Красноуфимск округы
| |||
| Ил | |||
|---|---|---|---|
| Статус |
ҡала округы | ||
| Урынлашҡан урыны | |||
| Берләштерә |
68 тораҡ пункт | ||
| Административ үҙәк | |||
| Барлыҡҡа килеүе | |||
| Муниципаль берәмек башлығы |
Ряписов Олег Викторович | ||
| Халҡы (2016) |
↘26 377[1] | ||
| Майҙаны |
3411,8 км² | ||
| Диңгеҙ кимәленән бейеклеге • Иң бейек нөктәһе |
| ||
|
| |||
| Ваҡыт бүлкәте | |||
| Телефон коды |
+7 34394 | ||
| Автомобиль номерҙары коды |
66, 96 | ||
| Рәсми сайты | |||
.png)
.png)
Красноуфимск округы — Рәсәй Федерацияһының ҡала округы статуслы Свердловск өлкәһенең муниципаль берәмеге. Өлкәнең Көнбайыш идаралыҡ округына ҡарай. Административ үҙәге — Красноуфимск ҡалаһы (муниципаль берәмек составына кермәй).
География
[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]Округ төньяҡ-көнсығыштан һәм көнсығыштан — Свердловск өлкәһенең Әшит һәм Әртә ҡала округтары, көньяҡтан һәм көньяҡ-көнбайыштан — Башҡортостандың Асҡын, Дыуан һәм Мәсетле райондары, көнбайыштан — Пермь крайының Октябрь һәм Соҡсон райондары менән сиктәш. Округтың административ үҙәге булған Красноуфимск ҡалаһы айырым муниципаль берәмек (Красноуфиск ҡала округын) тәшкил итә.
Тарих
[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]1924 йылдың 27 февралендә Урал өлкәһе Көңгөр округы составында Красноуфимск районы ойошторола. 1934 йылда район Свердловск өлкәһе составына керә. 1967 йылда Красноуфимск районы составынан Әшит районы сығарыла.
1995 йылдың 5 авгусында төбәк референдумы һөҙөмтәләренә ярашлы район «Красноуфимск районы» муниципаль берәмеге тип үҙгәртелә.
2006 йылдың 1 ғинуарында Красноуфимск округы тип үҙгәртелә.
Халҡы
[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]Рәсәй Дәүләт статистикаһы федераль хеҙмәте мәғлүмәттәре буйынса, округ халҡы 26 377 (2016 й.) кеше тәшкил итә.
Тораҡ пункттар
[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]Округ составына 68 тораҡ пункт керә[2].
Красноуфимск округының башҡорт ауылдары: Бишкәү, Бәйәктүз, Рахманғол, Боғалыштамаҡ (Боғалыштүз), Ҡуян, Урта Боғалыш, Үрге Боғалыш, Табанлыкүл (Озерки), Һыҙғы (Сыҫҡы, Иҫкауыл), Оло Төрөш һ.б.
Иҫкәрмәләр
[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]- ↑ Предварительная оценка численности населения Свердловской области по муниципальным образованиям на 1 января 2016 года и в среднем за 2015 год. Дата обращения: 28 ғинуар 2016. Архивировано 28 ғинуар 2016 года.
- ↑ Главы МО — Официальный сайт Правительства Свердловской области
Әҙәбиәт
[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]- Асфандияров А. З. История сёл и деревень Башкортостана и сопредельных территорий. — Өфө: Китап, 2009. — ISBN 978-5-295-04683-4.
- Асфандияров А. З. История сёл и деревень Башкортостана. Книга 8: Башкирские деревни Пермской и Свердловской областей. Кн. 8 — Уфа: Китап, 1999.
- Асфандияров А. З. Башкирские деревни Свердловской области // Ватандаш. — 2001. — № 9. — ISSN 1683-3554.
- Асылгужин Р. Р. Башкиры Свердловской области. — Уфа: Хан, 2007. (рус.) (баш.)
- Асылгужин Р. Р. Башкиры Свердловской области // Ватандаш. — 2009. — № 1. — С. 34—38. — ISSN 1683-3554.
- Камалов А. А., Камалова Ф. У. Атайсал. — Уфа: Башкирское издательство «Китап», 2001. — С. 374—375. — 544 с. — ISBN 5-295-02882-8.
Һылтанмалар
[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]- Рәсми интернет-портал
- Мурзабулатов М. В., Шитова С. Н., Юсупов Р. М. Зауральские башкиры // Башкирская энциклопедия. — Уфа: ГАУН РБ «Башкирская энциклопедия», 2015—2024. — ISBN 978-5-88185-306-8.
- Карта расселения зауральских башкир в конце 19 — в начале 20 вв.
- Список населённых пунктов (с населением свыше 100 чел. в 1869 г.) зауральских башкир, входивших в Пермскую губернию
