмән ССР-ының атҡаҙанған рәссамы (1979), Әрмәнстан Республикаһының халыҡ рәссамы (2009)[1], Әрмәнстан Республикаһы Президенты премияһы лауреаты[2].
Биографияһы
[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]Шағирә Сильва Капутикян һәм шағир Ованес Шираздың (Карапетян) улы[2]. 9 йәшендә, мәктәптәге художестволы үҙешмәкәрлек түңәрәгенә яҙылып, скульптура йүнәлешен һайлай. 1966 йылда Ереван дәүләт художество-театр институтын тамамлай. Республика, Бөтә Союз һәм халыҡ-ара кимәлдәге йәш рәссамдарҙың күргәҙмәләрендә ҡатнаша. 1968 йылдан алып Әрмәнстан Рәссамдар союзы ағзаһы, Мәскәүҙә, Ленинградта һәм Тбилисиҙа күргәҙмәләр ойоштороусы. «Урартуҙан хәҙергегә» әрмән сәнғәте фестивале (Париж, 1970) ҡатнашыусыһы. 1977 йылда — Әрмәнстандың атҡаҙанған рәссамы, 1979 йылда «Двин» ҡунаҡханаһы ҡыйығында «Бөркөттәр» барельефы өсөн Дәүләт премияһына лайыҡ була (Ереван, 1978).
Шираз скульптура портреттары авторы (Сароян Вильям, Пабло Пикассо, Кочар Ерванд, Шираз Ованес, Галстян Вруир һәм башҡалар) булараҡ билдәле, әрмән мифологияһынан, эпостарҙан һәм әкиәттәрҙән персонаждар, шулай уҡ сәнғәт эшмәкәрҙәре образдары менән әүҙем ҡыҙыҡһына. Шираздың эштәре Еревандағы Хәҙерге сәнғәт музейында һәм Әрмәнстандың Милли галереяһында[2], Третьяков галереяһында һәм Мәскәүҙә Көнсығыш халыҡтарының Дәүләт сәнғәт музейында ҡуйыла.
1987 йылдан Әрмәнстан Рәссамдар союзы президенты, СССР Рәссамдар союзы Секретариаты ағзаһы. Шираз авторлығы менән картиналар һәм скульптуралар Мәскәү, Санкт-Петербург, Тбилиси, Ереван, Бейрут, Париж, Лондон, Нью-Йорк, Лос-Анджелес, Чикаго, Детройт, Монреаль һәм донъяның башҡа ҡалаларында бар[3].
Һайланма хеҙмәттәре
[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]
- Антуни (1969)[4]
- Ода (1970)[4]
- Егише Чаренц (1977—1979, Чаренцаван, шағирҙың йорт-музейы)[4][5]
- Паруйр Севак (1974—1978, Ереван, шул уҡ исемдәге мәктәп өсөн)[4][5]
- Александр Мясникян (1980—1981, Ереван)[4][5]
- Грачья Нерсисян (1976)[4]
- Тигран Петросян]] (1989, Ереван, Шахмат йорто)
- Ованес Шираз (1989, Ереван, Комитас исемендәге Пантеон; 2005, Ереван, Малатия-Себастия округы)[6]
- Сергей Параджанов (1999, Ереван, Комитас исемендәге Пантеон)
- Зоравар Андраник (2001—2002, Ереван, мәғрифәтсе Изге Григорий соборы алдында)[4]
- Вазген I (2008, Севан, Васкенян исемендәге дини тәғлимәт академияһы)[7]
- Пабло Пикассо (1976)[4]
- М. Мкртчян (Гюмри)[4]
Иҫкәрмәләр
[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]- ↑ Указ Президента Республики Армения от 18 сентября 2009 года «О присвоении почётных званий Республики Армения». Дата обращения: 1 март 2021. Архивировано 28 февраль 2021 года.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Ара Шираз: волшебник мира оживающих камней 2021 йыл 9 октябрь архивланған. (рус.)
- ↑ Скончался известный армянский скульптор Ара Шираз 2019 йыл 27 март архивланған. (рус.)
- ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 Ара Шираз: волшебник мира оживающих камней (рус.)
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Биография на сайте Roslin.com. Дата обращения: 27 март 2019. Архивировано из оригинала 30 июнь 2018 года.
- ↑ ՆԵՐԿԱՅԱՑՎՈՒՄ Է ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՆԱԽԱԳԱՀԻ ՄՐՑԱՆԱԿԻՆ 2012 йыл 8 март архивланған. (әрм.)
- ↑ Սեւանի Վազգենյան հոգեւոր դպրանոցում բացվեց Վազգեն Ա Վեհափառի արձանը (әрм.)