Эстәлеккә күсергә

Венедиктов Алексей Алексеевич

Википедия — ирекле энциклопедия мәғлүмәте
Венедиктов Алексей Алексеевич
рус. Алексей Алексеевич Венедиктов
Рәсем
Зат ир-ат
Гражданлыҡ  СССР
 Рәсәй
Патронимы йәки матронимы Алексеевич[d]
Тыуған көнө 18 декабрь 1955({{padleft:1955|4|0}}-{{padleft:12|2|0}}-{{padleft:18|2|0}}) (68 йәш)
Тыуған урыны Мәскәү, СССР
Әсәһе Элеонора Абрамовна Дыховичная[d]
Хәләл ефете Елена Борисовна Ситникова[d]
Туған тел урыҫ теле
Һөнәр төрө журналист, радио алып барыусы, мөхәррир, уҡытыусы, уҡытыусы
Эш урыны Эхо Москвы[d]
Биләгән вазифаһы баш мөхәррир[d]
Уҡыу йорто Мәскәү дәүләт педагогия университеты
Ҡатнашыусы Глас народа[d]
Маҡтаулы исемдәре һәм башҡа бүләктәре
Социаль селтәрҙә күҙәтеүселәр 739 064, 15 206 һәм 1 010 000 ± 9999[1]
 Венедиктов Алексей Алексеевич Викимилектә

Венедиктов Алексей Алексеевич ( 18 декабрь 1955({{padleft:1955|4|0}}-{{padleft:12|2|0}}-{{padleft:18|2|0}}) (68 йәш), Мәскәү) — Рәсәй тарихсыһы, педагог, журналист, мөхәррир һәм йәмәғәт эшмәкәре, «Эхо Москвы» радиостанцияһының баш мөхәррире (1998—2022). 2015 йылдың октябренән «Дилетант» тарихи журналы хужаһы. 2022 йылдың мартынан YouTube-каналда «Живой гвоздь» программаһын сығара.

Биографияһы

[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

Алексей Алексеевич Венедиктов 1955 йылдың 18 декабрендә Мәскәүҙә тыуған.

  • Әсәһе — Элеонора Абрамовна Дыховичная. Уның бала сағы һәм үҫмер йылдары Покровский ҡапҡалары районында үтә[2]. Уны өләсәһе — Нина Абрамовна Дыховичный (1914—2006), билдәле совет инженер-конструкторы, Мәскәү архитектура институты уҡытыусыһы, Торлаҡ һәм йәмәғәт биналарының Үҙәк ғилми-тикшеренеү һәм проект институтының төп белгесе, Мәскәүҙә «Украина» ҡунаҡханаһының инженер конструкцияһы проекты авторы, Рәсәйҙең атҡаҙанған төҙөүсеһе үҫтәрә[2]. Уның олатаһы — Абрам Ионович Дыховичный (1882, Каменец-Подольский — 1963 йыл, Мәскәү ҡалаһы), Рәсәйҙең күренекле инженер-конструкторы, Мәскәү тау институты профессоры. Нина Абрамовнаның ағайҙары — яҙыусы-сатирик һәм драматург Дыховичный Владимир Абрамович (Бөйөк Ватан һуғышы йылдарында пехотала һуғыша, Ҡыҙыл Йондоҙ ордены менән бүләкләнгән)[3] һәм архитектор, профессор Юрий Абрамович Дыховичный[4][5]
  • Атаһы — Алексей Николаевич Венедиктов 1932 йылдың 7 декабрендә тыуған, 1950 йылда Рига Нахимов хәрби-диңгеҙ училищеһын тамамлай. 1950 йылда С. О. Макаров исемендәге Тымыҡ океан юғары хәрби-диңгеҙ училищеһына уҡырға инә, 1955 йылда 2-се һыу аҫты йөҙөү Юғары хәрби-диңгеҙ училищеһын (Ригала) тамамлай,Төньяҡ флоттың 33-сө һыу аҫты кәмәләре дивизияһының 162-се бригадаһының С-91 һыу аҫты кәмәһенә беркетелә. 1955 йылдың 30 ноябрендә Камчатка яры буйында, Авача ҡултығында, дауыллы диңгеҙҙә фажиғәле һәләк була. 1955 йылдың 3 декабрендә Крашенинников ҡултығы ярындағы Тарин зыяратында ерләнә[6][7]. Венедиктов үҙе 2005 йылда биргән интервьюһында былай ти: «Атайым мин тыумаҫтан бер аҙна алда вафат була. Һыу аҫты кәмәһе офицеры. 1955 йылда вафат була. Әсәйем ете йыл элек вафат булды, беҙ уның менән был хаҡта һөйләшмәнек. Нисектер, мине һәр ваҡыт үҙ ҡарамағыма ҡалдырҙылар. Мин — үҙен үҙе эшләгән кеше»[8]. Атаһы яғынан олатаһы — Венедиктов Миколай Андрианович, 1910 йылда тыуған, НКВД-ла хеҙмәт итә, юстиция подполковнигы, 2-се Украин фронтының хәрби трибунал ағзаһы; Ҡыҙыл Йондоҙ ордены һәм II дәрәжә Ватан һуғышы ордены кавалеры[9][10].
«Эхо Москвы» радиостанцияһы студияһында

Мәктәптән һуң Мәскәү дәүләт педагогия институтының тарих факультетының киске бүлегенә уҡырға инә, бер үк ваҡытта почтальон булып та эшләй.1978 йылда институтты тамамлағандан һуң 20 йыл мәктәп уҡытыусыһы булып эшләй, шуларҙың 19 йылында Мәскәүҙә 875-се урта мәктәптә тарих уҡыта[4].

Шулай уҡ 1970-се йылдар аҙағында 177-се урта мәктәптә уҡыта[11]..

«Эхо Москвы» радиостанцияһында 1990 йылдың авгусынан алып эшләй. Гәзит күҙәтеүсеһе һәм хәбәрсеһе булып эшләй башлай (атап әйткәндә, Президент Борис Ельцин менән Юғары Совет араһындағы ҡапма-ҡаршылыҡ ваҡытында Аҡ йортта була), һуңынан сәйәси күҙәтеүсе була, мәғлүмәт хеҙмәтен етәкләй һәм, ниһайәт, 1998 йылдың февралендә радиостанцияның баш мөхәррире вазифаһына һайлана.

2002 йылдан — «Эхо-ТВ» телекомпанияһы президенты[12].

2006 йылдың сентябрендә үҙен «Домашний» телеканалының «В круге света» тапшырыуын алып барыусы булараҡ һынап ҡарай[13]..

«Эхо Москвы» ябыҡ акционерҙар йәмғиәтенең акцияларының 18 процентына эйә була[14][15].

Француз телен белә[16].

Алексей Венедиктовтың фирма стиле — ҡабарып тоған бөҙрә сәс, һаҡал һәм шаҡмаҡлы күлдәк[17].

2010 йылда Венедиктов өс етди операция үткәрә һәм клиник үлемгә дусар була, шунан һуң, хеҙмәттәштәренең һүҙҙәре буйынса, ул ҡырыҫыраҡ, ҡабалан, түҙемһеҙерәк була башлай[2]

2015 йылдың октябренән «Дилетант» тарихи темаларға арналған журнал хужаһы[18].

2018 йылдың 30 июлендә үҙенең Telegram-каналында «Эхо Москвы» директорҙар советынан сығыуы тураһында белдерә. Венедиктов урынын уның урынбаҫары Екатерина Годлина биләй[19].

2022 йылдың 5 мартында директорҙар советы ҡарары менән Венедиктов станцияның баш мөхәррире вазифаһынан бушатыла. Радиостанция йәшәүҙән туҡтай[20]. «Эхо Москвы» ябылғандан һуң радиостанция редакцияһы (шул иҫәптән Венедиктов) YouTube каналында «Живой гвоздь» тапшырыуҙарын сығара башлай[21].

2022 йылдың 22 апрелендә Рәсәй Юстиция министрлығы Венедиктовты «сит ил агенттары» киң мәғлүмәт саралары исемлегенә индерә[22].

Ижтимағи эшмәкәрлеге

[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

2016 йылға тиклем Рәсәй Федерацияһының Мәғариф һәм фән министрлығы ҡарамағындағы Йәмәғәт советы ағзаһы була.

Рәсәй Федерацияһы оборона министрлығы ҡарамағындағы Йәмәғәт советы ағзаһы (2019 йылға тиклем)[23].

2016 йылдан — Мәскәү Йәмәғәт палатаһы ағзаһы, Йәмәғәт палатаһы рәйесе урынбаҫары. Шулай уҡ — Мәскәү Йәмәғәт палатаһының граждандар йәмғиәтен үҫтереү һәм йәмәғәт контроле комиссияһы рәйесе[24]. 2016 йылдан — Мәскәүҙең һайлауҙарҙы күҙәтеү буйынса йәмәғәт штабы рәйесе[25][26][27].

2019 йылдан Венедиктов Рәсәйҙә электрон тауыш биреү инициаторы һәм яҡлаусыһы булып тора[28]. 2021 йылда VIII саҡырылыш Дәүләт думаһына һайлауҙарҙа электрон тауыш биреүҙе ҡулланыу иң ҙур тәнҡиткә дусар була, электораль тикшереүселәр ҡайһы бер хоҡуҡ боҙоуҙарҙы һәм ялғанлау ихтималлығын билдәләй[29]. Венедиктов ғәйепләүҙәрҙе кире ҡаға һәм Мәскәүҙә электрон тауыш биреү һөҙөмтәләрен ғәмәлдән сығарыуға ҡаршы була[30].

Шәхси тормошо

[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]
  • Ҡатыны — Елена Ситникова, 1969 йылда Мәскәүҙә тыуған, 1992 йылда Мәскәү дәүләт университетының иҫәпләү математикаһы һәм кибернетика факультетын тамамлай, 1993 йылдан «Эхо Москвы» радиостанцияһында эшләй, 1998 йылдың апрелендә улар өйләнешәләр. 20 йылдан ашыу инде «Во саду ли в огороде» тапшырыуын алып бара[16][31][2]
    • Улы Алексей (2000). Үҫмер сағында күп тапҡырҙар «Эхо Москвы» программаларында ҡатнаша[32]. 2015 йылдың ҡышында, Мәскәү үҙәгендә Борис Немцовты атҡандан һуң, улы Алексейҙы ашығыс рәүештә Бөйөк Британияға ебәрәләр, мәктәпте ул Лондонда тамамлай. Венедиктов хәбәр итеүенсә, Немцовты үлтергәндән һуң уның улы артынан бөтә ерҙә номер тамғаларында КРА хәрефтәре яҙылған ҡара автомобилдәр йөрөй (Чечняла ул Ҡадиров Рамзан Әхмәт улы тигән һүҙбәйләнеште аңлата). Урта мәктәпте тамамлағас, улы өйөнә ҡайта, ҡунаҡхана бизнесына уҡый. Экстремаль спорт төрҙәрен ярата, руфер һәм зацепер, трамвай ҡыйыҡтарынан селфи төшөүсе[2].

2020 йылдың апрелендә Алексей Навальныйҙың элекке матбуғат секретары Анна Ведеута Алексей Венедиктовты 2012 йылда булған бәйләнеүҙәрҙә ғәйепләй[33][34]. Хәлде аңлатып, Венедиктов «[Эхо Москвы] уставына бәйләнеү хоҡуғы инә» тип белдерә һәм үҙенең буйһоноусы менән никахын миҫал итеп килтерә[35]. Венедиктов Ведутаның ғәйепләүҙәрен кире ҡаға, әммә унан ғәфү үтенә, уны Ведута «мыҫҡыллау» тип атай[36].

Венедиктов — Рәсәй Президентының матбуғат секретары Дмитрий Песковтың[37][38] һәм РТ башлығы Маргарита Симоняндың[39] яҡын дуҫы. Венедиктов асыҡтан-асыҡ властың юғары эшелондарынан дуҫтарын үҙенең «шешәләштәре» тип атай[40][41].

Маҡтаулы исемдәре һәм бүләктәре

[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]
  • II дәрәжә «Ватан алдындағы ҡаҙаныштары өсөн» орден миҙалы (1999 йылдың 3 декабре) — мәҙәниәт өлкәһендәге ҡаҙаныштары һәм Рәсәйҙә радиотапшырыуҙарҙың 75 йыллығына бәйле[42]
  • Почетлы легион ордены кавалеры (Франция)[43]
  • Алтын Польша Республикаһы Хеҙмәте Тәреһе[44] (2014 йыл).
  • Рәсәй Наркотиктарҙы контролдә тотоу федераль хеҙмәтенең Почет грамотаһы (2010 йылдың 30 декабре) — наркотиктарҙы контролдә тотоу органдарына бирелгән бурыстарҙы хәл итеүҙә ярҙам иткәне өсөн[45]
  • «Рәсәйҙең алтын ҡәләме» премияһы лауреаты (1996 йыл)[46][47]
  • Ҡыҙыу нөктәләрҙә эшләгәндә юғары профессионаллығы һәм шәхси батырлығы өсөн бүләкләнгән (1997)[48]
  • В. Высоцкий исемендәге «Своя колея» премияһы лауреаты (2004 йыл)[49]
  • Рәсәй Федерацияһының Именлек Советы миҙалы (1998 йыл)[47]

«Эхо Москвы» һәм Владимир Путин

[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]
Владимир Путин менән, 2012 йыл, 13 ғинуар

2001 йылда Владимир Путин Венедиктовҡа үҙенең күҙ алдында кем булыуын аңлатып: «Дошмандар тура һинең алдыңда, һин улар менән һуғышаһың, һуңынан килешеүгә ҡул ҡуяһың, барыһы ла асыҡ. Хыянатсы юҡ ителергә, тар-мар ителергә тейеш. Беләһегеҙме, Алекс, һеҙ хыянатсы түгел. Һеҙ — дошман»[50]. Кавказдағы һуғыш ваҡытында уның менән "Эхо"ның баш мөхәррире араһында барлыҡҡа килгән еңел булмаған мөнәсәбәттәргә ҡарамаҫтан, Путин журналистҡа һәм үл етәкләгән радиостанцияға бер нисә йылы һүҙ әйтә. 2005 йылда уны 50 йәше тулыу айҡанлы телеграмма менән ҡотлай[51]. 2008 йылда Путин Венедиктовты Милли берҙәмлек көнө менән ҡотлап, уға «һөнәри эшмәкәрлегендә уңыштар» теләй.[52].

2008 йылдың авгусында Путин Сочиҙағы резиденцияһына киң мәғлүмәт сараларының 35 етәксеһен (шул иҫәптән Венедиктовты) саҡыра һәм һуңғыһын ҡаты шелтәләй[50]. Путинға «Эхо Москвы» радиостанцияһының Көньяҡ Осетиялағы Рәсәй-Грузин конфликтын яҡтыртыуы оҡшамай. Путин «Эхо Москвы» тапшырыуҙарының стенограммаларын сығара һәм: «Бының өсөн яуап бирергә тура киләсәк, Алексей Алексеевич!» — тип белдерә. Венедиктов Путиндың үҙ эшендә әйткән һүҙҙәрен өлөшләтә иҫәпкә алырға вәғәҙәләй. Венедиктов шулай уҡ Путиндың ҡайһы бер ялыуҙары менән килешмәүен белдерә[53].

2014 йылдың ноябрендә журналист Илья Азар менән әңгәмәһендә Венедиктов былай тип белдерә: «Владимир Владимировичтың өс тапҡыр — һуңғы тапҡыр 2012 йылдың ғинуарында — «Эхо»ны ябырға йәки мине эштән бушатырға рөхсәт итмәүен генә беләм. 2011 йылдың декабрендә Медведев эштән бушатылыуым тураһында иғлан итте, шунан һуң ике аҙна үткәс, Путин мине үҙенең ышаныслы кешеһе булырға саҡырҙы»[54]. Венедиктов Путин менән Жириновскийҙың ышаныслы кешеһе булыуҙан баш тарта[55].

Ҡараштары

[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

Сәйәси ҡараштарын консерватив тип билдәләй, үҙен консерватор, Рональд Рейган һәм Маргарет Тэтчерҙың табыныусыһы тип атай. Уның үҙен «консерватив неолиберал» тип билдәләйҙәр[56]. Атеист[57].

Шулай уҡ ҡарағыҙ

[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]
  • Эхо Москвы
  • Электронное голосование в России

Иҫкәрмәләр

[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]
  1. ↑ Интерфейс программирования приложения YouTube
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 "Между струйками": жизнь и правила Алексея Венедиктова. BBC News Русская служба (29 апрель 2020). Дата обращения: 11 март 2022.
  3. ↑ Зачем Венедиктов позорит собственных дедов? (рус.)
  4. ↑ 4,0 4,1 Текст передачи Эха Москвы
  5. ↑ Текст передачи Эха Москвы
  6. ↑ Архивированная копия. Дата обращения: 14 декабрь 2015. Архивировано 4 март 2016 года. 2016 йыл 4 март архивланған.
  7. ↑ Нахимовское военно-морское училище. Архивные дела нахимовцев. Венедиктов Алексей Николаевич 2015 йыл 22 декабрь архивланған.
  8. ↑ Интервью журналу «Собеседник», 13.12.2005.
  9. ↑ 5 канал «Свобода мысли» 2010 йыл 2 декабрь архивланған.
  10. ↑ «Беспощаден к врагам»: блогеры нашли документы деда главреда «Эха Москвы», Ридус.
  11. ↑ Актер Федор Дунаевский вспомнил, как Венедиктов заставлял писать его в школе «коммунистическую галиматью»(недоступная ссылка)
  12. ↑ Избранное: Сначала программы, потом — люди. Дата обращения: 7 сентябрь 2008. [yes Архивировано] 23 октябрь 2008 года. 2008 йыл 23 октябрь архивланған.
  13. ↑ Наше ТВ подобно отечественному автопрому. Время новостей (3 октябрь 2006).
  14. ↑ В совете директоров «Эха Москвы» стало меньше журналистов. Lenta.ru (9 сентябрь 2004). Дата обращения: 14 ноябрь 2008. Архивировано из оригинала 15 май 2011 года.
  15. ↑ Обогнавший «Время» со скоростью эха. Новые Известия (25 июнь 2004). Дата обращения: 14 ноябрь 2008. Архивировано из оригинала 12 октябрь 2013 года. 2013 йыл 12 октябрь архивланған.
  16. ↑ 16,0 16,1 РИА «Новости». Алексей Алексеевич Венедиктов. Биографическая справка
  17. ↑ 7 ярких «клеток» Алексея Венедиктова — ЖурДом 2015 йыл 21 декабрь архивланған.
  18. ↑ Александр Белановский. «Я могу делать всё, что хочу» 2016 йыл 17 март архивланған. «Йод», 18.12.2015
  19. ↑ Венедиктов заявил, что покинул совет директоров «Эха Москвы»
  20. ↑ Совет директоров "Эха Москвы" разорвал контракт с Алексеем Венедиктовым (5 март 2022).
  21. ↑ Редакция «Эха Москвы» стала выпускать передачи на ютьюб-канале «Живой гвоздь». Дата обращения: 23 апрель 2022.
  22. ↑ Венедиктова, Невзорова и Пархоменко внесли в реестр СМИ-«иноагентов».
  23. ↑ Общественный совет, Министерство обороны Российской Федерации
  24. ↑ Общественная палата города Москвы(недоступная ссылка)
  25. ↑ Венедиктов: состав Общественной палаты Москвы сформирован полностью, РИА Новости, 11.04.2016.
  26. ↑ Общественный штаб по наблюдению за выборами начал свою работу в Москве — MosDay.ru
  27. ↑ Цифру готовят к ответу — Политика — Коммерсантъ
  28. ↑ «Окей, голосуйте бумажно» Алексей Венедиктов ответил на критику интернет-выборов в Мосгордуму. Мы попросили экспертов проверить его заявления. Дата обращения: 10 март 2022.
  29. ↑ Приключения электронного Правда ли, что онлайн-голосование сыграло на руку власти не только в Москве? Анализ Дмитрия Орешкина и Александра Кондиайна. 1632830700000. Дата обращения: 29 сентябрь 2021.
  30. ↑ Венедиктов выступил против отмены результатов электронного голосования в Москве. 2021-09-25. Дата обращения: 10 март 2022.
  31. ↑ Эхо Москвы :: Персоны / Елена Ситникова
  32. ↑ У Алексея Венедиктова-младшего пока не будет собственной передачи на Эхе Москвы. EchoNews - Все новости об Эхе. Дата обращения: 11 март 2022.
  33. ↑ Главреда «Эха Москвы» обвинили в домогательствах. Lenta.RU. Дата обращения: 10 март 2022.
  34. ↑ "Между струйками": жизнь и правила Алексея Венедиктова. BBC News Русская служба (29 апрель 2020). Дата обращения: 10 март 2022.
  35. ↑ «У нас право на харассмент внесено в устав»: Алексея Венедиктова обвинили в домогательствах. The Village. Дата обращения: 10 март 2022.
  36. ↑ Обвинившая Венедиктова в домогательствах назвала его извинения издевательскими. Lenta.RU. Дата обращения: 10 март 2022.
  37. ↑ «Мне главное, чтобы мои журналисты и президент знали, что я никуда не собираюсь дезертировать» Интервью (все еще) главного редактора «Эха Москвы» Алексея Венедиктова. Meduza. Дата обращения: 11 март 2022.
  38. ↑ Дмитрий Гордон. Венедиктов о дружбе с Песковым (рус.). YouTube. Дата обращения: 11 март 2022.
  39. ↑ Алексей Венедиктов: «Жить в учебнике истории – это катастрофа» // «Скажи Гордеевой» (рус.). Дата обращения: 11 март 2022.
  40. ↑ «Мы — сопутствующий ущерб» Как на «Эхе Москвы» пережили первое со времен путча ГКЧП отключение от эфира. Репортаж из редакции. Новая газета (1646238720000). Дата обращения: 11 март 2022. 2022 йыл 8 март архивланған.
  41. ↑ Дистанция огромного размера. www.kommersant.ru (13 сентябрь 2021). Дата обращения: 11 март 2022.
  42. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 3 декабря 1999 года № 1594 «О награждении государственными наградами Российской Федерации работников радио и телевидения» 2013 йыл 5 ноябрь архивланған.
  43. ↑ Посол Франции вручил главному редактору «Эха Москвы» орден Почётного легиона
  44. ↑ В Посольстве РП состоялась торжественная церемония вручения ордеров и государственных наград // Посольство Республики Польша в Москве, 31 июля 2014
  45. ↑ Федеральная служба по наркоконтролю информирует
  46. ↑ Лауреаты журналистских конкурсов Союза журналистов России 1996—1999 годов 2011 йыл 10 октябрь архивланған.
  47. ↑ 47,0 47,1 Российская Академия Радио — Венедиктов. Дата обращения: 18 декабрь 2010. Архивировано из оригинала 18 октябрь 2012 года. 2012 йыл 18 октябрь архивланған.
  48. ↑ Радиостанция «Эхо Москвы» / Передачи / Разворот / Вторник, 29.04.2008: Алексей Венедиктов
  49. ↑ Лауреаты премии 2004 года. Дата обращения: 18 декабрь 2010. Архивировано из оригинала 18 ғинуар 2010 года. 2010 йыл 18 ғинуар архивланған.
  50. ↑ 50,0 50,1 СМИ США раскрыли подробности вызова Путиным «на ковёр» главного редактора «Эхо Москвы» Венедиктова. NEWSru.com (16 сентябрь 2007).
  51. ↑ EchoNews — Все новости об Эхе [Архив сайта 2004—2008] / Путин поздравил Венедиктова с юбилеем!
  52. ↑ EchoNews — Все новости об Эхе
  53. ↑ The Washington Post // In Wake of Georgian War, Russian Media Feel Heat. Коммерсантъ (16 сентябрь 2007).
  54. ↑ «Я большой мальчик»: Интервью главного редактора «Эха Москвы» Алексея Венедиктова спецкору «Медузы» Илье Азару — Meduza
  55. ↑ 12 вопросов Алексею Венедиктову от зрителей «Дождя» — ЖурДом 2015 йыл 20 декабрь архивланған.
  56. ↑ Свой среди своих, или об «Эхе Москвы» в степях Украины… 2014 йыл 10 ноябрь архивланған.
  57. ↑ Без посредников (9 ноябрь 2001). Дата обращения: 22 май 2017.

Әҙәбиәт

[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]
  • Алексей Венедиктов Эхо Москвы. Непридуманная история. — Серия: Агедония. Проект Данишевского. — М.: АСТ, 2015. — ISBN 978-5-17-090215-6 — 416 c.

Һылтанмалар

[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]
«https://ba.wikipedia.org/w/index.php?title=Венедиктов_Алексей_Алексеевич&oldid=1255308» битенән алынған